Question

Zna ktoś może jakiś na prawdę fajny tekst do recytacji? Potrzbowałabym taki gdzie jest dośc dużo do wykrzyczenia. Najlepiej, żeby osobą mówiącom była młoda kobieta/dziwewczyna. Tekst powinien byc pretensją do siebie, świata, ludzi, a nie paplaniem bez sensu o miłości... Znacie coś takiego? Proszęęęęęęę!!!!!!!!!!!!!!!

Answer 1

Dlaczego wszyscy ludzie mają zimne twarze?
Dlaczego drążą w świetle ciemne korytarze?
Dlaczego ciągle muszę biec nad samym skrajem?
Dlaczego z mego głosu mało tak zostaje?

Krzyczę, krzyczę, krzyczę, krzyczę wniebogłosy!
A! Zatykam uszy swe!
Smugi w powietrzu i mój bieg
Jak prądy niewidzialnych rzek
Mój własny krzyk, mój własny krzyk ogłusza mnie!
  A! Zatykam uszy swe!
  Mój własny krzyk, mój własny krzyk ogłusza mnie!

Kim jest ten człowiek, który ciągle za mną idzie?
Zamknięte oczy ma i wszystko nimi widzi!
Wiem, że on wie, że ja się strasznie jego boję,
Wiem, że coś mówi, lecz zatkałam uszy swoje!

Krzyczę, krzyczę, krzyczę, krzyczę wniebogłosy!
A czy ktoś zrozumie to?!
Nie kończy się ten straszny most
I nic się nie tłumaczy wprost
Wszystko ma drugie, trzecie, czwarte, piąte dno!
  A! Czy ktoś zrozumie to?!
  Wszystko ma drugie, trzecie, czwarte piąte dno!

Mówicie o mnie, że szalona, że szalona!
Mówicie o mnie, ja to samo krzyczę o nas!
I swoim krzykiem przez powietrze drążę drogę,
Po której wszyscy inni iść w milczeniu mogą...

Krzyczę, krzyczę, krzyczę, krzyczę wniebogłosy!
A! Ktoś chwyta, woła - stój!
Lecz wiem, że już nadchodzi czas
Gdy będzie musiał każdy z was
Uznać ten krzyk, ten krzyk, ten krzyk z mych niemych ust
Za swój!!!

Jacek Kaczmarski 
1978

ŚCIĄGNEŁAM Z INTERNETU , PROSZE O NAJ :) 

 

Answer 2

Tych kilka magicznych chwil

Tych kil­ka ma­gicznych chwil


Wys­tar­czy tyl­ko kil­ka chwil 
Słowa wy­powie­dziane uk­radkiem tak, aby nikt nie słyszał
Spoj­rze­nie pełne tęskno­ty
Siadasz obok cała w ocze­kiwa­niu
Mo­je ser­ce bi­je niczym dzwon Zyg­munta
Por­wałbym ciebie za­raz w swój świat
Ty­lu ludzi pośród nas a nikt nic nie wie
Pal­ce spo­tykają się kil­ka ra­zy
Śle­pe w swej żądzy blis­kości
Ktoś coś mówi mało is­totne­go
Pat­rzysz pros­to w mo­je oczy
Us­ta krzyczą w niemej ma­nifes­tacji
Po­dam to­bie fi­liżankę her­ba­ty
Za ok­nem so­pel płacze urzeczo­ny naszą miłością
Niebo poszarzało na swym ob­liczu
Myślę, że zaz­drość nim nie rządzi w tej chwi­li
Nie na pew­no nie to tyl­ko zi­ma na chwilę od­puszcza
Nachy­lam się ku to­bie 
Za­pach per­fum i twój włas­ny od­biera mi zmysły
Pragnę dot­knąć ra­mienia przy­pad­ko­wo
Wszys­cy to zo­baczą 
Prze­cież są zajęci swoim światem 
Zro­bię to 
Muszę 

Władysław An­drzej Bob­rzyc­ki