Wedle świadectwa biblijnego, Jeremiasz doznał objawienia, w którym Bóg oznajmił mu, że został ustanowiony „prorokiem narodów” (Jr, 1,5), obiecując zarazem, że wszystko co ogłosi będzie słowem samego Boga. Zapewne musiało się to stać w bardzo młodym wieku, ponieważ prorok nie miał żony i dzieci (Jr, 16, 2), gdy tymczasem ówczesne zwyczaje nakazywały bardzo wczesne zawieranie związków małżeńskich, jeszcze w wieku nastoletnim.
Działalność profetyczną Jeremiasza można podzielić na kilka okresów. Okres pierwszy łączy się z reformą religijną króla Jozjasza. Prorok zapewne nie odegrał w niej jakiejkolwiek roli; prawdopodobnie nie była z nim konsultowana, gdyż jego pozycja religijna była wtenczas bardzo słaba.
Izajasz : Pierwszy okres działalności proroka to czas od jego powołania do wojny syro-efraimskiej (736-733). Zachęca wówczas do bezgranicznej ufności do Boga zamiast pokładania nadziei w zabiegach dyplomatycznych. W jego mowach dostrzega się groźby wobec dworu królewskiego i karcenie za panoszące się tam występki moralne (por. Iz 3,12-15). Przepowiadanie to okazało się bezskuteczne, ponieważ Achaz odmówił podporządkowania się słowu Boga. Izajasz wycofał się wtedy z działalności publicznej aż do śmierci króla.
Drugi okres działalności przypada na początek panowania Ezechiasza. Izajasz przystępuje do działania w obliczu nowego niebezpieczeństwa grożącego królestwu. Król przez zawieranie przymierzy politycznych próbuje uniezależnić się od Asyrii, co wywołuje sprzeciw proroka.
Trzeci okres działalności Izajasza zaczyna się w r. 705 p.n.e., kiedy to Ezechiasz zrywa na dobre z polityką neutralności i opowiada się po stronie koalicji antyasyryjskiej pod przewodnictwem Egiptu. Poglądy proroka na ten stan rzeczy odzwierciedlają rozdziały 28-31 Księgi Izajasza.
Wedle świadectwa biblijnego, Jeremiasz doznał objawienia, w którym Bóg oznajmił mu, że został ustanowiony „prorokiem narodów” (Jr, 1,5), obiecując zarazem, że wszystko co ogłosi będzie słowem samego Boga. Zapewne musiało się to stać w bardzo młodym wieku, ponieważ prorok nie miał żony i dzieci (Jr, 16, 2), gdy tymczasem ówczesne zwyczaje nakazywały bardzo wczesne zawieranie związków małżeńskich, jeszcze w wieku nastoletnim.
Działalność profetyczną Jeremiasza można podzielić na kilka okresów. Okres pierwszy łączy się z reformą religijną króla Jozjasza. Prorok zapewne nie odegrał w niej jakiejkolwiek roli; prawdopodobnie nie była z nim konsultowana, gdyż jego pozycja religijna była wtenczas bardzo słaba.
Izajasz : Pierwszy okres działalności proroka to czas od jego powołania do wojny syro-efraimskiej (736-733). Zachęca wówczas do bezgranicznej ufności do Boga zamiast pokładania nadziei w zabiegach dyplomatycznych. W jego mowach dostrzega się groźby wobec dworu królewskiego i karcenie za panoszące się tam występki moralne (por. Iz 3,12-15). Przepowiadanie to okazało się bezskuteczne, ponieważ Achaz odmówił podporządkowania się słowu Boga. Izajasz wycofał się wtedy z działalności publicznej aż do śmierci króla.
Drugi okres działalności przypada na początek panowania Ezechiasza. Izajasz przystępuje do działania w obliczu nowego niebezpieczeństwa grożącego królestwu. Król przez zawieranie przymierzy politycznych próbuje uniezależnić się od Asyrii, co wywołuje sprzeciw proroka.
Trzeci okres działalności Izajasza zaczyna się w r. 705 p.n.e., kiedy to Ezechiasz zrywa na dobre z polityką neutralności i opowiada się po stronie koalicji antyasyryjskiej pod przewodnictwem Egiptu. Poglądy proroka na ten stan rzeczy odzwierciedlają rozdziały 28-31 Księgi Izajasza.