Dokonaj analizy wiersza "Szewczyk" Bolesława Leśmana.
Wypisz najważniejsze środki stylistyczne.
W mgłach daleczeje sierp księżyca,
Zatkwiony ostrzem w czub komina,
Latarnia się na palcach wspina
W mrok, gdzie już kończy się ulica.
Obłędny szewczyk - kuternoga
Szyje, wpatrzony w zmór odmęty,
Buty na miarę stopy Boga,
Co mu na imię - Nieobjęty!
Błogosławiony trud,
Z którego twórczej mocy
Powstaje taki but
Wśród takiej srebrnej nocy!
Boże obłoków, Boże rosy,
Naści z mej dłoni dar obfity,
Abyś nie chadzał w niebie bosy
I stóp nie ranił o błękity!
Niech duchy, paląc gwiazd pochodnie,
Powiedzą kiedyś w chmur powodzi,
Że tam, gdzie na świat szewc przychodzi,
Bóg przyobuty bywa godnie.
Błogosławiony trud,
Z którego twórczej mocy
Powstaje taki but
Wśród takiej srebrnej nocy!
Dałeś mi, Boże, kęs istnienia,
Co mi na całą starczy drogę -
Przebacz, że wpośród nędzy cienia
Nic ci, prócz butów, dać nie mogę.
W szyciu nic nie ma, oprócz szycia,
Więc szyjmy, póki starczy siły!
W życiu nic nie ma, oprócz życia,
Więc żyjmy aż po kres mogiły!
Błogosławiony trud,
Z którego twórczej mocy
Powstaje taki but
Wśród takiej srebrnej nocy!
W wierszu "Szewczyk" Bolesława Leśmiana występuje narracja pierwszoosobowa. Narratorem jest tytułowy Szewczyk, który prowadzi rozmowę z Bogiem. Smuci się i prosi o wybaczenie Boga, ponieważ martwi się, że w porównaniu do całego bogactwa na świecie może podarować Bogu jedynie parę własnoręcznie wykonanych butów. Jest tylko małym człowieczkiem, ale swoje nędzne życie próbuje wykorzystać aż po kres sił. W wierszu występują 3 razy powtórzenia:
"Błogosławiony trud,
Z którego twórczej mocy
Powstaje taki but
Wśród takiej srebrnej nocy!"
Można to uznać za refren, resztę tekstu za zwrotki, a cały wiersz za modlitwę.
W refrenie Szewczyk chwali swój trud włożony w pracę nad butami.
Bolesław Leśmian w tym wierszu zwrócił uwagę na to, że w świecie stworzonym przez dobrego Boga znajduje się zło, nędza i ubóstwo.
Środki stylistyczne:
Powtórzenia:
"Błogosławiony trud,
Z którego twórczej mocy
Powstaje taki but
Wśród takiej srebrnej nocy!"
Metafory:
"latarnia się na palcach wspina"
"Niech duchy, paląc gwiazd pochodnie"
Epitety:
"obłędny szewczyk"
"błogosławiony trud"
"twórczej mocy"
"srebrnej nocy"
"dar obfity"
Wyliczenia:
"Boże obłoków, Boże rosy"
Apostrofa:
zwraca się bezpośrednio do Boga, a w ostatniej zwrotce również do nas - ludzi
"Dałeś mi, Boże, kęs istnienia"
"Więc szyjmy, póki starczy siły!"
"Więc żyjmy aż po kres mogiły!"
Zgrubienie:
"czub komina" --- mógłby nyć czubek komina, ale zgrubiono
I chyba tyle :) Sama to robiłam, bez pomocy internetu to mogłam coś źle zrobić, ale wydaje mi się, że wszystko dobrze :)