Do czego został powołany i czym zajmuje się zakon albertynów i albertynek?
Proszę o szczegółową, dokładną i wyczerpującą odpowiedź...
Proszę o szczegółową, dokładną i wyczerpującą odpowiedź...
More Questions From This User See All
sierpnia 1845 r. w Igołomi pod Krakowem. Jako osiemnastoletni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli, udał się do Paryża. W 1865 roku przyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie, które kontynuował w Monachium. Wróciwszy do kraju tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. Postanowił oddać swoje życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego, ale po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole, gdzie związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa. Powodowany miłością Boga i bliźniego poświęcił swe życie służbie ludziom opuszczonym i nieszczęśliwym.
Założone przez siebie Zgromadzenia Braci i Sióstr Posługujących Ubogim oparł na Regule św. Franciszka z Asyżu. Centrum jego działalności stanowiły ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych, które pracą apostolską przemieniał w przytuliska. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej. Czytaj całość » Litania do św. Brata Alberta »Jako początek posługi świętego Brata Alberta przyjmuje się dzień 25 sierpnia 1887 r., bowiem w tym dniu Adam Chmielowski, powstaniec z 1863 r., artysta malarz i działacz społeczny, przywdział habit trzeciego zakonu św. Franciszka z Asyżu i zamieszkał w tzw. "ogrzewalni", tj. w miejscu schronienia "materialnej i moralnej nędzy bezdomnych Krakowa, aby poprzez bezpośrednią styczność z nimi poznać ich potrzeby i wpłynąć dodatnio przykładem uczciwego życia i pracowitości".
Czytaj o historii Zgromadzenia »
Pierwszym etapem tej drogi jest czas postulatu, w którym bracia bliżej poznaj?c albertyńsk? posługę, rozeznaj? swoje powołanie. Miejscem postulatu jest dom w Krakowie a trwa on przynajmniej pół roku.
Raz do roku, uroczystym przywdzianiem habitu, rozpoczyna się drugi etap formacji - nowicjat. Jego miejscem jest pustelnia na Kalatówkach w Zakopanem. Przez dwa lata poznaj? tam bracia zasady życia zakonnego, pogłębiaj? swoj? więĽ z Bogiem przygotowuj?c się do całkowitego oddania się Jemu przez złożenie pierwszych czasowych ?lubów zakonnych: czysto?ci, ubóstwa i posłuszeństwa.
W ten sposób rozpoczynaj? sze?cioletni okres junioratu, w którym ł?cz?c modlitwę z prac? realizuj? charyzmat posługi ubogim w różnych domach Zgromadzenia. Jednocze?nie poszerzaj? swoje wykształcenie i umiejętno?ci w ramach albertyńskiego posłannictwa (teologia, pedagogika, resocjalizacja, psychologia, pielęgniarstwo, praca socjalna).
Okres ?lubów czasowych jest dalsz? formacj? duchow? do podjęcia ostatecznej decyzji złożenia ?lubów wieczystych.
Zasadniczo bracia nie przyjmuj? ?więceń kapłańskich. Takie oddanie się Bogu daje większ? wolno?ć do czynnej miło?ci Jezusa w najuboższych i wzywa do gorliwej, codziennej troski o życie duchowe. Eucharystia, modlitwa liturgiczna, medytacja, dni skupienia i rekolekcje daj? tej miło?ci ci?gle nowe, piękniejsze oblicze.
Brat Albert
Portret Brata Alberta
- mal. Leon Wyczółkowski
Urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomi k. Krakowa. Był najstarszym dzieckiem Wojciecha i Józefy, miał trójkę rodzeństwa. W 1853 r. zmarł mu ojciec, a w czternastym roku życia osierociła go matka. Jako osiemnastoletni student Szkoły Rolniczo-Leśnej w Puławach brał udział w powstaniu styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli, udał się do Paryża.
Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie, które kontynuował w Monachium. Wróciwszy do kraju w 1874 r. tworzył dzieła, w których coraz częściej pojawiała się tematyka religijna. W latach 80-tych powstał jego słynny obraz Ecce Homo, znamionujący zachodzące w nim przemiany.
Adam Chmielowski postanowił oddać swe życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do Zakonu Jezuitów, jednak po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa. Powodowany miłością Boga i bliźniego poświęcił swe życie służbie bezdomnym i opuszczonym.
Ecce Homo
Dzieło Adama Chmielowskiego
(Brata Alberta) - "Ecce Homo"
W 1887 r. za zgodą kard. Albina Dunajewskiego przywdział habit, a w rok potem złożył na jego ręce śluby, dając początek nowej rodzinie zakonnej. Założone przez siebie Zgromadzenia: Braci Albertynów (1888 r.) i Sióstr Albertynek (1891 r.) oparł na regule św. Franciszka z Asyżu. Centrum jego działalności stanowiły ogrzewalnie miejskie dla bezdomnych, które pracą apostolską przemieniał w przytuliska. Nie dysponując środkami materialnymi kwestował na utrzymanie ubogich. Oddając się z biegiem czasu coraz pełniej posłudze ubogim rezygnował stopniowo z malowania obrazów, ale przestając być artystą w ścisłym tego słowa znaczeniu stawał się artystą jeszcze pełniej, odnawiając piękno znieważonego oblicza Chrystusa w człowieku z marginesu społecznego i dna moralnego. Zakładał również domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Pomagał bezrobotnym organizując dla nich pracę. Słynne są słowa Brata Alberta, że trzeba każdemu dać jeść, bezdomnemu miejsce, a nagiemu odzież; bez dachu i kawałka chleba może on już tylko kraść albo żebrać dla utrzymania życia. Heroicznie kochał Boga i bliźniego. Służbę na rzecz bezdomnych i nędzarzy uważał za formę kultu Męki Pańskiej.
Umarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie w opinii świętości – "Najpiękniejszy człowiek pokolenia". Wyniesienia Brata Alberta do chwały ołtarzy, zarówno beatyfikacji (1983 r. w Krakowie), jak i kanonizacji (1989 r. w Rzymie) dokonał papież Jan Paweł II. Relikwie Świętego znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie przy ul. Woronicza 10.