Delta Nilu i doliny wzdłuż jego dolnego biegu były terenami intensywnej kolonizacji już w epoce neolitu. Pod koniec czwartego tysiąclecia przed naszą erą na obszarze dzisiejszego Egiptu powstały dwa niezależne organizmy państwowe: Górny i Dolny Egipt. Według Manetona – starożytnego kronikarza – około trzy tysiące lat przed naszą erą władca Górnego Egiptu Menes dokonał podboju północnego sąsiada i doprowadził do połączenia obu części Egiptu w jedno silne państwo. Prawdopodobnie jednak proces jednoczenia trwał znacznie dłużej i obejmował okres panowania dwóch pierwszych dynastii, czyli mniej więcej dwudzieste dziewiąte i dwudzieste ósme stulecie przed naszą erą. Stolicą Egiptu zostało wzniesione wówczas miasto Memfis, położone na południowym skraju delty Nilu. Zapewne również w tym czasie państwo egipskie podzielono na jednostki administracyjne – nomy, na czele których stanęli nomarchowie wyznaczani osobiście przez faraonów. Pomimo to odrębność obu części Egiptu zostałą zachowana w tytulaturze władców (faraon był władcą Górnego i Dolnego Egiptu), budowie miast o tych samych nazwach w obu częściach kraju, a także w podwójnym wznoszeniu grobowców królewskich na północy i południu.
Delta Nilu i doliny wzdłuż jego dolnego biegu były terenami intensywnej kolonizacji już w epoce neolitu. Pod koniec czwartego tysiąclecia przed naszą erą na obszarze dzisiejszego Egiptu powstały dwa niezależne organizmy państwowe: Górny i Dolny Egipt.
Według Manetona – starożytnego kronikarza – około trzy tysiące lat przed naszą erą władca Górnego Egiptu Menes dokonał podboju północnego sąsiada i doprowadził do połączenia obu części Egiptu w jedno silne państwo. Prawdopodobnie jednak proces jednoczenia trwał znacznie dłużej i obejmował okres panowania dwóch pierwszych dynastii, czyli mniej więcej dwudzieste dziewiąte i dwudzieste ósme stulecie przed naszą erą.
Stolicą Egiptu zostało wzniesione wówczas miasto Memfis, położone na południowym skraju delty Nilu. Zapewne również w tym czasie państwo egipskie podzielono na jednostki administracyjne – nomy, na czele których stanęli nomarchowie wyznaczani osobiście przez faraonów.
Pomimo to odrębność obu części Egiptu zostałą zachowana w tytulaturze władców (faraon był władcą Górnego i Dolnego Egiptu), budowie miast o tych samych nazwach w obu częściach kraju, a także w podwójnym wznoszeniu grobowców królewskich na północy i południu.