Nil wylewał zawsze o tej samej porze roku, na przełomie czerwaca i lipca.Do Egiptu docierały wówczas wysokie fale związane z porą deszczową w górnym biegu rzeki.Gdy pod koniec września woda opadała,pozostawiając grubą warstwę żyznego mułu,chłopi rozpoczynali prace polowe.żniwa rodbywały się w marcu i kwietniu .Aby nadawac pola podczas suchej pory roku,a także położone dalej od rzeki,Egipcjanie zbudowali skomplikowany system kanałów nawadniających.
Już od ponad 60 stuleci Nil przynosi dar życia krainie, której krajobraz zdominowany jest przez nieurodzajną pustynię. Rzeka, będąca dla starożytnych Egipcjan symbolem odrodzenia i nieśmiertelności, nie przestaje pobudzać wyobraźnie kolejnych pokoleń ludzi, mogących podziwiać cuda znajdujące się wzdłuż jej brzegów. Choć starożytni Egipcjanie uważali Nil za swą wyłączną własność, nie byli jedynymi ludźmi, których życie zależało od tej wielkiej rzeki, długość Nilu wynosi bowiem aż 6670 kilometrów, a płynie on ze środkowej Afryki aż po Morze Śródziemne. Nil ma wiele źródeł. Jego najdalszym dopływem jest rzeka Kagera, która zaczyna swój bieg w Burundii i wpływa do Jeziora Wiktorii. Tu właśnie, w okolicach Jinja w Ugandzie, zaczyna się Nil właściwy, który, tworząc po drodze jezioro Kioga, płynie jako Nil Wiktorii poprzez bogate w roślinność moczary aż do wodospadu Kabalega (Wodospady Murchisona). W dalszym biegu przecina Jezioro Alberta (zasilane z wód Jeziora Edwarda przez rzekę Semliki), skąd jako Nil Alberta dociera do Nimule. Tam rzeka wpływa na terytorium Sudanu, by wreszcie osiągnąć Sudd, niedostępny obszar o szerokości 320 kilometrów i długości 400 kilometrów porośnięty łodygami papirusu, zawleczonymi z Ameryki wodnymi hiacyntami i szuwarami. W Chartumie do rzeki wpada bystry Nil Błękitny, który wypływa z położonego w Etiopii jeziora Tana. Jego szaroniebieski nurt wyraźnie odróżnia się od bezbarwnych wód Nilu Białego. Około 320 kilometrów w głąb terytorium Sudanu do Nilu wpada rzeka Atbara, która również bierze swój początek w Etiopii. Odtąd Nil, już jako legendarna rzeka, która nawadnia 10 procent kontynentu afrykańskiego, płynie poprzez Egipt w stronę Morza Śródziemnego. Początkowo przepływa przez okryte złą sławą wodospady - katarakty. Są one tak niebezpieczne, że począwszy od nich aż do powstałego w wyniku budowy Wielkiej Tamy Asuańskiej Jeziora Nasera żegluga jest całkowicie niemożliwa. Jednak tuż za granicą z Egiptem rzeka staje się dla mieszkańców jej brzegów niezastąpionym szlakiem transportowym i źródłem pożywienia.
Nil wylewał zawsze o tej samej porze roku, na przełomie czerwaca i lipca.Do Egiptu docierały wówczas wysokie fale związane z porą deszczową w górnym biegu rzeki.Gdy pod koniec września woda opadała,pozostawiając grubą warstwę żyznego mułu,chłopi rozpoczynali prace polowe.żniwa rodbywały się w marcu i kwietniu .Aby nadawac pola podczas suchej pory roku,a także położone dalej od rzeki,Egipcjanie zbudowali skomplikowany system kanałów nawadniających.
Już od ponad 60 stuleci Nil przynosi dar życia krainie, której krajobraz zdominowany jest przez nieurodzajną pustynię. Rzeka, będąca dla starożytnych Egipcjan symbolem odrodzenia i nieśmiertelności, nie przestaje pobudzać wyobraźnie kolejnych pokoleń ludzi, mogących podziwiać cuda znajdujące się wzdłuż jej brzegów. Choć starożytni Egipcjanie uważali Nil za swą wyłączną własność, nie byli jedynymi ludźmi, których życie zależało od tej wielkiej rzeki, długość Nilu wynosi bowiem aż 6670 kilometrów, a płynie on ze środkowej Afryki aż po Morze Śródziemne. Nil ma wiele źródeł. Jego najdalszym dopływem jest rzeka Kagera, która zaczyna swój bieg w Burundii i wpływa do Jeziora Wiktorii. Tu właśnie, w okolicach Jinja w Ugandzie, zaczyna się Nil właściwy, który, tworząc po drodze jezioro Kioga, płynie jako Nil Wiktorii poprzez bogate w roślinność moczary aż do wodospadu Kabalega (Wodospady Murchisona). W dalszym biegu przecina Jezioro Alberta (zasilane z wód Jeziora Edwarda przez rzekę Semliki), skąd jako Nil Alberta dociera do Nimule. Tam rzeka wpływa na terytorium Sudanu, by wreszcie osiągnąć Sudd, niedostępny obszar o szerokości 320 kilometrów i długości 400 kilometrów porośnięty łodygami papirusu, zawleczonymi z Ameryki wodnymi hiacyntami i szuwarami. W Chartumie do rzeki wpada bystry Nil Błękitny, który wypływa z położonego w Etiopii jeziora Tana. Jego szaroniebieski nurt wyraźnie odróżnia się od bezbarwnych wód Nilu Białego. Około 320 kilometrów w głąb terytorium Sudanu do Nilu wpada rzeka Atbara, która również bierze swój początek w Etiopii. Odtąd Nil, już jako legendarna rzeka, która nawadnia 10 procent kontynentu afrykańskiego, płynie poprzez Egipt w stronę Morza Śródziemnego. Początkowo przepływa przez okryte złą sławą wodospady - katarakty. Są one tak niebezpieczne, że począwszy od nich aż do powstałego w wyniku budowy Wielkiej Tamy Asuańskiej Jeziora Nasera żegluga jest całkowicie niemożliwa. Jednak tuż za granicą z Egiptem rzeka staje się dla mieszkańców jej brzegów niezastąpionym szlakiem transportowym i źródłem pożywienia.