Question

Dlaczego abrahama nazywamy ojcem wiary??

prosiłabym zeby odpowiedz na to zadanie zajela minimum strone z zeszytu z góry dzieki ;***

Answer 1

Biblijne opowiadania o dziejach Abrahama wskazują na żyjącego i działającego Boga, który stawia przed człowiekiem określone zadania. Dzieje Abrahama i dalszych patriarchów stanowią tradycje ludowe, przekazywane przez wiele lat ustnie. Zostały one spisane dopiero w czasach Mojżesza oraz w czasach późniejszych.

Ojcem Abrahama był Terach. Wierzył on w wiele bóstw. Natomiast Abraham stał się monoteista, pozostającym w bliskich kontaktach z Bogiem. Poprzez wizje i sny prorocze nastąpił rozwój duchowy Abrahama, dzięki temu stał on ojcem całej wierzącej ludzkości.

Terach wraz z synami mieszkał w Ur chaldejskim. Zdecydował się on opuścić wraz z rodziną, dotychczasowe miejsce pobytu. „Terach, wziąwszy ze sobą swego syna Abrama, Lota – syna Harana, czyli swego wnuka i Saraj, swą synową, żonę Abrama, wyruszył z nimi z Ur chaldejskiego, aby się udać do kraju Kanaan” (Rdz 11,31).

Nie doszli jednak do celu, ale osiedlili się w Charanie, zatrzymując się w połowie drogi do Kanaanu. Wtedy Bóg nakazał Abrahamowi, aby udał się w dalszą wędrówkę:

"Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród. Abram udał się w drogę, jak Pan mu rozkazał, a z nim poszedł i Lot (Rdz 12,1-2,4)."

Abraham był posłuszny Bogu, zaufał Mu i powierzył się Jego kierownictwu. Postawa Abrahama wskazuje na jego wiarę, na zawierzenie Bogu. Jest on znakiem wiary, a jego wędrówka do ziemi Kanaan stanowi pewien symbol. Apostoł Paweł, przedstawiając bohaterskie przykłady wiary, tak pisze o Abrahamie:

"Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, która miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. (Hbr 11,8)."

Dzięki tej wierze żona Abrahama, Sara, mimo podeszłego wieku urodziła syna, Izaaka. Abraham zawierzył obietnicy Boga, że będzie miał liczne potomstwo. I tę wiarę Bóg poczytał mu jako zasługę.

Najbardziej jednak wzruszającym epizodem z życia Abrahama jest opowiadanie zawarte w rozdziale 22 Księgi Rodzaju, o złożeniu ofiary na górze Moria. Z chwilą urodzenia Izaaka zaistniała możliwość spełnienia obietnicy, której Abraham zawierzył. Tymczasem Bóg powiedział mu: „Weź twego syna jedynego, którego miłujesz, Izaaka, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze na jednym z pagórków, jak ci wskażę” (Rdz 22,2).

Abraham wykazał całkowite posłuszeństwo Bogu. Był gotów złożyć w ofierze syna Izaaka. Bóg jednak poddał Abrahama tylko próbie, doświadczał i badał czy jest on bogobojny, czy jest gotów do oddania Bogu wszystkiego. Nie chciał natomiast ofiary z ludzi. W tym opowiadaniu autor natchniony zamierzał przedstawić zachowanie człowieka w chwilach kryzysu i próby. Abraham wykonuje wszystko, co Bóg mu polecił pomimo tego, że żądanie Boga było dla niego niezrozumiałe. Nie stracił on zaufania do Boga.

Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza: "Przez wiarę człowiek poddaje Bogu całkowicie swój rozum i swoja wolę. Całą swoją istotą człowiek wyraża przyzwolenie Bogu Objawicielowi. Pismo święte nazywa odpowiedź człowieka objawiającemu się Bogu „posłuszeństwem wiary" (KKK 143).

Wzorem takiego posłuszeństwa jest Abraham. Jego posłuszeństwo stało się wskazaniem dla wszystkich ludzi. Także obecnie ludzie wierzący nie są wolni od różnych doświadczeń, trudności i zwątpień. Zawsze jednak, gdy przyjdą takie doświadczenia trzeba zaufać Bogu. Tak jak kiedyś Abraham, również teraz Bóg powołuje ludzi do swej służby. Trzeba odpowiedzieć Mu na to powołanie z pełnym zaufaniem, każdego dnia powtarzać swoje "tak" Bogu. Pełnienie woli Jego powinno stać się celem życia człowieka wierzącego. Wszystko, co nas spotyka, trzeba widzieć w kontekście miłości Boga. Wierzyć, znaczy bowiem identyfikować się z Bogiem, który jest Miłością. Wiara, to nie tylko intelektualne przyjęcie istnienia Boga, lecz przede wszystkim zawierzeniu Mu i pełne oddanie. Wierzyć, to uznawać za prawdę to, co Bóg objawił. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych, dlatego każda trudna chwila jest szansą, aby zwrócić się do Niego z nadzieją i pełnym zaufaniem. Mieć nadzieję, to oczekiwać tego, co Bóg przyobiecał człowiekowi i jednocześnie dążyć do tego i układać swoje życie w perspektywie tej obietnicy.

Powołując do swej służby Abrahama, Bóg objawił się człowiekowi. Abraham okazał ufność i zawierzenie Bogu. Opowiadanie o Abrahamie przedstawia nową ekonomię zbawienia. Ukazuje ono, że Bóg, pomimo grzechów ludzi nie chce ich wyniszczyć. Pragnie natomiast utrwalić pośród ludzi swą władzę. Obietnice poczynione Abrahamowi zaczęły się dokonywać dzięki jego heroicznej ufności i gotowości spełniania wszelkich Bożych zaleceń, nawet najtrudniejszych. Jest on dla nas przykładem wiary, nadziei i bezgranicznej ufności.