Jest to przytoczenie myśli bohatera w pierwszej osobie, co zdecydowanie wyodrębnia monolog z toku narracji posługującej się w przedstawieniu bohatera formą trzeciej osoby. Łącznikiem pomiędzy narracją a wyodrębnionym z niej monologiem postaci są takie słowa, jak: pomyślał, myślał, rzekł, powiedział itd. Po nich bezpośrednio następuje dosłowne przytoczenie wypowiedzi bohatera w niezawisłej formie składniowej. Monolog zostaje wyodrębniony z kontekstu narracji. Ma on całkiem inną konstrukcję języka niż opowiadanie. Konstrukcja ta może uwypuklić przebieg myśli bohatera, ukazać właściwy mu sposób myślenia.
MOWA ZALEŻNA
Narrator nie przytacza wówczas dosłownie myśli postaci, lecz podporządkowuje je swojemu opowiadaniu. Wypowiedź bohatera pozostaje wtedy w składniowej zależności od słów takich, jak: pomyślał, powiedział, rzekł. Ma on postać zdania podrzędnego dopełniającego, połączonego ze zdaniami narracji najczęściej za pomocą spójnika „że”. W monologu niezależnym wypowiedź ma formę pierwszej osoby, natomiast w mowie zależnej występuje forma trzeciej osoby. Bohater bowiem nie wypowiada się tu bezpośrednio, lecz zostaje zastąpiony przez narratora, który referuje jego myśli, np. „Myślała, że jest znudzony jej wypowiedzią na temat roli kobiety w świecie”.
Mowa zależna to przytoczenie czyjejś wypowiedzi, w formie zdania podrzędnego, np. On powiedział, że...
Mowa niezależna to bezpośrednie przytoczenie czyjejś wypowiedzi, np. Ona powiedziała:"..."
Pozdrawiam.
MOWA NIEZALEŻNA
Jest to przytoczenie myśli bohatera w pierwszej osobie, co zdecydowanie wyodrębnia monolog z toku narracji posługującej się w przedstawieniu bohatera formą trzeciej osoby. Łącznikiem pomiędzy narracją a wyodrębnionym z niej monologiem postaci są takie słowa, jak: pomyślał, myślał, rzekł, powiedział itd. Po nich bezpośrednio następuje dosłowne przytoczenie wypowiedzi bohatera w niezawisłej formie składniowej. Monolog zostaje wyodrębniony z kontekstu narracji. Ma on całkiem inną konstrukcję języka niż opowiadanie. Konstrukcja ta może uwypuklić przebieg myśli bohatera, ukazać właściwy mu sposób myślenia.
MOWA ZALEŻNA
Narrator nie przytacza wówczas dosłownie myśli postaci, lecz podporządkowuje je swojemu opowiadaniu. Wypowiedź bohatera pozostaje wtedy w składniowej zależności od słów takich, jak: pomyślał, powiedział, rzekł. Ma on postać zdania podrzędnego dopełniającego, połączonego ze zdaniami narracji najczęściej za pomocą spójnika „że”. W monologu niezależnym wypowiedź ma formę pierwszej osoby, natomiast w mowie zależnej występuje forma trzeciej osoby. Bohater bowiem nie wypowiada się tu bezpośrednio, lecz zostaje zastąpiony przez narratora, który referuje jego myśli, np. „Myślała, że jest znudzony jej wypowiedzią na temat roli kobiety w świecie”.