W moim rozumieniu postawa dekadencka to obawianie się końca świata, który może niechybnie nastąpić. Ludzkość zmierza ku katastrofie, jej los jest tragiczny stąd pesymizm, niemoc, niechęć, apatia. Ludzie tacy uważają, że nie warto robić nic, bo przecież niedługo i tak nastąpi koniec świata, więc to co uda im się zbudować, runie jak domek z kart. Elementy tej postawy można zauważyć przede wszystkim w literaturze, a szczególnie w poezji. Jako pierwszy z przykładów podaję wiersz ,,Niemoc" P. Verlaine'a. Tam opisany zostajemotyw upadającego cesarstwa rzymskiego zaatakowanego przez niewiernych, co symbolizuje katastroficzny koniec epoki. Sztuka nie daje już przyjemności, stała się chlebem powszednim, artyści popadają w rutynę, apatię, bo po co tworzyć coś nowego, wystarczy powtarzać motywy z przeszłości. Wiele elementów dekadentyzmu można też dostrzec w liryce Kazimierza Przerwy-Tetmajera. W wierszu "Koniec wieku" zadawane jest pytanie o sens życia, co można w nim osiągnąć. Adreast odrzuca wszystkie propozycje: rozpacz, rezygnacja, walka, wiara, idee. Zaprezentowana została tutaj świadomość człowieka żyjącego u schyłku wieku: niewiara, zwątpienie, kryzys wartości i sumienia. W wierszu "Dziś" pokolenie końca XIX wieku wyraża pesymizm, zwątpienie, wstręt do siebie, brak poczucia własnej wartości. Niektórzy ludzie wyznają postawę dekadencką po dziś dzień. A nie warto, bo mamy tylko jedno życie i nie warto się teraz zastanawiać nad końcem świata.
W moim rozumieniu postawa dekadencka to obawianie się końca świata, który może niechybnie nastąpić. Ludzkość zmierza ku katastrofie, jej los jest tragiczny stąd pesymizm, niemoc, niechęć, apatia. Ludzie tacy uważają, że nie warto robić nic, bo przecież niedługo i tak nastąpi koniec świata, więc to co uda im się zbudować, runie jak domek z kart. Elementy tej postawy można zauważyć przede wszystkim w literaturze, a szczególnie w poezji. Jako pierwszy z przykładów podaję wiersz ,,Niemoc" P. Verlaine'a. Tam opisany zostajemotyw upadającego cesarstwa rzymskiego zaatakowanego przez niewiernych, co symbolizuje katastroficzny koniec epoki. Sztuka nie daje już przyjemności, stała się chlebem powszednim, artyści popadają w rutynę, apatię, bo po co tworzyć coś nowego, wystarczy powtarzać motywy z przeszłości. Wiele elementów dekadentyzmu można też dostrzec w liryce Kazimierza Przerwy-Tetmajera. W wierszu "Koniec wieku" zadawane jest pytanie o sens życia, co można w nim osiągnąć. Adreast odrzuca wszystkie propozycje: rozpacz, rezygnacja, walka, wiara, idee. Zaprezentowana została tutaj świadomość człowieka żyjącego u schyłku wieku: niewiara, zwątpienie, kryzys wartości i sumienia. W wierszu "Dziś" pokolenie końca XIX wieku wyraża pesymizm, zwątpienie, wstręt do siebie, brak poczucia własnej wartości. Niektórzy ludzie wyznają postawę dekadencką po dziś dzień. A nie warto, bo mamy tylko jedno życie i nie warto się teraz zastanawiać nad końcem świata.