Człowiek jako aktor w teatrze świata to motyw często powtarzający się w literaturze różnych epok. Jako jeden z problemów przedstawił w swoim utworze Paton. Pisząc o tym tak: "Marionetkami bowiem są ludzie z większości upadków i rzadko kiedy tylko mając coś wspólnego z prawdą." Taka samą myśl kontynuował Marek Aureliusz w swoich "Rozmyśleniach". W utworze porównuje on (Marek A.) życie do spektaklu a człowieka do aktora biorącego w nim udział. Pan Bóg jest reżyserem tego widowiska, który biernie przygląda się ludzkim poczynaniom na scenie w amfiteatrze. Wszelkie nie porozumienia Aureliusz przedstawia jako pomyłki aktora w swojej kwestii. Kierownikiem tego jest Bóg, który decyduje kiedy i jak aktor kończy swoją kwestie i schodzi ze sceny - czyli umiera.
Człowiek jako aktor w teatrze świata to motyw często powtarzający się w literaturze różnych epok. Jako jeden z problemów przedstawił w swoim utworze Paton. Pisząc o tym tak: "Marionetkami bowiem są ludzie z większości upadków i rzadko kiedy tylko mając coś wspólnego z prawdą." Taka samą myśl kontynuował Marek Aureliusz w swoich "Rozmyśleniach". W utworze porównuje on (Marek A.) życie do spektaklu a człowieka do aktora biorącego w nim udział. Pan Bóg jest reżyserem tego widowiska, który biernie przygląda się ludzkim poczynaniom na scenie w amfiteatrze. Wszelkie nie porozumienia Aureliusz przedstawia jako pomyłki aktora w swojej kwestii. Kierownikiem tego jest Bóg, który decyduje kiedy i jak aktor kończy swoją kwestie i schodzi ze sceny - czyli umiera.