Synektyka jest metodą twórczego rozwiązywania problemów, która wykorzystuje zdolność i pojemność ludzkiego umysłu do łączenia razem na pozór niepowiązanych ze sobą elementów, co z kolei motywuje umysł do poszukiwania nowych idei i rozwiązań w wybranym przez nas problemie.
Termin synektyka pochodzi od greckiego synektikos, co oznacza "trzymający razem, obejmujący". Dzisiaj oznacza on metodę stymulowania twórczego myślenia i rozwiązywania problemów przez myślowe łączenie ze sobą różnych elementów. Wedle twórcy tej metody, Amerykanina Williama J. J. Gordona, w uzdolnieniach twórczych nie ma nic tajemniczego, każdy jest w stanie rozwinąć tego typu zdolności, pod warunkiem, że będą przestrzegane pewne zasady a zastosowana metoda synektyczna realizowana będzie wedle ściśle określonej procedury postępowania. Jedną z głównych zasad jest działanie w grupie oraz odwaga odrzucenia utartych reguł i pozornie niepodważalnych prawd. Proceduralność metody synektycznej opiera się na założeniu, że rozwiązywanie problemów związane jest z określonymi fazami: pierwsza faza to oswajanie dziwności, kiedy to nowy, nieznany problem sprowadza się do czegoś znanego; druga faza to proces odwrotny, gdy podejmowany jest trud znalezienia czegoś dziwnego i nowego w sytuacjach dobrze znanych. Obydwie fazy angażują procesy myślowe oparte na dostrzeganiu analogii między elementami danymi w zadaniu a konkretnymi strukturami rzeczywistości.
Synektyka jest metodą twórczego rozwiązywania problemów, która wykorzystuje zdolność i pojemność ludzkiego umysłu do łączenia razem na pozór niepowiązanych ze sobą elementów, co z kolei motywuje umysł do poszukiwania nowych idei i rozwiązań w wybranym przez nas problemie.
Termin synektyka pochodzi od greckiego synektikos, co oznacza "trzymający razem, obejmujący". Dzisiaj oznacza on metodę stymulowania twórczego myślenia i rozwiązywania problemów przez myślowe łączenie ze sobą różnych elementów. Wedle twórcy tej metody, Amerykanina Williama J. J. Gordona, w uzdolnieniach twórczych nie ma nic tajemniczego, każdy jest w stanie rozwinąć tego typu zdolności, pod warunkiem, że będą przestrzegane pewne zasady a zastosowana metoda synektyczna realizowana będzie wedle ściśle określonej procedury postępowania. Jedną z głównych zasad jest działanie w grupie oraz odwaga odrzucenia utartych reguł i pozornie niepodważalnych prawd. Proceduralność metody synektycznej opiera się na założeniu, że rozwiązywanie problemów związane jest z określonymi fazami: pierwsza faza to oswajanie dziwności, kiedy to nowy, nieznany problem sprowadza się do czegoś znanego; druga faza to proces odwrotny, gdy podejmowany jest trud znalezienia czegoś dziwnego i nowego w sytuacjach dobrze znanych. Obydwie fazy angażują procesy myślowe oparte na dostrzeganiu analogii między elementami danymi w zadaniu a konkretnymi strukturami rzeczywistości.