Kamienowanie to jeden ze sposobow wykonywania kary smierci znany juz w czasach Izraela. Zgodnie z Prawem Mojzeszowym kare smierci wykonywano przez obrzucenie skazanego kamieniami.
Ksiega Kaplanska 20:2 "„Masz powiedzieć synom Izraela: ‚Każdy człowiek spośród synów Izraela i każdy osiadły przybysz przebywający w Izraelu jako przybysz, który kogoś ze swego potomstwa oddaje Molochowi, ma bezwarunkowo być uśmiercony. Lud tej ziemi ma go obrzucić kamieniami, żeby umarł."
Zazwyczaj kamienowanie odbywalo sie poza miastem, ale mialo sluzyc przestrodze i odstraszac innych przed lamaniem prawa i popelnianiem powaznych grzechow, za ktore przewidziana byla kara smierci.
Znanym przykladem ukamienowania jest Szczepan.
"A wypchnąwszy go poza miasto, zaczęli go kamienować. Świadkowie zaś złożyli swoje szaty wierzchnie u stóp młodego mężczyzny zwanego Saulem. I kamienowali Szczepana, a on błagał i mówił: „Panie Jezusie, przyjmij ducha mego”. Potem, upadłszy na kolana, zawołał silnym głosem: „Boze, nie policz im tego grzechu”. Kiedy to powiedział, zapadł w sen śmierci."
Probowano tez ukamienowac apostola Pawla oraz samego Jezusa.
Sanhedryn to najwyzszy sad zydowski z siedziba w Jerozolimie. Skladal sie z okolo 70 przedstawicieli faryzeuszy lub saduceuszy. ("Kiedy Paweł spostrzegł, że jedna część to saduceusze, a druga to faryzeusze, począł wołać w Sanhedrynie: „Mężowie, bracia, ja jestem faryzeuszem, synem faryzeuszy. Sądzą mnie z powodu nadziei zmartwychwstania umarłych”)
To wlasnie przed Sanhedrynem stanal Jezus, a potem rowniez apostol Pawel.
Kamienowanie to jeden ze sposobow wykonywania kary smierci znany juz w czasach Izraela. Zgodnie z Prawem Mojzeszowym kare smierci wykonywano przez obrzucenie skazanego kamieniami.
Ksiega Kaplanska 20:2 "„Masz powiedzieć synom Izraela: ‚Każdy człowiek spośród synów Izraela i każdy osiadły przybysz przebywający w Izraelu jako przybysz, który kogoś ze swego potomstwa oddaje Molochowi, ma bezwarunkowo być uśmiercony. Lud tej ziemi ma go obrzucić kamieniami, żeby umarł."
Zazwyczaj kamienowanie odbywalo sie poza miastem, ale mialo sluzyc przestrodze i odstraszac innych przed lamaniem prawa i popelnianiem powaznych grzechow, za ktore przewidziana byla kara smierci.
Znanym przykladem ukamienowania jest Szczepan.
"A wypchnąwszy go poza miasto, zaczęli go kamienować. Świadkowie zaś złożyli swoje szaty wierzchnie u stóp młodego mężczyzny zwanego Saulem. I kamienowali Szczepana, a on błagał i mówił: „Panie Jezusie, przyjmij ducha mego”. Potem, upadłszy na kolana, zawołał silnym głosem: „Boze, nie policz im tego grzechu”. Kiedy to powiedział, zapadł w sen śmierci."
Probowano tez ukamienowac apostola Pawla oraz samego Jezusa.
Sanhedryn to najwyzszy sad zydowski z siedziba w Jerozolimie. Skladal sie z okolo 70 przedstawicieli faryzeuszy lub saduceuszy. ("Kiedy Paweł spostrzegł, że jedna część to saduceusze, a druga to faryzeusze, począł wołać w Sanhedrynie: „Mężowie, bracia, ja jestem faryzeuszem, synem faryzeuszy. Sądzą mnie z powodu nadziei zmartwychwstania umarłych”)
To wlasnie przed Sanhedrynem stanal Jezus, a potem rowniez apostol Pawel.