Przykazanie III Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
1.Wzywa nas do ciągłego uświęcania siebie, oddawaniu czci Bogu, wielbieniu go i dziękowaniu za wszystkie łaski. Ma na celu uświadomienie człowiekowi, co jest ważne w życiu. 2.Zakazuje wykonywania prac niekoniecznych, które utrudniają poświęcanie czasu Bogu, rodzinie i nie pozwalają wypocząć. 3.Brak uczestnictwa we Mszy św. w niedziele i dni święte, zbyt mało czasu dla rodziny, życia religijnego i rozwoju duchowego.
jest jeszcze to
iedy Bóg mówi: "Pamiętaj, abyś dzień święty święcił", słowo Jego nie tylko dotyczy jednego dnia w tygodniu. Dotyczy ono całego charakteru naszego życia. W tym naszym ludzkim życiu nieodzowny jest wymiar świętości. Jest on nieodzowny dla człowieka, ażeby bardziej "był" - ażeby pełniej realizował swe człowieczeństwo. I nieodzowny jest dla narodów i społeczeństw.
Bóg nam powiada: "Bądźcie świętymi, ponieważ Ja sam jestem święty!". On chce swoją świętością ogarnąć nie tylko poszczególnego człowieka, ale również całe rodziny i inne ludzkie wspólnoty, również całe narody i społeczeństwa. Dlatego niedziela, dzień zmartwychwstania Chrystusa, jest dla nas, którzy uwierzyliśmy w Chrystusa, dniem szczególnie świętym. W dniu tym gromadzimy się wszyscy wokół ołtarza, ażeby zaczerpnąć ze świętości Chrystusa i ażeby cały nasz tydzień uczynić świętym. Tutaj, podczas Mszy św., realnie uobecnia się ta niepojęta miłość, jaka została nam okazana przez krzyż Chrystusa. "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16). "Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje" (1 J 3,16).
Dzisiaj, kiedy część katolików zaczyna zaniedbywać coniedzielną Mszę św., trzeba nam sobie przypomnieć szczególnie o tajemnicy tej Bożej miłości, jaką zostaliśmy obdarzeni w Chrystusie i która się uobecnia na Jego ołtarzu. Nie łudźmy się: odchodząc od źródeł miłości i świętości, odchodzi się od samego Chrystusa.
Przykazanie III
Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
1.Wzywa nas do ciągłego uświęcania siebie, oddawaniu czci Bogu, wielbieniu go i dziękowaniu za wszystkie łaski. Ma na celu uświadomienie człowiekowi, co jest ważne w życiu.
2.Zakazuje wykonywania prac niekoniecznych, które utrudniają poświęcanie czasu Bogu, rodzinie i nie pozwalają wypocząć.
3.Brak uczestnictwa we Mszy św. w niedziele i dni święte, zbyt mało czasu dla rodziny, życia religijnego i rozwoju duchowego.
jest jeszcze to
iedy Bóg mówi: "Pamiętaj, abyś dzień święty święcił", słowo Jego nie tylko dotyczy jednego dnia w tygodniu. Dotyczy ono całego charakteru naszego życia. W tym naszym ludzkim życiu nieodzowny jest wymiar świętości. Jest on nieodzowny dla człowieka, ażeby bardziej "był" - ażeby pełniej realizował swe człowieczeństwo. I nieodzowny jest dla narodów i społeczeństw.
Bóg nam powiada: "Bądźcie świętymi, ponieważ Ja sam jestem święty!". On chce swoją świętością ogarnąć nie tylko poszczególnego człowieka, ale również całe rodziny i inne ludzkie wspólnoty, również całe narody i społeczeństwa. Dlatego niedziela, dzień zmartwychwstania Chrystusa, jest dla nas, którzy uwierzyliśmy w Chrystusa, dniem szczególnie świętym. W dniu tym gromadzimy się wszyscy wokół ołtarza, ażeby zaczerpnąć ze świętości Chrystusa i ażeby cały nasz tydzień uczynić świętym. Tutaj, podczas Mszy św., realnie uobecnia się ta niepojęta miłość, jaka została nam okazana przez krzyż Chrystusa. "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16). "Po tym poznaliśmy miłość, że On oddał za nas życie swoje" (1 J 3,16).
Dzisiaj, kiedy część katolików zaczyna zaniedbywać coniedzielną Mszę św., trzeba nam sobie przypomnieć szczególnie o tajemnicy tej Bożej miłości, jaką zostaliśmy obdarzeni w Chrystusie i która się uobecnia na Jego ołtarzu. Nie łudźmy się: odchodząc od źródeł miłości i świętości, odchodzi się od samego Chrystusa.