Historyczna dokładność relacji z Księgi Wyjścia jest rzetelnie potwierdzona. WedługWestcotta i Horta zarówno Jezus, jak i pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich powołują się na nią przeszło 100 razy. Na rzecz jej wiarogodności przemawia też uczciwość pisarza. Mojżesz całkowicie szczerze przyznaje się do swych słabości, rozterek i błędów, nie przypisuje samemu sobie żadnego cudu ani nie szczyci się własnymi zdolnościami przywódczymi i organizatorskimi, choć Egipcjanie uznawali go za wielkiego człowieka, a większość Izraelitów miała dla niego ogromny szacunek (Wj 11:3; 3:10-12; 4:10-16).
Na zabytkach egipskich nie ma dowodów pobytu Izraelitów w tym kraju, Trudno się temu dziwić, gdyz jak wynika z badań, Egipcjanie nie utrwalali na pomnikach wydarzeń przedstawiających ich w złym świetle. Bardziej jednak od kamiennych świadków przekonuje żywe świadectwo obchodów Paschy, świętowanej przez Żydów od zarania ich dziejów na pamiątkę wyjścia z Egiptu
Historyczna dokładność relacji z Księgi Wyjścia jest rzetelnie potwierdzona. WedługWestcotta i Horta zarówno Jezus, jak i pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich powołują się na nią przeszło 100 razy. Na rzecz jej wiarogodności przemawia też uczciwość pisarza. Mojżesz całkowicie szczerze przyznaje się do swych słabości, rozterek i błędów, nie przypisuje samemu sobie żadnego cudu ani nie szczyci się własnymi zdolnościami przywódczymi i organizatorskimi, choć Egipcjanie uznawali go za wielkiego człowieka, a większość Izraelitów miała dla niego ogromny szacunek (Wj 11:3; 3:10-12; 4:10-16).
Na zabytkach egipskich nie ma dowodów pobytu Izraelitów w tym kraju, Trudno się temu dziwić, gdyz jak wynika z badań, Egipcjanie nie utrwalali na pomnikach wydarzeń przedstawiających ich w złym świetle. Bardziej jednak od kamiennych świadków przekonuje żywe świadectwo obchodów Paschy, świętowanej przez Żydów od zarania ich dziejów na pamiątkę wyjścia z Egiptu