Co dały kościołowi postanowienia soboru trydenckiego ?
anmar
Sobór trydencki określił stanowisko kościoła katolickiego wobec protestantyzmu, akcentując przy tym istniejące różnice. Sprecyzował zasady wiary katolickiej. Podkreślił, że źródłem wiary nie jest wyłącznie Biblia, ale również tradycja. Uwypuklił znaczenie dobrych uczynków i sakramentów. Łacina pozostała językiem katolicyzmu, zachowano również tradycyjne formy pobożności (pielgrzymki, kult relikwii, odpusty). Potwierdzono kult świętych i ich wizerunków. Wykluczono możliwość uzyskania zbawienia poza Kościołem katolickim. Postanowienia te uniemożliwiały nawiązanie dialogu z protestantami.
Przeprowadzono reformę wewnątrzkościelną zmierzającą do wzmocnienia dyscypliny i podniesienia poziomu duszpasterstwa. Na biskupów nałożono nowe obowiązki : wizytowania świątyń i kleru, przebywania w swoich diecezjach, a nawet obowiązek noszenia szat duchownych. Duża wagę zaczęto przywiązywać do kształcenia kleru. Ukończenie seminarium stawało się warunkiem uzyskania święceń kapłańskich.
Kościół potrydencki umiał wykorzystać bardzo zróżnicowane ś do umocnienia swojej pozycji. Upowszechniano literaturę religijną o charakterze dewocyjnym. W myśl jezuickiej zasady "przez oczy do duszy" zaprzęgnięto w służbę kontrreformacji również i sztukę. Nowy styl barokowy świetnie spełniał zadanie oddziaływania na wiernych poprzez swoją monumentalność, okazałość i przepych, szczególnie, że bogate wnętrza kościołów stanowiły jaskrawy kontrast w stosunku do surowych i skromnych wnętrz zborów protestanckich. Wykorzystywano również sztukę teatralną, teatralizacji uległa sama liturgia. Kościół katolicki poprzez sztukę chciał pokazać swoją siłę i potęgę, przyciągając niezdecydowanych wiernych.
Przeprowadzono reformę wewnątrzkościelną zmierzającą do wzmocnienia dyscypliny i podniesienia poziomu duszpasterstwa. Na biskupów nałożono nowe obowiązki : wizytowania świątyń i kleru, przebywania w swoich diecezjach, a nawet obowiązek noszenia szat duchownych. Duża wagę zaczęto przywiązywać do kształcenia kleru. Ukończenie seminarium stawało się warunkiem uzyskania święceń kapłańskich.
Kościół potrydencki umiał wykorzystać bardzo zróżnicowane ś do umocnienia swojej pozycji. Upowszechniano literaturę religijną o charakterze dewocyjnym. W myśl jezuickiej zasady "przez oczy do duszy" zaprzęgnięto w służbę kontrreformacji również i sztukę. Nowy styl barokowy świetnie spełniał zadanie oddziaływania na wiernych poprzez swoją monumentalność, okazałość i przepych, szczególnie, że bogate wnętrza kościołów stanowiły jaskrawy kontrast w stosunku do surowych i skromnych wnętrz zborów protestanckich. Wykorzystywano również sztukę teatralną, teatralizacji uległa sama liturgia. Kościół katolicki poprzez sztukę chciał pokazać swoją siłę i potęgę, przyciągając niezdecydowanych wiernych.