Question

Charakterystyka Cezarego Baryka Opisać jaki był w Warszawie, Nawłoci, i tej trzeciej nie wiem ale wydaje mi sie ze w Rosji ale nie jestem pewna
Dzieki

Answer 1

Cezary Baryka pochodził z rodziny inteligenckiej. Szczęśliwe dzieciństwo spędził w Baku, jako otoczony miłoscią jedynak. Ojciec dbał o jego wykształcenie. Od najmłodszych lat miał najlepszych nauczycieli języków. Kiedy zaczął uczęszczać do gimnazjum w nauce często pomagał mu ojciec.
Gdy w 1914 roku wtbuchła wojna i ojciec poszedł na wojnę, Cezary zaczął wykorzystywać fakt, że ma więcej swobody niż dotychczas. Nie liczył się z matką, robił co chciał, włóczył się z kolegami, wszczynał kłótnie z nauczycielami, wracał do domu w środku nocy, pobił dyrektora, co spowodowało jego wydalenie ze szkoły. Nie zmartwił się tym, gdyż w tym czasie wybuchła w Rosji rewolucja. W związku z tym Cezary zaczął bywać na zgromadzeniach ludowych i mityngach. Cezary jest naiwnym, pełnym zapału chłopcem. Brak mu rozwagi, jest bezkrytyczny wobec rzeczywistości. Nie ma jeszcze ukształtowanego własnego światopoglądu, przez co przejmuje idee komunistów, które wydają mu się słuszne. Na uwagi matki odpowiada agresja, drwiną i gniewem.
Jako przykładny zwolennik rewolucji Cezary wydał domową kryjówkę z oszczędnościami, potem chodził głodny, zaniedbany. Obserowoał pogarszający się stan zdrowia matki, co w rezultacie sprawiło, że zmienił swoje zachowanie w stosunku do swojej rodzicielki. Był świadkiem jej aresztowania, dowiedział się o jej śmierci, a potem zobaczył, że z palca zmarłej zdjęto ślubną obrączkę. To skłoniło go do refleksji, zastanowienia sie nad prawdziwością i słusznością komunistycznych idei.
Potem wcielnono go do armii ormiańskiej, widział na własne oczy rzeź tysięcy ludzi. Dzieki legitymacji, zgodnie z którą był obywatelem Państwa Polskiego, Cezaremu udaje się ocalić życie. Zaczyna pracowac przy grzebaniu zwłok.
Przy zwłokach młodej Ormianki zaczyna wątpić w ideę rewolucji.
W trakcie tego zajęcia znalazł go ojciec, który wrócił z wojny. Razem odbywali podróż do Moskwy, Charkowa, a następnie do Poski, w trakcie której obserował samowolę, chaos, tragedie ludzkie. W Moskwie i Charkowie nadal chodził na wiece, aby zobaczyć rewolucje u samego jej źródła. Cezary nie chciał jechać do Polski, pragnął zostać w Rosji i budować nowy ład społeczny.
Aby osiągnąć swój cel Seweryn Baryka posłużył się opowieścią o szklanych domach. Cezary nie uwierzył w ich istnienie, ale opowieść zainteresowała go. Czuł się rozdarty między ideami ojca, a własnym dążeniem do rewolucyjnej przemiany świata. Podróżując w pociągu z Polakami obserowoał ich tęsknotę za krajem, dziwił do i ciekawił stosunek do ojczyzny.
Do Polski przyjechał bogaty w doświadczenie rosyjskie, zainteresowany Polską i Polakami, zwolennik rewolucji, jednak wątpił już w jej słuszność
Cezary jest człowiekiem z zewnątrz. Polska jest mu obca, patrzy na nią obiektywnie, bez romantycznego przywiązania do ojczyzny.
Z czasem bohater zaczyna stopniowo utożsamiać się z Polską. Zaczyna dostrzegać kontrasty społeczne, nędzę chłopów i robotników, bogactwo magnatów i burżuazji. Duże znacznie miał udział bohatera w wojnie polsko - rosyjskiej. Cezary nie pałał entuzjazmem do wojaczki, ale był ciekawy patriotyzmu Polaków. Nie chciał też stać z boku, gdy wsztscy wstępowali ochotniczo do armii. Jako żołnierz przemierzył setki kilometrów i lepiej poznawał Polskę. Był dobrym żołnierzem. Uratował hipolita Wielosławskiego, co owocuje wielką przyjaźnią. Po wyjściu z wojska pojechał do domu przyjaciela, do Nawłoci. Gościna w majątku sprzyjała jego zacieśnianiu związków z Polską. Doznał w tym domu wiele zyczliwości, przyjaciół. Podobało mu się życie szlacheckie. Zachwycił do polski krajobraz, dworki rozrzucone wśród pól i lasów, beztroskie zycie ludzi miłych, kulturalnych, życzliwych, zauwazył nawet więzi uczuciowe między państwem a służbą.
Mieszkańcy Nawłoci otoczyli go atmosferą przyjaźni, sympatii, braterstwa, zaufanie. Cezary wplątuje się w flirty i romans. Zlekceważył miłość Wandy, niepotrzebnie flirtował z Karoliną, jednocześnie angażując się w romans z Laurą. Przez swój egoizm zniszczył życie nie tylko tym trzem kobietom, ale także sobie. Tak był zajęty romansem z Laurą, że nie przejął się śmiercią Karoliny.
Żyjąc w przyjemnościach, zapominał o nędzy i poniżeniu tysięcy innych oraz o swoich ideałach. Dopiero, gdy stracił Laurę i poczuł się znów samotny, zaczął ponownie dostrzegać warunki bytowe komorników w Chłodku.
Po tym, jak dowiedział się o ślubie Laury z Barwicki, postanowił powrócić do Warszawy. Tam znalazł się pośrodku dwóch odmiennych idei - komunizmu i nacjonalizmu. Cezary waha się, ale jest bliski sformułowanie własnych poglądów. Bierze udział w zebraniu komunkstów, gdzie wygłasza swoje wątpliwości i zastrzeżenia wobec ideologii komunistycznej. Obserwując posterunkowego okazjuje się bliski ideologii państwowej, ponieważ patrzy na policjanta jako stróża porządku i prawa.
Cezary różni się w swych poglądach z Gajowcem. Gajowiec preferuje powolne reformy, natomiast Baryka jest niecierpliwy, boi sięwybuchu niezadowolenie społecznego i zagrożeń zewnętrznych. Rozczarowanei wobec metod rządowych i osobisty dramat (ostateczne rozstanie z Laurą) skłaniają go do udziału w demonstracji robotniczej.