Wrażliwa na uroki natury: kocha przyrodę „z miłością przyglądała się ona uzbieranej przed chwilą więzi roślin”. We dworze czuje się zagubiona i niepotrzebna. Ciągle odczuwa uciążliwość swego położenia jako ubogiej krewnej, więc jednocześnie kiepskiej partii. Źle czuje się wśród zmanierowanego towarzystwa dworskiego i woli przebywać w towarzystwie szlachty zaściankowej, którą ceni za prostotę, kultywowanie tradycji i pracowitość. Sama też nie stroni od pracy na roli i pomaga podczas żniw.
Ocena bohateraZauroczony Justyną Teofil Różyc zaopiniował: „Piękna panna. Jest w jej powierzchowności jakaś świeżość, siła, prostota”. I rzeczywiście można by się pod tą oceną podpisać. W dodatku jest osobą odważną, samodzielną, dokonującą własnych wyborów wbrew utartym zwyczajom. Mężnie znosi przeciwności losu i wytrwale walczy o własne szczęście.
Justyna Orzelska to jedna z głównych bohaterek Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej. Przedstawicielka zbiedniałej szlachty, rezydentka w domu swojego wuja. Kobieta niemal idealna – jedna z niewielu tego typu bohaterek w naszej literaturze – może poza Marynią Połaniecką, bohaterką Rodziny Połanieckich Henryka Sienkiewicza oraz Heleną Stawską, bohaterką Lalki Bolesława Prusa. Znaczenie postaci Niebezpiecznie bliska ideału a może nawet idealna Justyna Orzelska nie jest postacią „papierową”. Została skonstruowana przez autorkę tak, że wydaje się kobietą z krwi i kości, a nie tylko „nośnikiem idei pozytywistycznych”, jak Witold Korczyński, bohater tej samej powieści. Przeżywa rozterki i wahania, dość długo nie może dojść do siebie po rozstaniu z Zygmusiem Korczyńskim i nawet gdy odmawia mu dalszych spotkań w sposób definitywny – cierpi. Orzeszkowa ukazuje ewolucję Justyny – od dziewczyny, która chciałaby coś zrobić ze swoim życiem, ale nie wie dokładnie co, do zdecydowanej, pewnej swoich racji kobiety, która stawia czoła uprzedzeniom społecznym. Pewnej siebie i umiejącej walczyć o swoje szczęście.
Cechy charakteru i osobowości
Wrażliwa na uroki natury: kocha przyrodę „z miłością przyglądała się ona uzbieranej przed chwilą więzi roślin”. We dworze czuje się zagubiona i niepotrzebna. Ciągle odczuwa uciążliwość swego położenia jako ubogiej krewnej, więc jednocześnie kiepskiej partii. Źle czuje się wśród zmanierowanego towarzystwa dworskiego i woli przebywać w towarzystwie szlachty zaściankowej, którą ceni za prostotę, kultywowanie tradycji i pracowitość. Sama też nie stroni od pracy na roli i pomaga podczas żniw.
Ocena bohateraZauroczony Justyną Teofil Różyc zaopiniował: „Piękna panna. Jest w jej powierzchowności jakaś świeżość, siła, prostota”. I rzeczywiście można by się pod tą oceną podpisać. W dodatku jest osobą odważną, samodzielną, dokonującą własnych wyborów wbrew utartym zwyczajom. Mężnie znosi przeciwności losu i wytrwale walczy o własne szczęście.
Justyna Orzelska to jedna z głównych bohaterek Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej.
Przedstawicielka zbiedniałej szlachty, rezydentka w domu swojego wuja. Kobieta niemal
idealna – jedna z niewielu tego typu bohaterek w naszej literaturze – może poza
Marynią Połaniecką, bohaterką Rodziny Połanieckich Henryka Sienkiewicza oraz Heleną
Stawską, bohaterką Lalki Bolesława Prusa.
Znaczenie postaci
Niebezpiecznie bliska ideału a może nawet idealna Justyna Orzelska nie jest postacią
„papierową”. Została skonstruowana przez autorkę tak, że wydaje się kobietą z krwi
i kości, a nie tylko „nośnikiem idei pozytywistycznych”, jak Witold Korczyński, bohater
tej samej powieści. Przeżywa rozterki i wahania, dość długo nie może dojść do siebie po
rozstaniu z Zygmusiem Korczyńskim i nawet gdy odmawia mu dalszych spotkań w sposób
definitywny – cierpi. Orzeszkowa ukazuje ewolucję Justyny – od dziewczyny, która
chciałaby coś zrobić ze swoim życiem, ale nie wie dokładnie co, do zdecydowanej, pewnej
swoich racji kobiety, która stawia czoła uprzedzeniom społecznym. Pewnej siebie
i umiejącej walczyć o swoje szczęście.
Tylko tyle miałam.