Dlaczego są dwa symbole wiary, apostolski i nicejski? Po co w kościele są obrazy i nabożeństwa Drogi Krzyżowej ?
Proszę szybko to na jutro do bierzmowania! I jakieś dłuższe na 2 kartki A4 ma być ; /
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Dałaś trudne zadanie , ale jesteś dziewczyną więc troszkę poszperałem i mam nadzieję że się przyda :)
Chrześcijańskie wyznania wiary lub symbole wiary, to zazwyczaj krótkie i zwięzłe, układane przez wspólnotę uczniów Chrystusa zbiory podstawowych prawd wiary. Tradycja spisywania krótkich formuł wyznania wiary sięga czasów apostolskich, szereg z nich można odnaleźć już w pismach nowotestamentalnych.
Symbol Apostolski[edytuj]Apostolski symbol wiary powstał jako credo chrzcielne najprawdopodobniej w Rzymie. Znany był już Hipolitowi Rzymskiemu na początku III w. - zapisał go w dziele Tradycja Apostolska. Historycy wyodrębnili dwie wersje tego credo: starszą grecką «R» i młodszą łacińską, nieco rozbudowaną wersję «T». Ta druga powstała z tekstu «R» w Galii w V wieku, prawdopodobnie inspirowana lokalnymi symbolami wschodnimi. Ostateczny kształt Symbol apostolski otrzymał w Katechizmie rzymskim (1566).
Symbolowi od IV wielu towarzyszyła legenda o tym, że ułożyli go sami Apostołowie.
Nicejski[edytuj]Symbol, który miał się okazać jednym z najważniejszych w historii chrześcijaństwa, nazywany nicejskim wyznaniem wiary, został przygotowany na pierwszym Soborze powszechnym - który się odbył w Nicei w 325 r. Ojcowie Soboru skorzystali z jednego z symboli chrzcielnych kościołów lokalnych, najprawdopodobniej z Cezarei lub Jerozolimy. Przeciwdziałając błędom arianizmu, wzbogacili go o prawdy chrystologiczne. Wiarę we współistotność Boskiej natury Jezusa z naturą Boga Ojca, Sobór wyraził greckim terminem homousios - co po łacinie tłumaczy się jednej sustancji - unius substantiae. Termin ten wyraża wiarę w to, że Jezus i Ojciec mają wspólną naturę Boską, są jednym Bogiem. Tajemnica trudna do pojęcia, dlatego powstało wiele błędnych doktryn, jak sabelianizm, apolinaryzm, modalizm czy monarchianizm - wynikających z nieumiejętnego wyrażenia odrębności Osób, a jedności substancji, istoty w Bogu, który jest troisty.
Nicejsko-konstantynopolitańskiPonad pół wieku później na kolejnym Soborze ułożono nową wersję symbolu, nazwanego Konstantynopolitańskim lub Nicejsko-konstantynopolitańskim. Tym razem zdefiniowano relację Trzeciej Osoby Trójcy, czyli Ducha Świętego, do Ojca i Syna- w odpowiedzi na błędy Macedonianizmu, który nie uznawał Boskiej natury Ducha Świętego, analogicznie do arianizmu, który nie uznawał Boskiej natury Syna. W symbolu umieszczono następujące słowa stwierdzające Bóstwo Ducha Świętego:
...który od Ojca pochodzi,który z Ojcem i z Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę.
Po kilku wiekach na Zachodzie dodano prawdę o pochodzeniu Ducha Świętego także od Syna, wstawiając w pierwszej linijce Filioque - i Syna. Dało to początek sporowi teologicznemu Wschodu chrześcijańskiego z Zachodem, trwającemu do dziś dnia.
Według badań historyków, choć Symbol konstantynopolski jest podobny do nicejskiego, pierwowzorem nie był symbol antyariański, ogłoszony w Nicei, lecz symbol lokalnego Kościoła - prawdopodobnie w Salaminie na Cyprze. Tekst prawie w takiej postaci jak ogłoszony w Konstantynopolu w 381 r., sześć lat wcześniej znał już biskup tego miasta Epifaniusz.
Apostolski symbol wiary-Tekst w obecnej formie jest owocem długotrwałego procesu ewolucyjnego.
Nicejski symbol wiary-Głównym powodem ogłoszenia symbolu było pragnienie Ojców Soboru nicejskiego, by, wobec kontrowersji ariańskiej, zdefiniować wiarę w Chrystusa - tak, by była ona zgodna z Pismem Świętym i Tradycją Kościoła powszechnego
W tradycji chrześcijańskiej odnajdujemy wiele obrazów ukazujących stosunek Kościoła do swego Pana. Wszystkie one mówią o tym, że kto z wiarą rozważa tajemnicę Kościoła, napotyka rzeczywistość, którą trudno pojąć.
Droga krzyżowa jest nabożeństwem pasyjnym, w czasie którego wierni modląc się, symbolicznie odtwarzają ostatnie godziny życia Chrystusa.