Question

Analiza i interpretacja "Nie wierz Fortunie..." (III, ks. II) Jan Kochanowski:

Nie wierz Fortunie, co siedzisz wysoko;
Miej na poślednie koła pilne oko:
Bo to niestała pani z przyrodzenia,
Często więc rada sprawy swe odmienia.

Nie dufaj w złoto i w żadne pokłady,
Każdej godziny obawiaj się zdrady;
Fortuna, co da, to zasię wziąć może,
A u niej żadna dawność nie pomoże.

A ci, co z tobą teraz przestawają
Twej się Fortunie, nie tobie kłaniają;
Skoro ta zniknie, tył każdy podawa,
Jako cień, kiedy słońca mu nie zstawa.

Lecz jako sama oczy zasłoniła,
Tak swym pochlebstwem ludzi pobłaźniła:
Że drugi wysszej nosa gębę nosi,
A wszystki insze oczyma przenosi.

Ty pomni, że twój skarb u Szczęścia w mocy,
A tak się staraj o takiej pomocy,
Aby wżdy z tobą twego co zostało,
Jesli zaś będzie Szczęście swego chciało.

Cnota skarb wieczny, cnota klenot drogi;
Tegoć nie wydrze nieprzyjaciel srogi,
Nie spali ogień, nie zabierze woda;
Nad wszystkim inszym panuje przygoda.

Answer 1

Wiersz ten mówi o fortunie, czyli inaczej majątku, dużej ilości pieniędzy.
Nie warto ,,wierzyć fortunie,, ponieważ raz jest, a raz jej nie ma. Szybko można ją zdobyć, a jeszcze szybciej stracić. Pieniądze nie są w życiu najważniejsze. Radość dają przyjaciele, w życiu nie powinny liczyć się aż tak pieniądze.

Hmmm... Myslę że trochę pomogłam ! ; )