5.
Jak sądzisz, dlaczego Jezus nie uchronił Łazarza od śmierci, gdy doniesiono Mu o chorobie przyjaciela?Swoją wypowiedż zilustruj cytatami z Ewangeli według Świętego Jana.Jakie pocieszenie dla osób, które cierpią z powodu śmierci swoich bliskich, można znaleść w historii Łazarza
opracowanie ma być ładne i nie za krótkie
;]
More Questions From This User See All
Moim zdaniem Jezus nie uchronił Łazarza od śmierci mimo iż był jego wielkim przyjacielem dlatego, że każdy żyjący musi dostąpić kiedy śmierci. Jezus stanął przy grobie Łazarza i zaczął płakać. W ten sposób staje się solidarny z wszystkimi tymi, którzy opłakują swoich bliskich. Tylko w tym jedynym miejscu Biblia w ten sposób mówi o Jezusowym płaczu. Według Ewangeli według Św. Jana brzmi to tak : ,, Był pewien chory Łazarz z Betanii z miejscowości Marii i jej siostry Marty. Maria zaś, była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami soimi otarła jego nogi. Jej to brat Łazarz chorował. Siostry zatem posłały do niego wiadomość << Panie oto choruje ten, którego Ty kochasz >>. Jezus ułyszawszy to rzekł : << Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej , aby dzięki niej syn Boży został otoczony chwałą >> '' ( J 11, 1-4 ).
Dla osób cierpiących z powodu śmierci bliskich można znależć pocieszenie, że osoby zmarłe osiągnęły chwałę bożą i radują się w niebie, a przecież każdy z nas kiedyś się z nimi spotka. A na pewno jest im tam lepiej niż w życiu ziemskim.
Między Marią, Martą i Łazarzem a Chrystusem istniała głeboka relacja, relacja, przyjaźni, która uwidoczniała się zwłaszcza gdy przebywali wszyscy razem. Św. Jan Ewangelista wręcz w sposób dosłowny podkreśla, iż Jezus miłował Marię, Martę i Łazarza. Ta miłość była wolna od zawiści, zazdrości czy jakochkolwiek wyrzutów, a to uwidacznia się zwłaszcza w chwili choroby Łazarza. Mianowicie obie siostry wiedząc, iż Chrystus ma moc uzdrawiania, mówią Mu o chorobie brata: "Panie, oto choruje ten, którego Ty miłujesz" (J11,3). Jest to jasna prośba, typu Panie zrób coś, pomóż, podobna do prośby z Kany Galilejskiej, gdzie Maryja mówi do Jezusa: "Nie mają już wina" (J2,3). Na prośbę Matki Jezus mówi: "Czyż to moja lub Twoja sprawa niewiasto? (J2,4), a na prośbę Marty i Marii odpowiada niemal podobnie: "Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą" (J11,4) W tym wypadku Jan dodaje, że: "Mimo jednak, że słyszał o jego chorobie, zatrzymał się przez dwa dni w miejscu pobytu" (J11,6). To zachowanie na pozór niezrozumiałe, mogło przysporzyć sporo bólu Marcie i Marii, ale zapewne też samemu Jezusowi, bo przecież miłował ich. I tu w tym momencie można dostrzec, że ta Chrystusowa miłość i miłość do chrystusa jest miłością wyzwalającą. Ona uwalnia od oskarżeń, czy wyrzutów, ponieważ ukazuje nam ów fragment ewangelii, że jest to nic innego jak dorastanie do niezwykłej relacji, relacji przyjaźni z Bogiem, która to sprawia, że człowiek staje się niejako oczyszczony z zawężonego myślenia i postępowania, które jest czysto ludzkie, a zaczyna prowadzić ku myśleniu i działaniu stricte Bożemu. Po śmierci Łazarza siostry nie czynią Chrystusowi wyrzutów z powodu opóźnionego o cztery dni przybycia. Marta wyznaje tylko: "Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł" (J11,21), co nieco później powtarza także Maria. Jest tu niejako wypowiedziane to, co sam Jezus powie o sobie: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem" (J11,25). Zarówno Marta, jak i Maria wyznały tę jakże wielką prawdę, że tam, gdzie jest Jezus Chrystus, tam nie ma miejsca dla śmierci. W zjednoczeniu z Nim, w byciu przy Nim nie może być śmierci, bo On jest zmartwychwstaniem i życiem. Mimo stwierdzenia Jezusa "Choroba ta nie zmierza ku śmierci", łazarz umiera, jednakże siostry nie wątpią w tę prawdę jaka padła z ust ich największego Przyjaciela. Marta potem przecież mówi: "Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił" (J11, 21-22). Ufność Marty to manifestacja wiary, to pełne, bezgraniczne zaufanie, to niezwykła postawa dojrzałej wiary w Chrystusa, który jest zmartwychwstaniem i życiem". Dlatego uważam, iż Jezus nie uchronił Łazarza od śmierci nie dlatego, że chciał pokazać patrzcie Ja go wskrzeszę, ale chciał pokazać, jak bardzo potrzebna jest w tym wszystkim co ciężkie wiara i zaufanie Bogu. Pocieszenie z tego wypływa jedno, ci, którzy umierają są w rzeczywistości, w której nie ma śmierci, bo w niej jest Bóg, który jest życiem, życiem wiecznym.