3. Jakie łaski otrzymuje człowiek w sakramencie namaszczenia chorych? Jk 5,14-15 (streść tekst poniżej)
Udzielenie
sakramentu chorych nie ma na celu -jak się nieraz sądzi - wyłącznie
przygotowania człowieka na śmierć, lecz również umocnienie go w jego
cierpieniach. „Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej
łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając
pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie
namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i
obronę”. „Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która
pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w
Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej
pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je
przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla
zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza
grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty”. W sakramencie
namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i
śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i
umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w
ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do
jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby
przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata
oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej. Wielu teologów
twierdzi, że przez sakrament namaszczenia chorych Chrystus gładzi
człowiekowi, przyjmującemu go w dobrej dyspozycji, nie tylko grzechy,
ale również i wszystkie należne za nie kary, dzięki czemu zaraz po
śmierci przechodzi on do chwały nieba.
Udzielenie
sakramentu chorych nie ma na celu -jak się nieraz sądzi - wyłącznie
przygotowania człowieka na śmierć, lecz również umocnienie go w jego
cierpieniach. „Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej
łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając
pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie
namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i
obronę”. „Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która
pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w
Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej
pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je
przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla
zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza
grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty”. W sakramencie
namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i
śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i
umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w
ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do
jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby
przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata
oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej. Wielu teologów
twierdzi, że przez sakrament namaszczenia chorych Chrystus gładzi
człowiekowi, przyjmującemu go w dobrej dyspozycji, nie tylko grzechy,
ale również i wszystkie należne za nie kary, dzięki czemu zaraz po
śmierci przechodzi on do chwały nieba.
Odpowiedź:
Łagodzi grzech, staje się silniejszy i bardziej pewny siebie, dba o to abyśmy nie ulegali pokusom, wybacza nam nasze błędy i wszystkie grzechy, odpuszcza nam nasze grzechy.
Wyjaśnienie:
Liczę na naj