Question

1.Omów funkcje i podział mitów

2.Wymień i omów zasady panujące w dramacie antycznym

3.Charakteryctyka Dedala i Ikara

4.Cechy gatunkowe eposu

5.Na jakiej podstawie dostał apisany ,,Król Edyp'' oraz scharakteryzuj Edypa

Answer 1

Poznawczą (wyjaśnienie niezrozumiałych zjawisk, głównie przyrodniczych, np. wulkany, trzęsienia ziemi, pioruny); światopoglądową (wyznaczały system wierzeń i normowały życie społeczności greckiej); sakralną (utrwalały wzorce obrzędowe i schematy zachowań rytualnych, np. składanie ofiar).       Podział mitów
Mity dzieli się na: teogoniczne (o pochodzeniu bogów); kosmogoniczne (o pochodzeniu świata); antropogeniczne (o tym, skąd się wziął człowiek i jak kształtowała się jego historia); genealogiczne (opowiadające historie rodów i wielkich familii greckich); eschatologiczne (o przeznaczeniu człowieka i świata, o problemach śmierci i życiu pozagrobowym); soteriologiczne (o zbawieniu człowieka).

Answer 2

1.Funkcje:

poznawczą (wyjaśnienie niezrozumiałych zjawisk, głównie przyrodniczych, np. wulkany, trzęsienia ziemi, pioruny); światopoglądową (wyznaczały system wierzeń i normowały życie społeczności greckiej); sakralną (utrwalały wzorce obrzędowe i schematy zachowań rytualnych, np. składanie ofiar).

Podział mitów

teogoniczne (o pochodzeniu bogów); kosmogoniczne (o pochodzeniu świata); antropogeniczne (o tym, skąd się wziął człowiek i jak kształtowała się jego historia); genealogiczne (opowiadające historie rodów i wielkich familii greckich); eschatologiczne (o przeznaczeniu człowieka i świata, o problemach śmierci i życiu pozagrobowym); soteriologiczne (o zbawieniu człowieka).

2.

Zasada trzech jedności (trzy jedności) – zespół trzech reguł podstawowych dla klasycystycznej koncepcji fabuły dramatu lub wyłącznie tragedii. Reguły te to jedność czasu, jedność miejsca i jedność akcji.

W poetyce klasycyzmu największe znaczenie ma zasada jedności akcji. Według tej reguły fabuła ma mieć charakter liniowy, być jednowątkowym układem zdarzeń – pozbawionym scen epizodycznych i wątków pobocznych. Rozwój zdarzeń w czasie trwania akcji ma prowadzić wprost do rozwiązania głównego konfliktu zarysowanego w dramacie. Także każda z wprowadzonychpostaci musi mieć wyraźnie określoną funkcję w stosunku do rozwoju akcji. Prostsze do określenia są zasady jedności czasu i jedności miejsca – zasada jedności czasu mówi, że czas trwania akcji musi się pokrywać z czasem trwania widowiska lub przynajmniej zamykać się w jednej dobie; zasada jedności miejsca mówi, że akcja dramatu powinna toczyć się stale w tym samym miejscu, a przynajmniej nie naruszać prawdopodobieństwa zmian miejsca akcji w stosunku do zasady jedności czasu

 

3.

Dedal był Ateńczykiem żyjącym na obczyźnie. Tam dał się poznać jako człowiek mądry i wszechstronnie wykształcony. Wynalazł mnóstwo pożytecznych rzeczy, na przykład świder, grundwaga . Był również bardzo rozważny. Wszystko co robił było przemyślane do końca. Nigdy nie działał na wyczucie i nie ryzykował.
Chociaż król Minos bardzo cenił Ateńczyka, ten jednak trapiony tęsknotą za ojczyzną, wymyślił niezwykły sposób ucieczki. Z piór ptasich, sklejonych woskiem, sporządził olbrzymie skrzydła dla siebie i syna.

Ikar, uniesiony zachwytem nad potęgą wynalazku, zapomniał o przestrogach ojca i wzbijał się coraz wyżej w przestworza. Pod wpływem słońca wosk stopniał i pióra zaczęły odpadać. Ikar runął na ziemię i zabił się na miejscu.

Ikar był więc przeciwieństwem swego ojca. Wykazał się w czasie trwania lotu lekkomyślnością i nieodpowiedzialnością. Ale też podjął ryzyko, by zobaczyć więcej i przeżyć coś nowego

4.

*epickość
* obecność bohatera zbiorowego,
* rozbudowana, wielowątkowa fabuła, mająca charakter
epizodyczny (tzn. składająca się z często niezależnych od siebie wydarzeń, luźno zespolonych, nie powiązanych relacjami
przyczynowo-skutkowymi),
* kontrastowo zestawione sceny;
* występowania skomplikowanych sytuacji, które rozwijają fabułę;
* ukazywanie dziejów historycznych lub legendarnych bohaterów w momentach przełomowych dla danej społeczności,
* porównania homeryckie,
* inwokacja na początku utworu – rozwinięta apostrofa umieszczona na początku utworu, w której poeta zwraca się do Muzy, bóstwa lub duchowego patrona z prośbą o inspirację; w inwokacji przedstawia się nam narrator, później dystansujący się wobec świata i wydarzeń;
* fabuła niezależna od chronologicznego następstwa zdarzeń;
* rozbudowane, bardzo szczegółowe opisy (batalistyczne, przedmiotów, sytuacji, wyglądów i inne), powodujące retardację,
* narrator trzecioosobowy, wszechwiedzący i obiektywny, zachowujący jednolity dystans wobec opowiadanych wydarzeń, ujawniający przy tym często swoją obecność w bezpośrednich wypowiedziach do odbiorców,
* paralelizm dwóch płaszczyzn fabularnych – świata bogów i świata ludzi, 
* patetyczny styl
* występowanie stałych epitetów (np. „szybkonogi Achilles”)
* heksametr jako miara wierszowa.
* treść skupiona wokół postaci centralnej
* mała rozpiętość czasowa narracji; 
* główne przciwstawne siły 
przeciwstawne zderzają się pod koniec eposu;

5.

"Król Edyp" to tragedia grecka napisana przez Sofoklesa. Opowiada o nieszczęsnym losieEdypa, na którego zostało zesłane fatum. Miał bowiem zabić swojego ojca, ożenić się ze swoją matką i mieć z nią dzieci.

Edyp był dobrym, sprawiedliwym władcą. Za wszelką cenę chciał odkryć prawdę o śmierci Lajosa, poprzedniego władcy i jego prawdziwego ojca. Troszczył się o dobro obywateli i państwa, gdyż wybawił swój kraj od niszczęść. Był stanowczy, odważny, gwałtowny. Do końca chciał rozszyfrować sprawę zabicia ojca nie wiedząc, że wyda wyrok na samego siebie. Edyp był również tchórzliwy. Opuścił Korynt, ponieważ nie chciał tam spotakać swoich prawdziwych rodziców. Nie chciał, aby spełniła się przepowiednia wyroczni delfickiej. Wszystko, co uczynił, wyniknęło z jego niewiedzy - zamordowanie ojca, zhańbienie matki. Gdyby nie Apollo, który znał wszystkie tajemnice ludzi, Edyp na pewno nie dopuściłby do takiej sytuacji.