1 przedstaw 5 cech kazimierza starskeigo w tym 3 typowe dla arystokraty
2 dlaczego ochuckiego mozna najzwac najbardziej optymistyczna postacia w lalce
3 przedstaw rzeczkeigo jako idealiste romantycznego gdzie i jak realizowal idealy wpajane mu przez ojca
4 przedstaw 3 romantyczne i 3 pozytywistyczne cechy wokulskiego
5 wyjasnij symboliczen znaczenie oddania izabeli 'blaszki' ktora wokulski dostal od gaista
6 zinterpretuj komentarz do znikniecia wokulskiego ze zginol on przywalony gruzami feudalizmu
jak by jakies niejasnosci to gg 7865127 , nie musi byc az tak rozpisane zeby wszystko zmiescil sie tak max na dwoch kartach a4, porostu zwiezle i natemat, tam troche wiadomo rozpisac ale nei zaduzo najwazniejsze przyklady , daje naj , to jest pilne potrzebne mi na poniedzialek rano ale najlepiej jak by bylo juz na sobote z góry dzieki
1. Kazimierz Starski jest reprezentantem szlacheckiej arystokracji, której wady przedstawia i potępia Bolesław Prus w "Lalce". Starski skupia w sobie najgorsze cechy tej grupy społecznej. Jest utracjuszem, pasożytem, bawidamkiem, rozpustnikiem oraz zadufanym w sobie człowiekiem. Straciwszy rodzinny majątek na osobiste przyjemności - podróże, hazard i kobiety, szuka posażnej panny na wydaniu. Nie waha się uwodzić młode mężatki oraz panny. Brak mu jakichkolwiek zasad moralnych, za to ma dość tupetu, żeby uwieść młodą Ewelinę Janocką, narzeczoną barona Dalskiego, zarazem wnuczkę prezesowej Zasławskiej. Liczy również na spadek po wspomnianej prezesowej. Ma dość bezczelności i tupetu, by uwodzić również pannę Łęcką, która jest po słowie z Wokulskim.
2. Julian Ochocki wyróżnia się na tle klasy arystokratycznej, gdyż jest dobrze wykształconym entuzjastą postępu i nauki. Oddaje się swojej pasji całkowicie. Posiada wielkie marzenie o wynalezieniu latającej maszyny, w którerej powstanie wierzy całym sercem. Nie interesuje go życie towarzyskie, flirty i rozrywki. Skupia się na nauce. Wokulski zapisuje mu w testamencie pieniądze na badania naukowe.
3. Ignacy Rzecki należy do romantyków wychowanych w kulcie Napoleona. Naiwnie, lecz mocno wierzy, iż ten wielki wódz jest jedynym człowiekiem, zdolnym przywrócić Europie wolność i sprawiedliwość społeczną. Bierze udział (na Węgrzech) w wielkim europejskim zrywie narodowowyzwoleńczym - Wiośnie Ludów (1848r.), w której traci swego przyjaciela, Augusta Katza. W swoim pamiętniku ciągle nawiązuje do osoby Napoleona i jego następcy, pokładając w nim nadzieje na wolność.
4. Stanisław Wokulski jest przedstawicielem dwóch epok - romantyzmu i pozytywizmu. Jako pozytywista wierzy w wartość pracy jako jedynego możliwego źródła wzbogacenia się. Jest kupcem, zatem wykonuje użyteczne społecznie zajęcie. Pomaga wielu ludziom, np. dziewczynie parającej się prostytucją, kolejarzowi Wysockiemu, Węgiełkowi, wspiera finansowo instytucje dobroczynne np. ochronkę dla dzieci.Jest człowiekiem czynu, wierzy w wartość wykształcenia i nauki. W Paryżu odwiedza laboratoruim Geista i obiecuje sfinansować badania naukowca. Cechą romantyka Wokulskiego jest jego wielka, ale niespełniona miłość do Izabeli Łęckiej, chęć wyrwania się dla niej ze środowiska kupieckiego i wdarcia się na salony arystokracji. Ponadto Wokuski - romantyk uczestniczy w powstaniu listopadowym, za co zostaje zesłany na Syberię. Romantyczna jest też jego wiara, że miłość ma moc obalania, panujących w kręgach arystokracji, stereotypów.
5. Wolulski, będąc w Paryżu, poznał naukowca Geista, którym był zafascynowany. Geist oprowadził go po pracowni i pokazał swoje wynalazki, w tym metal lżejszy od powietrza. Wokulski umieścił kawałek tego metalu w medalionie i podarował go pannie Łęckiej jako prezent zaręczynowy. Dla Wokulskiego był to najcenniejszy skarb, ponadto, gdyby go panna nie przyjęła, kupiec chciał opuścić kraj i udać się do Geista, by z nim pracować.Panna skrycie drwiła, nie znając wartości i znaczenia metalu. Medalion zgubiła w czasie miłosnych uścisków ze Starskim, o czym Wokulski dowiedział się w pociągu, gdy wraz z Łęckimi i Starskim jechał do Krakowa.
6. Symboliczna śmierć Wokulskiego wskutek wysadzenia ruin zamku w Zasławiu, pokazuje przepaść, jak dzieliła świat kupca od świata arystokracji. Ta snobistyczna, próżniacza i bezwartościowa grupa społeczna, nie dawała żadnych szans na dostanie się do niej ludzi niżej urodzonych.
Prus również ukazuje, w osobach Wokulskiego i Ochockiego, próbę wprowadzania w życie pozytywistycznych ideałów, których jednak nie chce przyjąć arystokracja, przywiązana do starego feudalnego porządku.