Question

1. Jaki jest podział charyzmatów...?

2. Podaj przykłady zwyczajnych charyzmatów i jak można je wykorzystać w życiu...?

PLISSSSS POMÓŻCIE DAJE NAJ !!!!!! plose...

Answer 1

Podział charyzmatów.

Paweł nie troszczy się o to, by dać nam logicz­ny podział charyzmatów, mimo iż wylicza je kilka razy (l Kor 12, 8 nn. 28 nn; Rz 12, 6nn; Ef 4, 11; por. l P 4, 11). Można jednak określić różne dziedziny życia, w których występuje owo działanie darów Ducha Świętego. Przede wszystkim pewne charyzmaty pozostają w ścisłym związku z wykonywaniem niektórych urzędów (Ef 4, 12), jak np. urząd apostoła, proroka, nauczyciela, głosiciela Ewangelii, pasterza (l Kor 12, 28; Ef 4, 11). Inne wiążą się z akcja­ mi przynoszącymi pożytek całej gminie, jak np. posługa, nauczanie, napomi­nanie, dzieła miłosierdzia (Rz 12, 7 n), słowa mądrości lub umiejętności, nie­zwykła wiara, dar leczenia lub dokonywania cudów, posługiwanie się języka­mi, rozpoznawanie duchów (l Kor 12, 8 nn)...

   

Te działania charyzmatyczne, świadczące o czynnej obecności Ducha Świę­tego, nie stanowią rzecz jasna jakichś specjalnych, każda dla siebie, funkcji kościelnych. Można je spotkać w związku z wykonywaniem innych urzędów. Tak np. Paweł, który jest apostołem, mówi językami i czyni cuda. Prorokowanie jest przedstawione bądź to jako działalność dostępna dla wszystkich (l Kor 14, 29 nn. 39 nn), bądź też jest wiązane ze specjalnym urzędem (l Kor 12, 28; Ef 4, 11). Powołanie każdego chrześcijanina ma również swe ostatecz­ne źródło w charyzmatach: jeden jest powołany do życia w celibacie, a drugi otrzymuje inny dar (l Kor 7, 7). Wreszcie praktyka miłości, tej pierwszej cnoty chrześcijańskiej, jest również wyrazem daru Ducha Świętego (l Kor 12, 31 - 14, 1). Widać stąd, że charyzmaty wcale nie są zjawiskiem wyjąt­kowym, nawet jeśli niektóre z nich stanowią dary niezwykłe, jak np. możność czynienia cudów. Całe życie chrześcijanina, podobnie jak funkcjonowanie wszystkich instytucji kościelnych, zależy całkowicie od tych charyzmatów. To właśnie poprzez owe charyzmaty Duch Boży sprawuje władzę nad nowym ludem. Nad tym ludem był On rozlany w szczególnej obfitości, udzielając jednym możliwości i łaski do spełnienia ich funkcji, a innym podobnej moż­ności i wsparcia po to, by mogli odpowiedzieć własnemu powołaniu i służyć pożytecznie całej społeczności ku zbudowaniu Ciała Chrystusowego (Ef 4,12).

Answer 2

Podział charyzmatów.

Paweł nie troszczy się o to, by dać nam logicz­ny podział charyzmatów, mimo iż wylicza je kilka razy (l Kor 12, 8 nn. 28 nn; Rz 12, 6nn; Ef 4, 11; por. l P 4, 11). Można jednak określić różne dziedziny życia, w których występuje owo działanie darów Ducha Świętego. Przede wszystkim pewne charyzmaty pozostają w ścisłym związku z wykonywaniem niektórych urzędów (Ef 4, 12), jak np. urząd apostoła, proroka, nauczyciela, głosiciela Ewangelii, pasterza (l Kor 12, 28; Ef 4, 11). Inne wiążą się z akcja­ mi przynoszącymi pożytek całej gminie, jak np. posługa, nauczanie, napomi­nanie, dzieła miłosierdzia (Rz 12, 7 n), słowa mądrości lub umiejętności, nie­zwykła wiara, dar leczenia lub dokonywania cudów, posługiwanie się języka­mi, rozpoznawanie duchów (l Kor 12, 8 nn)...

   

Te działania charyzmatyczne, świadczące o czynnej obecności Ducha Świę­tego, nie stanowią rzecz jasna jakichś specjalnych, każda dla siebie, funkcji kościelnych. Można je spotkać w związku z wykonywaniem innych urzędów. Tak np. Paweł, który jest apostołem, mówi językami i czyni cuda. Prorokowanie jest przedstawione bądź to jako działalność dostępna dla wszystkich (l Kor 14, 29 nn. 39 nn), bądź też jest wiązane ze specjalnym urzędem (l Kor 12, 28; Ef 4, 11). Powołanie każdego chrześcijanina ma również swe ostatecz­ne źródło w charyzmatach: jeden jest powołany do życia w celibacie, a drugi otrzymuje inny dar (l Kor 7, 7). Wreszcie praktyka miłości, tej pierwszej cnoty chrześcijańskiej, jest również wyrazem daru Ducha Świętego (l Kor 12, 31 - 14, 1). Widać stąd, że charyzmaty wcale nie są zjawiskiem wyjąt­kowym, nawet jeśli niektóre z nich stanowią dary niezwykłe, jak np. możność czynienia cudów. Całe życie chrześcijanina, podobnie jak funkcjonowanie wszystkich instytucji kościelnych, zależy całkowicie od tych charyzmatów. To właśnie poprzez owe charyzmaty Duch Boży sprawuje władzę nad nowym ludem. Nad tym ludem był On rozlany w szczególnej obfitości, udzielając jednym możliwości i łaski do spełnienia ich funkcji, a innym podobnej moż­ności i wsparcia po to, by mogli odpowiedzieć własnemu powołaniu i służyć pożytecznie całej społeczności ku zbudowaniu Ciała Chrystusowego (Ef 4,12).