1. Jak określił(ła)byś język tego utowru - jako mocno spoetyzowany, wyraziście poetycki czy może bliski prozie lub zwyczajnej mowie? Zwróć uwagę na połączenia słów, powtórzenia(wewnętrzne ''echa'' w wierszu) rymy, styl(uroczysty ,potoczny?).
2. Jak rozumiesz ostatnią strofę wiersza, a w tym kontekście także ostatni wers? Czy można się w niej doszukać poglądu na temat roli artysty, poety? Sformułuj na ten temat kilka refleksji.
Nad wodą wielką i czystą
Stały rzędami opoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła twarze ich czarne;
Nad wodą wielką i czystą
Przebiegły czarne obłoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła kształty ich marne;
Nad wodą wielką i czystą
Błysnęło wzdłuż i grom ryknął,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła światło, głos zniknął.
A woda, jak dawniej czysta,
Stoi wielka i przejrzysta.
Tę wodę widzę dokoła
I wszystko wiernie odbijam,
I dumne opoki czoła,
I błyskawice – pomijam.
Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć,
Mnie płynąć, płynąć i płynąć -
W Lozannie
1.Język utworu jakim jest pisany określiłabym jako "zwyczajnan mowa" gdyż nie ma w nim głębokich porównań, jest pisany prostym słwnikiem literackim oraz jest wile powtórzeń, być może świadomie.
2. Uwżam że autor tego tekstu, ostatniej zwrotki pragnął ukazać ludziom by nie poddawali się gdy napotka ich zakręt życiowy.