misio12345678
Potrzebuje pkt sory za ta odpowiedz ale musze dodac zadanie jak chcesz odzyskac pkt to mozesz cos napisac na moim zadaniu .....cos takiego i bendziesz miala pkt
0 votes Thanks 0
bobson249
Zwyczaje i uzanse handlowe można podzielić na branżowe: są stosowane w gałęziach transportu lub w handlu określonymi towarami. lokalne: odnoszą się do danego terytorium np. portów morskich. powszechne: są stosowane na całym świecie.
Zwyczaje nie miały bowiem i nadal nie mają charakteru norm prawa; nie są zatem źródłem krajowego prawa kontraktowego. Stanowią faktycznie stosowaną, powszechną w pewnym czasie, w danym środowisku i stosunkach, praktykę, która pozwala na określenie jakiegoś zachowania przez uczestników obrotu gospodarczego, bezpośrednio bądź pośrednio angażujących się w daną transakcję handlową. Zwyczaje handlowe, obowiązując na poszczególnych rynkach lub wśród określonych kupców bądź wybranych branż, zawsze były przy tym czynnikiem stabilizującym profesjonalny obrót gospodarczy. Prawo zwyczajowe, w tym zwyczaje handlowe, portowe, transportowe, choć nie ujęte w przepisach, obowiązują na poszczególnych rynkach gospodarczych. Niekiedy jednak nadaje się im status źródeł prawa. Tak się dzieje od wieków w krajach anglosaskich, gdzie precedensy sądowe (case law) stanowią rzeczywiste źródło prawa. Chociaż system prawny państw kontynentalnych u waża za główne źródło prawa "klasyczny" akt prawny, wydany przez konstytucyjnego legislatora, to wśród źródeł wymienia także zwyczaj. Zwyczaj handlowy może mieć znaczenie lokalne, ogólnokrajowe, a także międzynarodowe. Może obowiązywać zarówno w obrocie jednym towarem, jak i kilkoma lub wszelkimi artykułami. Coraz większą rolę zaczynają przy tym odgrywać zwyczaje międzynarodowe, które zastępują zwyczaje krajowe i obowiązują przy zawieraniu i wykonywaniu umów nie tylko między kupcami różnych, ale i tego samego kraju. Zwyczaje handlowe dotyczą różnych sfer obrotu gospodarczego. Kształtują się w różny sposób, lecz bez udziału organów państwa, co nie oznacza, że w sprzeczności z obowiązującym prawem. Przeciwnie, zwyczaje te, jako wzory zachowań bądź podstawa do oceny postępowania określonych osób (instytucji) uczestniczących w obrocie handlowym, pozwalającą ocenić, czy kupiec prowadząc działalność gospodarczą zachowuje się we właściwy sposób, czy też łamie -- świadomie lub nie -- ukształtowane przez praktykę, "święte" reguły handlowe. Niekiedy same przepisy nadają zwyczajom różne funkcje (interpretacyjno-edukacyjną) i wskazują skutki prawne wynikające z "ustalonych zwyczajów". Gdy zwyczaj przekształca się w prawo zwyczajowe, a taka może być kolej rzeczy, jego stosowanie staje się stałą praktyką organów państwa.
branżowe: są stosowane w gałęziach transportu lub w handlu określonymi towarami.
lokalne: odnoszą się do danego terytorium np. portów morskich.
powszechne: są stosowane na całym świecie.
Zwyczaje nie miały bowiem i nadal nie mają charakteru norm prawa; nie są zatem źródłem krajowego prawa kontraktowego. Stanowią faktycznie stosowaną, powszechną w pewnym czasie, w danym środowisku i stosunkach, praktykę, która pozwala na określenie jakiegoś zachowania przez uczestników obrotu gospodarczego, bezpośrednio bądź pośrednio angażujących się w daną transakcję handlową.
Zwyczaje handlowe, obowiązując na poszczególnych rynkach lub wśród określonych kupców bądź wybranych branż, zawsze były przy tym czynnikiem stabilizującym profesjonalny obrót gospodarczy. Prawo zwyczajowe, w tym zwyczaje handlowe, portowe, transportowe, choć nie ujęte w przepisach, obowiązują na poszczególnych rynkach gospodarczych. Niekiedy jednak nadaje się im status źródeł prawa. Tak się dzieje od wieków w krajach anglosaskich, gdzie precedensy sądowe (case law) stanowią rzeczywiste źródło prawa. Chociaż system prawny państw kontynentalnych u waża za główne źródło prawa "klasyczny" akt prawny, wydany przez konstytucyjnego legislatora, to wśród źródeł wymienia także zwyczaj.
Zwyczaj handlowy może mieć znaczenie lokalne, ogólnokrajowe, a także międzynarodowe. Może obowiązywać zarówno w obrocie jednym towarem, jak i kilkoma lub wszelkimi artykułami. Coraz większą rolę zaczynają przy tym odgrywać zwyczaje międzynarodowe, które zastępują zwyczaje krajowe i obowiązują przy zawieraniu i wykonywaniu umów nie tylko między kupcami różnych, ale i tego samego kraju.
Zwyczaje handlowe dotyczą różnych sfer obrotu gospodarczego. Kształtują się w różny sposób, lecz bez udziału organów państwa, co nie oznacza, że w sprzeczności z obowiązującym prawem. Przeciwnie, zwyczaje te, jako wzory zachowań bądź podstawa do oceny postępowania określonych osób (instytucji) uczestniczących w obrocie handlowym, pozwalającą ocenić, czy kupiec prowadząc działalność gospodarczą zachowuje się we właściwy sposób, czy też łamie -- świadomie lub nie -- ukształtowane przez praktykę, "święte" reguły handlowe.
Niekiedy same przepisy nadają zwyczajom różne funkcje (interpretacyjno-edukacyjną) i wskazują skutki prawne wynikające z "ustalonych zwyczajów". Gdy zwyczaj przekształca się w prawo zwyczajowe, a taka może być kolej rzeczy, jego stosowanie staje się stałą praktyką organów państwa.