Question

Znajdź przykłady wprowadzenia obcych gatunków do ekosystemu (gatunki inwazyjnej) opisz, jak zwalcza się jego skutki

Answer 1

W Hesji rozprzestrzeniają się północnoamerykańskie szopy pracze, ze wschodu w szybkim  tempie przechodzi jenot, a ogromne obszary Europy zostały podbite przez piżmaka pochodzącego z Ameryki Północnej. Wszystkie te gatunki nie poddają się żadnym próbom tępienia. W Wielkiej Brytanii wiewiórka szara zajęła miejsce rodzimej wiewiórki pospolitej. Czy obce gatunki zagrażają rodzimym ssakom, rozwijając się ich kosztem?                 Mamy wystarczające powody, aby zachować ostrożność, gdyż sprowadzone z Europy szczury, psy, koty, kozy, a nawet osły spowodowały wyginięcie wielu gatunków zamieszkujących wyspy oceaniczne, a występowanie innych gatunków ograniczyły tak bardzo, iż są obecnie zagrożone wyginięciem.                 Plaga królików w Australii jest najbardziej znanym przykładem i dobrze pokazuje, jakim „sukcesem” może zakończyć się wprowadzenie obcego gatunku.                 Jedna czwarta gatunków ssaków występujących na wyspach brytyjskich pochodzi zza oceanu. Tylko w rzadkich sytuacjach, np. w przypadku nutrii, powiodło się wytępienie jakiegoś gatunku. Oba gatunki wiewiórek, występująca pierwotnie wiewiórka pospolita i amerykańska wiewiórka szara, w Wielkiej Brytanii już od dziesięcioleci żyją razem.                 Piżmak nie wyparł żadnego rodzimego ssaka, a powodowane przez niego szkody nie są wielkie. Na większości obszarów, gdzie się zadomowił, szkody powodowane w tamach, odpowiadają tym, za które winę ponosił rodzimy karczownik. W zamian za to, piżmak w dużym stopniu stanowi pokarm zastępczy zagrożonej wydry.                 Również zające i króliki nie należą do rodzimych ssaków. Króliki zostały wprowadzone w Europie Środkowej przez Rzymian, a zające przywędrowały ze stepów wschodniej Europy, kiedy wykarczowano lasy i zamienione je w pola uprawne.                 Daniele i muflony już od dłuższego czasu przemierzają duże obszary Europy. Oba te gatunki, podobnie jak obce dla rodzimej ornitofauny bażanty, zostały wprowadzone w celach łowieckich.                 Obce gatunki  mogą być powodem poważnych szkód. Szczególnie zagrożone są wyspy oceaniczne lub środowiska lądowe, położone niczym wyspy w zmienionym przez człowieka krajobrazie. Do wyparcia rodzimych gatunków zwierząt może dojść jedynie wówczas, kiedy obce formy zajmują to samo miejsce w biocenozie. Wiewiórka szara jest dobrym przykładem- na znacznych obszarach Wielkiej Brytanii wyparła rodzimą wiewiórkę, ponieważ oba gatunki zajmują jednakowe nisze ekologiczne. Inaczej jest z piżmakiem, który nie szkodzi żadnemu rodzimemu gatunkowi ssaka, gdyż miejsce zajmowane przez ten gatunek w Ameryce Północnej jest nie obsadzone.                 Oceniając następstwa wprowadzenia obcych gatunków, nie należy porównywać szkód gospodarczych ze szkodami w przyrodzie. Króliki przeszkadzają w Australii głównie hodowcom owiec, gdyż wyjadają pokarm również obcym na tym kontynencie owcom. Nie szkodzi jednak kangurom, które były masowe zabijane przez farmerów i do których nadal się strzela, gdyż ograniczają liczbę pastwisk wykorzystywanych przez zwierzęta hodowlane.                 Obce gatunki nie powinny być wypuszczane bez specjalnego zezwolenia i w tym celu stworzono regulacje prawne. Jednocześnie, już wprowadzone gatunki nie powinny być przedmiotem prześladowań jedynie dlatego, że są w Europie obce. Jenoty i szopy pracze nie spowodują większych zmian w rodzimej faunie.                 Piżmak został sprowadzony z Ameryki Północnej i osiedlony w parku w okolicach Pragi w roku 1905. Po krótkim czasie pierwsze zwierzęta uciekły z niewoli i błyskawicznie rozprzestrzeniły się w środkowej Europie. Ponieważ uszkadzały tamy i wały przeciwpowodziowe, były intensywnie prześladowane. Podczas gdy w jednym miejscu ludzie ograniczali rozwój populacji piżmaka, na innych obszarach osiedlano go znowu, gdyż dostarczał cennego futra.                  Jeszcze 50 lat po sprowadzeniu do Europy piżmak uchodził za nieproszonego przybysza. Jednak okres niesprawiedliwej oceny tego gatunku minął i dzisiaj zwierzą to zasługuje na pełnię praw obywatelskich.