Narrator opisuje swój oststni wieczór z ukochana, kiedy siedzieli i rozmawiali o poezji w kraju pełnym grozy, zniszczeń i okrucieństwa. To było ich oststnie takie spotkanie, choć o tym nie wiedział. Nie zobaczył już usmiechnietej Marii przy swoim boku, choć jej wyczekiwał. Maria została uwięziona w ulicznej łapance. Oststnie zdobyte spojrzenie MArii, gdy przypadkiem zauważa ja w samochodzie przygotowanym do wywózki więźniow zapada Tadkowi w serce. To było mpożegnanie, tam na ulicy i tego wieczoru przy poezji. To wspomnienie tak bardzo mu utkwiło w pamieci, że pozostawiło w nim jakis niedokończony rozdział. Tak bym to zinterpretowała.
Narrator opisuje swój oststni wieczór z ukochana, kiedy siedzieli i rozmawiali o poezji w kraju pełnym grozy, zniszczeń i okrucieństwa. To było ich oststnie takie spotkanie, choć o tym nie wiedział. Nie zobaczył już usmiechnietej Marii przy swoim boku, choć jej wyczekiwał. Maria została uwięziona w ulicznej łapance. Oststnie zdobyte spojrzenie MArii, gdy przypadkiem zauważa ja w samochodzie przygotowanym do wywózki więźniow zapada Tadkowi w serce. To było mpożegnanie, tam na ulicy i tego wieczoru przy poezji. To wspomnienie tak bardzo mu utkwiło w pamieci, że pozostawiło w nim jakis niedokończony rozdział. Tak bym to zinterpretowała.