Wodorotlenek magnezu stosuje się w preparatach zapobiegających nadkwasocie. W postaci czystej reaguje z kwasem solnym w żołądku i podnosi pH soku żołądkowego do wysokich wartości (powyżej 5), dlatego najczęściej jest stosowany w preparatach złożonych łącznie z mniej zasadowym wodorotlenkiem glinu, który działa słabo zobojętniająco, ale bardziej długotrwale. Uzyskuje się w ten sposób korzystniejsze właściwości zobojętniające i koryguje niepożądane działanie zapierające powstających w jelitach soli glinu (bo z kolei sole magnezu działają przeczyszczająco).
Wodorotlenki – związki chemiczne zawierające stabilny kation oraz anion wodorotlenowy OH−. Wodorotlenki mogą tworzyć zarówno kationy metali („M”) o różnej wartościowości (od I do IV),kation amonowyNH+4, jak również kationy organiczne, najczęściej czwartorzędowezwiązki amoniowe, np. wodorotlenek tetrametyloamoniowy (CH3)4N+OH−. Wzór ogólny wodorotlenków ma postać M(OH)x (gdzie x to liczba anionów wodorotlenkowych = wartościowości kationu). Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon.
Wodorotlenek magnezu stosuje się w preparatach zapobiegających nadkwasocie. W postaci czystej reaguje z kwasem solnym w żołądku i podnosi pH soku żołądkowego do wysokich wartości (powyżej 5), dlatego najczęściej jest stosowany w preparatach złożonych łącznie z mniej zasadowym wodorotlenkiem glinu, który działa słabo zobojętniająco, ale bardziej długotrwale. Uzyskuje się w ten sposób korzystniejsze właściwości zobojętniające i koryguje niepożądane działanie zapierające powstających w jelitach soli glinu (bo z kolei sole magnezu działają przeczyszczająco).
Wodorotlenki – związki chemiczne zawierające stabilny kation oraz anion wodorotlenowy OH−. Wodorotlenki mogą tworzyć zarówno kationy metali („M”) o różnej wartościowości (od I do IV),kation amonowy NH+4, jak również kationy organiczne, najczęściej czwartorzędowe związki amoniowe, np. wodorotlenek tetrametyloamoniowy (CH3)4N+OH−. Wzór ogólny wodorotlenków ma postać M(OH)x (gdzie x to liczba anionów wodorotlenkowych = wartościowości kationu). Wodorotlenki są związkami jonowymi tzn. pomiędzy kationem i anionem występuje oddziaływanie typu jon–jon.
CHIBA TAK