Zastoosowanie młota parowego .? prosze o szybka odp ;
Jukatan
Narzędzie ręczne - młotek, lub maszyna do plastycznej obróbki metali pracująca uderzeniami, składająca się z nieruchomej szaboty (kowadła), ruchomego bijaka oraz zespołu napędowego. Najpierw jednak był zwykły kamień, później - około 4 tysiące lat p.n.e. w Mezopotamii powstały pierwsze młoty z rękojeścią do kucia przedmiotów miedzianych. W epoce brązu w dalszym ciągu używano młotów kamiennych, lecz w niektórych regionach wykonywane są z żelaza (najstarszy znany pochodzi z wykopalisk na terenie byłej Czechosłowacji - około 500 lat p.n.e.). Na podstawie licznych opisów wiadomo, że w Rzymie znanych było 10 typów młotów ręcznych o różnych kształtach i przeznaczeniu. Po raz pierwszy młoty mechaniczne zastosowano w XIV wieku w średniowiecznych kuźnicach, wykorzystując do napędu koło wodne. W 1784 roku J. Watt, twórca maszyny parowej, poddał myśl zbudowania młota parowego, co w znaczny sposób miało udoskonalić dotychczasową konstrukcję. Od pomysłu do realizacji minęło jednak aż 56 lat. Pierwszy projekt opracował James Nasmyth w 1839 roku, ale pierwszy młot parowy wg. jego projektu zbudowano dopiero w 1842 roku. W młocie tym zastosowano do podnoszenia bijaka cylinder z tłokiem, który pod działaniem ciśnienia pary wodnej przesuwa się do góry. Na pełnej wysokości otwiera się wylot pary z cylindra, następuje jej gwałtowne rozprężenie, a bijak spada pod własnym ciężarem. Ciężar bijaka do kucia swobodnego dochodzi do 5 tysięcy kilogramów, a do kucia matrycowego aż do 25 ton. 11 lat później, 16 września 1861 roku, Alfred Krupp uruchamia w swoich zakładach w Essen słynnego Fritza - młot parowy, którego bijak waży już 35 ton. Ledwie kilka lat później bijak tego młota zostaje zwiększony do 50 ton. W tym samym roku 1861, zajmujący się budową lokomotyw John Haswell zaczyna używać prasy kuźniczej z naciskiem 800 ton. W odpowiedzi na to Alfred Krupp jeszcze bardziej potęguje siłę rąk ludzkich: uruchamia parowo - hydrauliczną prasę kowalską, która miażdży stalowe bloki z siłą 15 000 ton.
Najpierw jednak był zwykły kamień, później - około 4 tysiące lat p.n.e. w Mezopotamii powstały pierwsze młoty z rękojeścią do kucia przedmiotów miedzianych.
W epoce brązu w dalszym ciągu używano młotów kamiennych, lecz w niektórych regionach wykonywane są z żelaza (najstarszy znany pochodzi z wykopalisk na terenie byłej Czechosłowacji - około 500 lat p.n.e.). Na podstawie licznych opisów wiadomo, że w Rzymie znanych było 10 typów młotów ręcznych o różnych kształtach i przeznaczeniu.
Po raz pierwszy młoty mechaniczne zastosowano w XIV wieku w średniowiecznych kuźnicach, wykorzystując do napędu koło wodne.
W 1784 roku J. Watt, twórca maszyny parowej, poddał myśl zbudowania młota parowego, co w znaczny sposób miało udoskonalić dotychczasową konstrukcję. Od pomysłu do realizacji minęło jednak aż 56 lat. Pierwszy projekt opracował James Nasmyth w 1839 roku, ale pierwszy młot parowy wg. jego projektu zbudowano dopiero w 1842 roku.
W młocie tym zastosowano do podnoszenia bijaka cylinder z tłokiem, który pod działaniem ciśnienia pary wodnej przesuwa się do góry. Na pełnej wysokości otwiera się wylot pary z cylindra, następuje jej gwałtowne rozprężenie, a bijak spada pod własnym ciężarem. Ciężar bijaka do kucia swobodnego dochodzi do 5 tysięcy kilogramów, a do kucia matrycowego aż do 25 ton.
11 lat później, 16 września 1861 roku, Alfred Krupp uruchamia w swoich zakładach w Essen słynnego Fritza - młot parowy, którego bijak waży już 35 ton. Ledwie kilka lat później bijak tego młota zostaje zwiększony do 50 ton.
W tym samym roku 1861, zajmujący się budową lokomotyw John Haswell zaczyna używać prasy kuźniczej z naciskiem 800 ton. W odpowiedzi na to Alfred Krupp jeszcze bardziej potęguje siłę rąk ludzkich: uruchamia parowo - hydrauliczną prasę kowalską, która miażdży stalowe bloki z siłą 15 000 ton.