Question

Zasada działania prądnicy prądu przemiennego

Answer 1

Na skutek obrotu ramka obejmuje coraz to inną liczbę linii pola magnetycznego. Najwięcej linii pola obejmuje ramka w chwili, gdy jej powierzchnia jest do tych linii prostopadła, a najmniej,
bo zero w chwili, gdy jest do nich równoległa. W ramce, w wyniku zjawiska indukcji powstaje prąd indukcyjny. Przy każdym obrocie ramki wskazówka miliamperomierza (w którym zero jest na środku skali) wychyla się raz w lewo, raz w prawo.
Gdy ramka jedną ze stron obróci się ku biegunowi S magnesu, to po tej stronie również powstaje biegun S. Gdy ta sama strona zacznie oddalać się-
od bieguna S magnesu i wówczas po tej stronie ramki powstanie biegun N. Oznacza to, że w ramce płynie prąd zmienny. Zmienia się jego kierunek i natężenie ... Xd ...

Pozdro ;)

Answer 2

Prądnica to maszyna wytwarzająca energię elektryczną kosztem dostarczonej jej energii mechanicznej. Podstawą fizyczną działania prądnicy jest zjawisko indukcji elektromagnetycznej którym zajmował się Michael Faraday w Wielkiej Brytanii od roku 1821. Pierwsza prądnica została zbudowana we Francji, niemal natychmiast po odkryciu zjawiska indukcji elektromagnetycznej. Zbudował ją w 1832 roku mechanik Hippolyte Pixii. Pod zamontowanymi na stałe cewkami wirował w niej magnes. Owa maszyna magnetoelektryczna (w skrócie: magneto) dawała stosunkowo słaby prąd, a w dodatku był to prąd zmienny, uważany wówczas za bezużyteczny, dlatego zaopatrzono ją w komutator. Komutator pozwalał na uzyskanie prądu jednokierunkowego zmieniając połączenie uzwojenia ze szczotkami na przeciwne w momencie, gdy kierunek prądu zmieniał się na przeciwny.
Podstawową prądnicą jest ramka z przewodnika obracana w polu magnetycznym.
Głównymi częściami prądnicy są stojan (nieruchoma część związana z obudową) oraz wirnik (rotor, część wirująca wewnątrz stojana). Uzwojenie cewki umieszczonej w wirniku prądnicy przecina linie sił pola magnetycznego wytwarzanego przez uzwojenie wzbudzające i dzięki temu indukuje się w nim zmienna siła elektromotoryczna.
Prądnice dzieli się ze względu na rodzaj wytwarzanego prądu elektrycznego na prądnice prądu stałego i prądnice prądu zmiennego (alternatory). Oba te typy mają wiele odmian prądnic, różniących się szczegółami rozwiązań elektrotechnicznych, rozwiązania te są analogiczne do rozwiązań silników elektrycznych - każdy silnik elektryczny może stać się prądnicą i odwrotnie, w zależności od tego, w jakiej formie dostarcza się energii i gdzie się ją odbiera. Przekonał się o tym Faraday jeszcze w 1831 roku, tworząc różne małe modele, które poruszały się zasilane prądem.
Prądnice prądu zmiennego wykonuje się najczęściej jako prądnice synchroniczne trójfazowe, powszechnie stosowane w elektrowniach prądu przemiennego.
W prądnicy prądu stałego zmienna siła elektromotoryczna odprowadzana jest z twornika za pomocą komutatora prostującego przebieg prądu do ślizgających się po nim szczotek. Zależnie od sposobu zasilania uzwojenia wzbudzającego (uzwojenia elektromagnesów) rozróżnia się prądnice prądu stałego: obcowzbudne (zasilanie uzwojenia wzbudzającego następuje z obcego źródła napięcia) oraz samowzbudne (zwane dawniej dynamomaszyną - wynalezioną w 1866 roku przez W. von Siemensa) - bocznikowe, szeregowe lub szeregowo-bocznikowe (uzwojenie wzbudzające jest zasilane napięciem indukowanym w uzwojeniach własnego wirnika).
Najprostszą prądnicą prądu stałego jest dzisiaj dynamo rowerowe. Prądnice prądu stałego stosowane są jako maszyny robocze w elektrowniach prądu stałego oraz do bezpośredniego zasilania, np. spawarek