To jest Agora ateńska- Najsłynniejsza agora znajdująca się w Atenach a starożytnej Grecji. Usytuowano na niej świątynie biblioteki i budynki użytki publicznego. Charakterystycznymi budowlami były stoa, czyli zadaszone kolumnady, które chroniły przed deszczem lub słońcem. Agora mieściła się u podnóża stromego skalistego wzgórza - Akropolu. Tutaj przekupki sprzedawały codziennie swoje towary. Odbywały się tu tez liczne uroczystości. Teraz widzimy Partenon jest jednym z oralnie położonych budynków ateńskiego Akropolis. Jego budowę rozpoczęto w 447 p. n. e. , a zakończono w roku 432 p. n. e.. Uważa się, że budowla powstała wg planów Iktinosa i Kallikratesa, zaś przy wykonywaniu elementów rzeźbiarskich pracować miał sam Fidiasz. Partenon ma nazwy jak Pertenos i Pwaretona.
Nazwa Partenon nawiązuje do Ateny Partenos ( Ateny Dziewicy), której świątynia była poświęcona. Zbudowany w zgodzie z porządkiem doryckim, jest uważany za najdoskonalszy jego przekład, niemniej w świątyni znajdują się elementy porządku jońskiego, tj, 4 jońskie kolumny w pomieszczeniu zachodnim oraz tzw. fryz panatenajski znajdujący pentelickiego. Nie oparł się on zniszczeniom i grabieży.
0 votes Thanks 0
Olusieczka2
Zalążkiem Aten był zamek warowny z okresu mykeńskiego (połowa II tysiąclecia p.n.e.) na wzgórzu Akropolis; później wokół niego, na sąsiadujących wzgórzach powstało rozległe miasto z agorą, Areopagiem (miejscem sądów), szeregiem świątyń i gmachów użyteczności publicznej. Akropolis przekształciło się w miejsce kultu (Akropol Ateński). W 480 roku p.n.e. miasto zniszczyli Persowie, odbudowę Temistokles rozpoczął od wzniesienia nowych murów. Szczególny rozkwit przypadł na panowanie Peryklesa (443-429 p.n.e.), który m.in. połączył Ateny z Pireusem (całość otaczając murami) oraz zmodernizował Akropolis. W okresie starożytności Ateny były państwem-miastem (polis) o ustroju demokracji bezpośredniej, jednym z najważniejszych w starożytnej Grecji. Ateny liczące w tamtych czasach ok. 100 tys. mieszkańców stały się centrum umysłowym Hellady, promieniującym na ówczesny świat (m.in. Fidiasz, Sokrates, Platon, Arystoteles) oraz silnym ośrodkiem politycznym (Ateński Związek Morski). W roku 338 p.n.e. utrata niepodległości na rzecz Macedonii, później władców hellenistycznych, a wreszcie Rzymu. Po zdobyciu i złupieniu miasta przez Sullę (86 p.n.e.) wyraźnie utraciły na znaczeniu, choć nadal otaczane opieką, m.in. przez Hadriana (łuk, dokończenie Olimpiejonu). Ateny zostały spustoszone m.in. przez Herulów i Wizygotów. Sprowadzone do drugorzędnej roli przez panujących od 1458 Turków. 26 września 1687 pocisk wystrzelony przez Wenecjan trafia w turecki magazyn amunicji urządzony w Partenonie na Akropolu. W 1834 król Grecji, Otton Bawarski przenosi stolicę z Nafplionu do liczących wtedy około 6 tysięcy mieszkańców Aten, rozpoczyna się budowa Pałacu Królewskiego (w okolicy placu Syntagma, dziś budynek parlamentu). Budowę ukończono w 1838. W 1896 mają miejsce piewsze Igrzyska Olimpijskie ery nowożytnej.
To jest Agora ateńska- Najsłynniejsza agora znajdująca się w Atenach a starożytnej Grecji.
Usytuowano na niej świątynie biblioteki i budynki użytki publicznego. Charakterystycznymi budowlami były stoa, czyli zadaszone kolumnady, które chroniły przed deszczem lub słońcem. Agora mieściła się u podnóża stromego skalistego wzgórza - Akropolu. Tutaj przekupki sprzedawały codziennie swoje towary. Odbywały się tu tez liczne uroczystości.
Teraz widzimy Partenon jest jednym z oralnie położonych budynków ateńskiego Akropolis. Jego budowę rozpoczęto w 447 p. n. e. , a zakończono w roku 432 p. n. e.. Uważa się, że budowla powstała wg planów Iktinosa i Kallikratesa, zaś przy wykonywaniu elementów rzeźbiarskich pracować miał sam Fidiasz. Partenon ma nazwy jak Pertenos i Pwaretona.
Nazwa Partenon nawiązuje do Ateny Partenos ( Ateny Dziewicy), której świątynia była poświęcona. Zbudowany w zgodzie z porządkiem doryckim, jest uważany za najdoskonalszy jego przekład, niemniej w świątyni znajdują się elementy porządku jońskiego, tj, 4 jońskie kolumny w pomieszczeniu zachodnim oraz tzw. fryz panatenajski znajdujący pentelickiego. Nie oparł się on zniszczeniom i grabieży.