Pierwsza krucjata - W jej skład wchodzili w przeważającej liczbie rycerze frankońscy i normańscy oddziały pieszych mieszczan z terenu dzisiejszej Francji i Włoch, oraz rycerze z Niemiec i Anglii.
Druga krucjata - Była to pierwsza krucjata prowadzona przez europejskich królów: francuskiego – Ludwika VII i niemieckiego – Konrada III. Udział wziął też Fryderyk Barbarossa, późniejszy organizator III wyprawy krzyżowej.
Czwarta krucjata - Pierwszym organizatorem i przywódcą przyszłej krucjaty został młody hrabia Szampanii - Tybald III. Następnie udział w wyprawie zadeklarowali: Ludwik, hrabia Chartres i Blois, Baldwin z Flandrii, kasztelan Brugii - Jan z Nesle, hrabia Hugon z Saint-Pol w Pikardii, i hrabia Gotfryd z Perche wraz ze swoimi wasalami. Wśród krzyżowców zabrakło jednak głów koronowanych, nie było również znaczniejszych uczestników poprzednich krucjat lub choćby walk w Palestynie
Przebieg drugiej :
Armie dwóch królów maszerowały oddzielnie przez Europę. Na terytorium Bizancjum osłaniane były przez cesarza Manuela I Komnena. Po opuszczeniu Bizancjum i wkroczeniu do Anatolii, armia Konrada III, osłabiona marszem do Konstantynopola, poniosła klęskę w bitwie pod Doryleum. Piechurzy niemieccy zostali całkowicie zaskoczeni atakiem tureckim. Doszło do masakry, w której Konrad utracił prawie 90% swojej armii. Reszta albo zawróciła albo dołączyła do Francuzów.
Po połączeniu sił chrześcijan z armią państw krzyżowych doszło do narady. Najprawdopodobniej pod wpływem nacisków nowo przybyłych krzyżowców podjęto decyzję o ataku na neutralny do tej pory Damaszek, zamiast na Mosul (rządzony przez Nur-ad Dina, który podbił hrabstwo Edessy). Oblężenie Damaszku trwało zaledwie pięć dni, po czym cała armia wycofała się w rozsypce na tereny Królestwa Jerozolimskiego. Wycofujących się krzyżowców nękało pragnienie i ciągłe ataki jazdy muzułmańskiej.
Klęska wyprawy była spowodowana głównie złą organizacją i nieustającymi kłótniami między królami. Zginęły tysiące ludzi, a mit niepokonanych armii krzyżowych minął bezpowrotnie. Nur ad-Din wykorzystał sytuację i zajął Damaszek.
Pierwsza krucjata - W jej skład wchodzili w przeważającej liczbie rycerze frankońscy i normańscy oddziały pieszych mieszczan z terenu dzisiejszej Francji i Włoch, oraz rycerze z Niemiec i Anglii.
Druga krucjata - Była to pierwsza krucjata prowadzona przez europejskich królów: francuskiego – Ludwika VII i niemieckiego – Konrada III. Udział wziął też Fryderyk Barbarossa, późniejszy organizator III wyprawy krzyżowej.
Czwarta krucjata - Pierwszym organizatorem i przywódcą przyszłej krucjaty został młody hrabia Szampanii - Tybald III. Następnie udział w wyprawie zadeklarowali: Ludwik, hrabia Chartres i Blois, Baldwin z Flandrii, kasztelan Brugii - Jan z Nesle, hrabia Hugon z Saint-Pol w Pikardii, i hrabia Gotfryd z Perche wraz ze swoimi wasalami. Wśród krzyżowców zabrakło jednak głów koronowanych, nie było również znaczniejszych uczestników poprzednich krucjat lub choćby walk w Palestynie
Przebieg drugiej :
Armie dwóch królów maszerowały oddzielnie przez Europę. Na terytorium Bizancjum osłaniane były przez cesarza Manuela I Komnena. Po opuszczeniu Bizancjum i wkroczeniu do Anatolii, armia Konrada III, osłabiona marszem do Konstantynopola, poniosła klęskę w bitwie pod Doryleum. Piechurzy niemieccy zostali całkowicie zaskoczeni atakiem tureckim. Doszło do masakry, w której Konrad utracił prawie 90% swojej armii. Reszta albo zawróciła albo dołączyła do Francuzów.
Po połączeniu sił chrześcijan z armią państw krzyżowych doszło do narady. Najprawdopodobniej pod wpływem nacisków nowo przybyłych krzyżowców podjęto decyzję o ataku na neutralny do tej pory Damaszek, zamiast na Mosul (rządzony przez Nur-ad Dina, który podbił hrabstwo Edessy). Oblężenie Damaszku trwało zaledwie pięć dni, po czym cała armia wycofała się w rozsypce na tereny Królestwa Jerozolimskiego. Wycofujących się krzyżowców nękało pragnienie i ciągłe ataki jazdy muzułmańskiej.
Klęska wyprawy była spowodowana głównie złą organizacją i nieustającymi kłótniami między królami. Zginęły tysiące ludzi, a mit niepokonanych armii krzyżowych minął bezpowrotnie. Nur ad-Din wykorzystał sytuację i zajął Damaszek.