Question

Zad.1 w jaki sposob wartosci pozytywizmu rozwijali:
a) pisarze
b)malarze
c) inteligencja

Answer 1

Czas, kiedy ceniono pracę, inicjatywę, przedsiębiorczość, a wartością stały się pieniądz i nauka. Pozytywizm rozwinął się w połowie XIX wieku, kiedy potęgą stał się kapitał, a wiodącą warstwą społeczną mieszczaństwo. Myśl pozytywistyczną zainicjowali August Comte, który swoje przekonania zawarł w książce Kurs filozofii pozytywnej, Herbert Spencer, twórca Systemu filozofii syntetycznej, a także Hipolit Taine, twórca determinizmu. Wielkie znaczenie miała wiedza empiryczna, naukowość, odrzucono metafizykę i mistycyzm. W Polsce pozytywizm odbił się głównie na literaturze, głosząc pracę u podstaw, pracę organiczną, utylitaryzm sztuki, praktycyzm, i emancypację kobiet. Twórcami pozytywistycznymi byli: Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz, Eliza Orzeszkowa, Maria Konopnicka i Adam Asnyk. Natomiast do europejskich autorów należą: Stendhal, Honore de Balzac, Gustaw Flaubert, Karol Dickens, Fiodor Dostojewski i Lew Tołstoj. Bardzo ważnym kierunkiem w pozytywizmie był naturalizm, a twórcą tego terminu był Emile Zola. Wież Eiffla w Paryżu stała się najbardziej kontrowersyjnym i największym osiągnięcie pozytywizmu, który stawiał na koncepcje synkretyczne i stosowanie nowych konstrukcji i materiałów.

Pozytywizm Nazwa "pozytywizm", określa epokę, która rozwijała się pomiędzy Romantyzmem, a Młodą Polska. W myśl obowiązujących zasad poglądy ówczesnej epoki były najczęściej realistyczne lub naturalistyczne. Cechą charakterystyczną pozytywizmu było zaangażowanie w ideologię. Stosunek pozytywistów do romantyków nie był potępiającym, mimo, że traktowali ich oni niechętnie "Młodzi" występowali przede wszystkim przeciw romantycznemu światopoglądowi, zwłaszcza przeciw jego poglądom w polityce. Pozytywizm nałożył na pisarzy obowiązek użyteczności. Wymagano by pisarz zajmował się problematyka społeczną, a za najlepszą formę przekazu uznano powieść. Pozytywiści dokonali także cenzury literatury romantycznej, wybierając z niej tych twórców i te dzieła, które mogły okazać się wartościowe dla ich własnego światopoglądu. Znamienną cechą pozytywizmu jest jego anistycyzm, rezygnacja z problematyki metafizycznej z poszukiwania przyczyn i celów zjawisk, oraz niechęć do indywidualizmu i spekulacji.