Z poniższego wiersza wypisz 6 ( może być 5-4 )różnych środków stylistycznych, czyli, np. epitet.
Każdy środek stylistyczny trzeba wypisać po jednym.
Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?
Czy z napisanej wody pić,
która jej pyszczek odbije jak kalka?
Dlaczego łeb podnosi, czy coś słyszy?
Na pożyczonych z prawdy czterech nóżkach wsparta
spod moich palców uchem strzyże.
Cisza-ten wyraz też szeleści po papierze
i rozgarnia spowodowane słowem " las" gałęzie.
Nad białą kartką czają się do skoku
litery, które mogą ułożyć się źle,
zdania osaczające,
przed którymi nie będzie ratunku.
Jest w kropli atramentu spory zapas
myśliwych z przymrużonym okiem,
gotowych zbiec po stromym piórze w dół,
otoczyć sarnę, złożyć się do strzału.
Zapominają, że tu nie jest życie.
Inne, czarno na białym, panują tu prawa.
Okamgnienie trwać będzie tak długo, jak zechcę,
pozwoli się podzielić na małe wieczności
pełne wstrzymanych w locie kul.
Na zawsze, jeśli każę, nic się tu nie stanie.
Bez mojej woli nawet liść nie spadnie,
ani źdźbło się nie ugnie pod kropką kopytka.
Jest więc taki świat,
Nad którym los sprawuję niezależny?
Czas, który wiążę łańcuchami znaków?
Istnienie na mój rozkaz nieustanne?
Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.
Koniec!
Trochę długi ten wiersz, ale bardzo was proszę o rozwiązanie.
Z góry dzięki.:P
Każdy środek stylistyczny trzeba wypisać po jednym.
Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?
Czy z napisanej wody pić,
która jej pyszczek odbije jak kalka?
Dlaczego łeb podnosi, czy coś słyszy?
Na pożyczonych z prawdy czterech nóżkach wsparta
spod moich palców uchem strzyże.
Cisza-ten wyraz też szeleści po papierze
i rozgarnia spowodowane słowem " las" gałęzie.
Nad białą kartką czają się do skoku
litery, które mogą ułożyć się źle,
zdania osaczające,
przed którymi nie będzie ratunku.
Jest w kropli atramentu spory zapas
myśliwych z przymrużonym okiem,
gotowych zbiec po stromym piórze w dół,
otoczyć sarnę, złożyć się do strzału.
Zapominają, że tu nie jest życie.
Inne, czarno na białym, panują tu prawa.
Okamgnienie trwać będzie tak długo, jak zechcę,
pozwoli się podzielić na małe wieczności
pełne wstrzymanych w locie kul.
Na zawsze, jeśli każę, nic się tu nie stanie.
Bez mojej woli nawet liść nie spadnie,
ani źdźbło się nie ugnie pod kropką kopytka.
Jest więc taki świat,
Nad którym los sprawuję niezależny?
Czas, który wiążę łańcuchami znaków?
Istnienie na mój rozkaz nieustanne?
Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.
Koniec!
Trochę długi ten wiersz, ale bardzo was proszę o rozwiązanie.
Z góry dzięki.:P
More Questions From This User See All
czy z napisanej wody pić , która jej pyszczek odbije jak kalka?-porównanie
szeleści-wyraz dźwięko naśladowczy
białą kartką-białą-epitet
nad białą kartką czają sie do skoku litery-uosobienie
stromym piórze-stromym-epitet
"napisana sarna"
porównanie:
"odbije jak kalka"
przerzutnia:
"Nad białą kartką czają się do skoku
litery, które mogą ułożyć się źle"
metafora(innaczej przenośnia):
"Jest w kropli atramentu spory zapas
myśliwych z przymrużonym okiem,"
pytanie retoryczne:
Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?