l. "Pieśń nad pieśniami", czyli pieśń przewyższająca inne, najpiękniejsza, to szereg poematów opiewających miłość Oblubienicy (pasterki) i Oblubieńca (króla pasterzy), którzy to tracą się, to odnajdują.
2. Jest to jedyna księga biblijna, w której nie mówi się o Bogu ani o narodzie wybranym. Rozumiana dosłownie, jest po prostu miłosnym poematem lirycznym; w interpretacji Kościoła ma wymowę głębszą, mistyczną. Badacze Biblii upatrują w osobie Oblubieńca - Boga (Chrystusa), a w osobie Oblubienicy - Izrael (Kościół). My jednak będziemy interpretować tę księgę w jej najbardziej dosłownym znaczeniu.
3. Wzorów poezji miłosnej, jaką jest "Pieśń nad pieśniami", należy szukać w starożytnym Egipcie. Można przypuszczać, że przeniknęły one do kultury hebrajskiej za czasów Salomona, stąd też przypisywanie mu autorstwa księgi.
4. Forma utworu to dialog, a czasem monolog Oblubieńca i Oblubienicy, do których przyłącza się chór. Bohaterowie wygłaszają hymny pochwalne o urodzie ukochanego ukochanej, opowiadają o swych uczuciach i miłosnych perypetiach.
5. Kim są bohaterowie "Pieśni nad pieśniami"? . Oblubienica - młoda dziewczyna, pasterka, która dopiero rozpoczyna dorosłe życie, zakochana w doskonałym Oblubieńca, niezwykle piękna, czysta; - fragmenty opisu Oblubienicy, wygłaszane przez jej ukochanego: Oczy twe jak gołębice za twoją zasłoną (...). Szyja twój a jak wieża Dawida, warownie zbudowana (...) Piersi twe jak dwoje koźląt, bliźniąt gazeli, co pasą się pośród lilii. . Oblubieniec - król pasterzy, piękny i dojrzały mężczyzna, kochany przez wiele kobiet; w przeciwieństwie do Oblubienicy jest bohaterem już ukształtowanym, nie ewoluuje; . fragmenty opisu Oblubieńca, wygłaszane przez Oblubienicę Umiłowany mój podobny do gazeli, do młodego jelenia (...). Mity mój śnieżnobiały i rumiany, znakomity spośród tysięcy (...). Ręce jego jak walce ze złota, wysadzane drogimi kamieniami. Tors jego rzeźba z kości słoniowej, pokryta szafirami. . Autor tekstu nie charakteryzuje psychiki bohaterów, skupia się na ich wyglądzie. Oboje opisują się nawzajem, a opisy piękna kobiecego i męskiego ciała spełniają nie tylko funkcję estetyczną; wychwalając urodę ukochanego ukochanej, bohaterowie jednocześnie obnażają swe uczucia.
6. Niezwykły język utworu . spójrz na przykłady porównań użytych w tekście: głowa jego - najczystsze złoto, policzki jak balsamiczne grzędy, jak lilie wargi jego, piersi twe jak grona winne, zęby twoje jak stado owiec, jak okrawek granatu skroń twoja; . zauważ, jak bardzo różnią się one od tradycyjnych porównań, typu: oczu lazur, perły zębów, ust korale, piersi jak z alabastru; . opisując urodę Oblubieńców, autor księgi odwoływał się do rzeczywistości sobie znanej (np. wieża Dawida), a także do natury i sił przyrody; w ten sposób piękno świata przenika się z pięknem ludzkiego ciała, harmonizuje z nim.
7. Miłość Oblubieńca i Oblubienicy . miłość ta ma charakter zmysłowy; kochankowie nie ukrywają fascynacji erotycznej (patrz opisy). . Oblubienica wielokrotnie deklaruje swe uczucia, np. mój mity jest mój, a ja jestem jego, wszelki owoc wyborny, świeży i zeszłoroczny, dla ciebie, mity mój, chowałam, bo miłość twa przedniejsza od wina; . z jej wypowiedzi możemy wywnioskować, iż jest to uczucie odwzajemnione; . Oblubieniec, postać dojrzała, jest dużo bardziej powściągliwy w swych uczuciach: ...na cóż budzić ze snu, na cóż rozbudzać umiłowaną, póki nie zechce sama? . siłę jego miłości widać jednak, kiedy targuje się z braćmi Oblubienicy o ukochaną (oddaje im swa winnicę).
8. Hymn o miłości . drugi, obok hymnu św. Pawła, hymn o miłości, dobrze znany w tradycji judeochrześcijańskiej; . obraz uczucia niezwykle głębokiego i wszechogarniającego (jak śmierć potężna jest miłość), a zarazem dramatycznego (zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol); . w tekście nie mówi się nic o wybaczeniu i zrozumieniu; miłość jest uczuciem namiętnym, a nawet niszczącym (żar jej to żar ognia, wody wielkie nie zdołają ugasić miłości); . hymn ten można uznać za podsumowanie utworu; każe on widzieć nam w miłości siłę dominującą nad człowiekiem, ogromną potęgę, z którą nie da się wygrać. Podsumowanie: . "Pieśń nad pieśniami" to poemat o miłości trudnej i namiętnej, ale kończącej się szczęśliwie. . Opisy piękna cielesnego bohaterów, pojawiające się w całym utworze, podkreślają także siłę uczucia między nimi. . Oblubieniec i Oblubienica nie ukrywają fascynacji zmysłowej ukochaną ukochanym, w sposób niezwykle piękny wychwalają piękno ludzkiego ciała. . "Hymn o miłości" stanowi ukoronowanie dzieła; w niezwykle piękny i jakże ludzki sposób widzi ją jako wszechogarniającą potęgę, której człowiek musi się poddać.
to zanczy ze jest uniwersalna to znaczy ze przesłanie w piesni nad piesnaimi jest aktulane w kazdej epoce i dla kazdego człowieka ;)
l. "Pieśń nad pieśniami", czyli pieśń przewyższająca inne, najpiękniejsza, to szereg poematów opiewających miłość
Oblubienicy (pasterki) i Oblubieńca (króla pasterzy), którzy to tracą się, to odnajdują.
2. Jest to jedyna księga biblijna, w której nie mówi się o Bogu ani o narodzie wybranym. Rozumiana dosłownie, jest po
prostu miłosnym poematem lirycznym; w interpretacji Kościoła ma wymowę głębszą, mistyczną. Badacze Biblii upatrują w osobie
Oblubieńca - Boga (Chrystusa), a w osobie Oblubienicy - Izrael (Kościół). My jednak będziemy interpretować tę księgę w jej
najbardziej dosłownym znaczeniu.
3. Wzorów poezji miłosnej, jaką jest "Pieśń nad pieśniami", należy szukać w starożytnym Egipcie. Można przypuszczać, że
przeniknęły one do kultury hebrajskiej za czasów Salomona, stąd też przypisywanie mu autorstwa księgi.
4. Forma utworu to dialog, a czasem monolog Oblubieńca i Oblubienicy, do których przyłącza się chór. Bohaterowie wygłaszają
hymny pochwalne o urodzie ukochanego ukochanej, opowiadają o swych uczuciach i miłosnych perypetiach.
5. Kim są bohaterowie "Pieśni nad pieśniami"?
. Oblubienica - młoda dziewczyna, pasterka, która dopiero rozpoczyna dorosłe życie, zakochana w doskonałym Oblubieńca,
niezwykle piękna, czysta;
- fragmenty opisu Oblubienicy, wygłaszane przez jej ukochanego:
Oczy twe jak gołębice
za twoją zasłoną (...).
Szyja twój a jak wieża Dawida,
warownie zbudowana (...)
Piersi twe jak dwoje koźląt,
bliźniąt gazeli,
co pasą się pośród lilii.
. Oblubieniec - król pasterzy, piękny i dojrzały mężczyzna, kochany przez wiele kobiet; w przeciwieństwie do Oblubienicy
jest bohaterem już ukształtowanym, nie ewoluuje;
. fragmenty opisu Oblubieńca, wygłaszane przez Oblubienicę
Umiłowany mój podobny do gazeli,
do młodego jelenia (...).
Mity mój śnieżnobiały i rumiany,
znakomity spośród tysięcy (...).
Ręce jego jak walce ze złota,
wysadzane drogimi kamieniami.
Tors jego rzeźba z kości słoniowej,
pokryta szafirami.
. Autor tekstu nie charakteryzuje psychiki bohaterów, skupia się na ich wyglądzie. Oboje opisują się nawzajem, a opisy
piękna kobiecego i męskiego ciała spełniają nie tylko funkcję estetyczną; wychwalając urodę ukochanego ukochanej,
bohaterowie jednocześnie obnażają swe uczucia.
6. Niezwykły język utworu
. spójrz na przykłady porównań użytych w tekście: głowa jego - najczystsze złoto, policzki jak balsamiczne grzędy, jak
lilie wargi jego, piersi twe jak grona winne, zęby twoje jak stado owiec, jak okrawek granatu skroń twoja;
. zauważ, jak bardzo różnią się one od tradycyjnych porównań, typu: oczu lazur, perły zębów, ust korale, piersi jak z
alabastru;
. opisując urodę Oblubieńców, autor księgi odwoływał się do rzeczywistości sobie znanej (np. wieża Dawida), a także do
natury i sił przyrody; w ten sposób piękno świata przenika się z pięknem ludzkiego ciała, harmonizuje z nim.
7. Miłość Oblubieńca i Oblubienicy
. miłość ta ma charakter zmysłowy; kochankowie nie ukrywają fascynacji erotycznej (patrz opisy).
. Oblubienica wielokrotnie deklaruje swe uczucia, np. mój mity jest
mój, a ja jestem jego, wszelki owoc wyborny, świeży i zeszłoroczny,
dla ciebie, mity mój, chowałam, bo miłość twa przedniejsza od wina;
. z jej wypowiedzi możemy wywnioskować, iż jest to uczucie odwzajemnione; . Oblubieniec, postać dojrzała, jest dużo
bardziej powściągliwy w swych uczuciach: ...na cóż budzić ze snu, na cóż rozbudzać umiłowaną, póki nie zechce sama?
. siłę jego miłości widać jednak, kiedy targuje się z braćmi Oblubienicy o ukochaną (oddaje im swa winnicę).
8. Hymn o miłości
. drugi, obok hymnu św. Pawła, hymn o miłości, dobrze znany w tradycji judeochrześcijańskiej;
. obraz uczucia niezwykle głębokiego i wszechogarniającego (jak śmierć potężna jest miłość), a zarazem dramatycznego
(zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol);
. w tekście nie mówi się nic o wybaczeniu i zrozumieniu; miłość jest uczuciem namiętnym, a nawet niszczącym (żar jej to
żar ognia, wody wielkie nie zdołają ugasić miłości);
. hymn ten można uznać za podsumowanie utworu; każe on widzieć nam w miłości siłę dominującą nad człowiekiem, ogromną
potęgę, z którą nie da się wygrać.
Podsumowanie:
. "Pieśń nad pieśniami" to poemat o miłości trudnej i namiętnej, ale kończącej się szczęśliwie.
. Opisy piękna cielesnego bohaterów, pojawiające się w całym utworze, podkreślają także siłę uczucia między nimi.
. Oblubieniec i Oblubienica nie ukrywają fascynacji zmysłowej ukochaną ukochanym, w sposób niezwykle piękny wychwalają
piękno ludzkiego ciała.
. "Hymn o miłości" stanowi ukoronowanie dzieła; w niezwykle piękny i jakże ludzki sposób widzi ją jako wszechogarniającą
potęgę, której człowiek musi się poddać.