Dzieciństwo i młodość[edytuj] Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w WadowicachMatka chrzestna papieża, Maria Wiadrowska z dziećmi Ks. Figlewicz z ministrantami Tablica w wadowickiej bazylice z datami narodzin a także wyboru Karola Wojtyły na Biskupa i Papieża
Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 jako drugi syn Karola Wojtyły iEmilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca k. Kęt i Lipnika . Ród Kaczorowskich pochodzi z Michalowa k. Szczebrzeszyna[4].
Karol Wojtyła został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920 roku przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk, szwagier Emilii Wojtyły, i jej siostra, Maria Wiadrowska[5].
Zachowały się relacje, że rodzice nadali przyszłemu papieżowi imię Karol na cześćKarola Habsburga. Drugie imię Józef, miało zostać nadane na cześć Franciszka Józefa. Papież spotkał się kiedyś z Zytą Burbon-Parmeńską, żoną ostatniego cesarza Austrii Karola I Habsburga, witając ją słowami „Miło mi powitać cesarzową mojego ojca”. W rodzinie Wojtyłów silna była więź sympatii z Austrią. Ostatnim błogosławionym, którego Jan Paweł II wyniósł na ołtarze, był właśnie ostatni cesarz Austrii bł. Karol I Habsburg[6][a].
Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca – wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniuwadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko – Olgę, która zmarła 16 godzin po urodzeniu 7 lipca 1916 r. w Białej[7]. Papież wspominał ją w opublikowanym po śmierci testamencie – na równi z rodzicami i bratem. Fakt urodzin i śmierci starszej siostry Papieża ujawnił francuski dziennikarz i filozof André Frossard, autor wydanej w 1982 roku książki Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II.
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec.
Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, 5 grudnia 1932, w wieku 26 lat zmarł na szkarlatynę Edmund.
Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Według jego katechetów, wyróżniała go wówczas ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Jednym z nauczycieli Karola Wojtyły i jego wychowawcą był Mirosław Moroz (1893–1940)[8], w 1940 roku zamordowany w Katyniu[9].
Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem – występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity (zobacz też: Dramaturgia, teatr).
Studia i dojrzewanie duchowe[edytuj]
14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku.
W pierwszym roku studiów Wojtyła przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w Krakowie. Pozostał wierny swej pasji – piłce nożnej, uczęszczał na mecze Cracovii. Od października 1938 do lutego 1941 roku Karol Wojtyła studiował, uczęszczał na spotkania grupy literackiej, a także tworzył poezję. W lutym 1940 poznał Jana Tyranowskiego który prowadził dla młodzieży męskiej koło wiedzy religijnej. Uczestniczący w nim Wojtyła poznał wówczas i po raz pierwszy czytał pismaśw. Jana od Krzyża.
18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola Wojtyły. W 1942 i 1943, jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie.
Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim. W tym okresie Wojtyła związał się z Unią.
Jesienią roku 1941 Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnegoMetropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie 1 listopada 1946[10] otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu.
Był to też okres rozwoju literackiego Karola Wojtyły. Pierwszy zbiór wierszy Renesansowy psałterz, powstały 1939 roku (wydany w 1999), ma jeszcze charakter poetyckich pierwocin; jest też wyrazem hołdu dla wielkiej tradycji, w tym dla Jana Kochanowskiego. Podczas wojny powstał, między innymi, poemat Pieśń o Bogu ukrytym, o charakterze wizyjnym i mistycznym, nawiązujący twórczo do św. Jana od Krzyża. Tworzył poezję metafizyczną.
Kapłaństwo, praca naukowa i twórcza[edytuj] Karol Wojtyła jako wikary w Niegowici Karol Wojtyła na spływie kajakowym
13 października 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. 2 listopada jakoneoprezbiter odprawił mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzezParyż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum)) w Rzymie. Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude.
Pod kierunkiem wybitnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange’a napisał po łacinie rozprawę doktorską Zagadnienie wiary u świętego Jana od Krzyża (tytuł oryginału:Doctrina de fide apud S. Ioannem de Cruce[11]). Dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego, by czytać teksty renesansowego mistyka w oryginale. Z powodu braku funduszy na wydanie rozprawy drukiem nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w grudniu 1948 r. na podstawie tej samej dysertacji.
W lipcu 1948, na okres Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niegowici, gdzie spełniał zadania wikariusza i katechety. Wolny czas starał się spędzać z młodzieżą na łonie natury. W sierpniu 1949 roku Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie[12]. Tam założył mieszany chorał gregoriański. Nadal wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję, dlatego zdejmował sutannę i powiedział, że mogą go nazywać „wujkiem”.
W 1951 po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończeniapracy habilitacyjnej. Dużo uwagi poświęcał także pracy publicystycznej, pisał eseje filozoficzne (np. Personalizm tomistyczny – oTomaszu z Akwinu, O humanizmie św. Jana od Krzyża) i szkice. Często publikował w krakowskich periodykach katolickich:miesięczniku „Znak” i „Tygodniku Powszechnym”. W związku z habilitacją podjął systematyczne studia nad myślą etycznąfenomenologa Maxa Schelera, którego pisma czytał w oryginale niemieckim. Pisał wiele m.in. na temat chrześcijańskiej etykiseksualizmu. Dnia 12 grudnia 1953 jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa Schelera [taka spolszczona wersja imienia w tytule] została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.
Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej iczęstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską, ale ogarniały też szeroko pojętą historię filozofii. Były precyzyjne i trudne, Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający, lecz życzliwy, otwarty na rozmowę i sprawiedliwy.
Biskup, kardynał, papież[edytuj] Wizytacja Kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie oo. Karmelitów na Piasku – początek czerwca 1967 Ulica Franciszkańska 3, „Okno papieskie” nad bramą wjazdową do Pałacu Biskupiego w Krakowie Kardynał Karol Wojtyła i Jan Paweł I Karol Wojtyła jako Jan Paweł II na Balkonie Bazyliki św. Piotra w dniu wyboru
4 lipca 1958 r. Karol Wojtyła został mianowanybiskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskupEugeniusz Baziak. Współkonsekratorami byli biskupiFranciszek Jop i Bolesław Kominek. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył[13]. Już w tym okresie bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych.
Jako biskup przyjął, zgodnie z obyczajem, hasło przewodnie swej posługi, które brzmiało: Totus Tuus(łac. Cały Twój). Kierował je do Matki Chrystusa. Inspiracją stał się barokowy pisarz ascetyczny, francuski św. Ludwik Maria Grignion de Montfort i jego książka Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, z której Wojtyła przejął koncepcję „niewolnictwa duchowego”, rozumianą jako dobrowolne i ufne oddanie się w opiekę Matce Boskiej.
13 stycznia 1964, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza z 26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem. 28 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie.
Jako biskup diecezji krakowskiej wizytował parafie, odwiedzał klasztory (w tym zgromadzenie albertynów, założone przez św. Adama Chmielowskiego, Brata Alberta). W 1965 otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej, z której Dzienniczkiemoraz orędziem Miłosierdzia Bożego zapoznał się wcześniej. Spotykał się z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym. Ponadto jeździł naPodhale i w Tatry.
Ogłosił drukiem (pod pseudonimem Andrzej Jawień) dramaty: Przed sklepem jubilera i jak misterium ujęte Promieniowanie ojcostwa, także poematy. W 1969 wydał filozoficznąmonografię z zakresu antropologii Osoba i czyn, a w 1972 – książkę o II Soborze Watykańskim. Pomimo obowiązków duszpasterskich systematycznie prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu etyki. Według świadectwa Tadeusza Nowaka, kardynał Wojtyła w 1970 roku był przeciwny rozsyłaniu i czytaniu w diecezji krakowskiej listu pasterskiego, który Episkopat Polski przygotowywał na 50. rocznicę wojny polsko-bolszewickiej[14].
Zyskał dojrzałość jako myśliciel, sięgając do rozległej tradycji filozoficznej (grecka etyka klasyczna, św. Tomasz z Akwinu, fenomenologia), lecz też do Biblii i do mistyki (zawsze mu bliski święty Jan od Krzyża) i budując harmonijnie koncepcję zarówno z filozofii jak i teologii: człowieka jako integralnej osoby. Człowiek jest zadomowiony pośród świata jako byt cielesno-duchowy, otwarty na transcendencję, a godność i wolność dał mu Bóg. Tym sposobem Wojtyła stał się wybitnym przedstawicielem personalizmu. W filozofii reprezentował neotomizm fenomenologizujący. Swoje poglądy stosował też i przedstawiał w pracy duszpasterskiej.
Stał się znanym poza Polską autorytetem. Był obok prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego, najważniejszą postacią Episkopatu Polski. Z „prymasem Tysiąclecia” (bo tak nazywał kard. Wyszyńskiego) ściśle współpracował, okazując szacunek dla jego doświadczenia i mądrości. Jako kardynał odbywał podróże zagraniczne, zapraszany też przez środowiska uniwersyteckie. Wiosną 1976 papież Papież Paweł VI zaprosił go do Watykanu, by w dniach 7-13 marca głosił tam rekolekcje wielkopostne (wydane później w publikacji książkowej).
Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o godzinie 16:16. Formalna inauguracja pontyfikatu miała miejsce w trakcie mszy św. na placu Św. Piotra 22 października 1978[15].
Imie i nazwiska papieża Jana Pawła II to Karol Wojtyła. Urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. Dokładna data chrztu Karola Wojtyły to 20 czerwiec 1920 roku. W czasie chrztu nadano mu imiona Karol oraz Józef. Jak każdy papież Jan Paweł II pełni funkcję apostoła Piotra.
Karol Wojtyła ukończył szkołę podstawową w 1929 roku. Jesienią 1942 roku Ojciec Święty wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego, natomiast pracę kapłańską ropoczął w parafii Niegowić koło Bochni w 1948 roku.
14 kwietnia 1929 roku Karolowi Wojtyle zmarła mama- Emilia sam miał wtedy 9 lat. Rodzina Wojtyłów mieszkała przy obecnej ulicy Kościelnej 7 mieszkanie 4.
Pierwszą mszę prymicyjną Karol Wojtyła odprawił w kaplicy Świętego Leonarda na Wawelu. W 1951 roku Ojciec Święty rozpoczął pracę wykładowcy Katolickiego na Uniwersytecie Lubelskim. Studiował także na Uniwersytecie w Rzymie nosił nazwę Uniwersytetu Angelicum.
W szkolnej drużynie piłkarskiej Karol Wojtyła grał w ataku. W czasie okupacji hitlerowskiej Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi grał w teatrze nosił on nazwę "Teatr żywego słowa". Ojciec Święty studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Brat Karola Wojtyły o imieniu Edmunt zmarł w 1932 roku zarażony w szpitalu szkarlatyną wwczas Karol miał 12 lat. Pierwszą w swoim życiu podróż zagraniczną Karol Wojtyła odbył do Rzymu, w celu dalszych studiów teologicznych na Uniwersytecie Angelicum itam otrzymał doktorat (po dwóch latach).
16 października 1978 Karol Wojtyła przyjął imię Jan Paweł II na cześć papieży Jana VI oraz Jana I. Ojciec Karola z zawodu był wojskowym natomiast pracował w Leitmant, z tego powodu Karol Wojtyła chrzczony był przez wojskowego kapelana.
Imieniny Ojca Świętego przypadają na 4 listopada. Szkolni koledzy oraz nauczyciele nazywali go "Lolek" Karol Wojtyła zaczął studia w 1942 roku. Ksiądz Karol zajmował się Duszpasterstwem Akademickim. Jan Paweł II brał udział w drugim soborze Watykańskim 11 października 1962 roku.
W gimnazjum Karol Wojtyła uczył się dwóch języków : niemieckiego a także hiszpańskiego. Dokładna data święceń kapłańskich papieża to 1 listopad 1946 roku. W czasie II wojny światowej Karol Wojtyła pracował w fabrce "Solvay". "Wy jesteście moją nadzieją- nadzieją Kościoła i świata!" - te słowa Jan Paweł II wypowiedział na placu świętego Piotra w Rzymie 22 października 1973 roku. Skierował ja do młodzieży.
Nauczycielką języka francuskiego Karola Wojtyły była- Jadwiga Rewaj. Kardynał krakowski który udzielił święceń Karolowi Wojtyle to Adam Sapiecha. "TOTUS TUUS"- to słowa znajdujące sie na herbie Jana Pawła II.
Karol Wojtyła święcenia kapłańskie przyjął na Wawelu. Tytuł jednej z licznych sztuk teatralnych autorstwa Karola Wojtyły to "Brat naszego Boga". Prymasem Polski w dniu wyboru Karola Wojtyły na papieża był kardynał Stefan Wyszyński.
Specjalne błogosławieństwo papieski z okazji świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy to " URBIEY ET ORBI" co oznacza "Miastu i światu". W 1978 roku papież napisał pierwszą encyklikę noszącą tytuł "Rechemper hommis". Flaga papieska ma kolory biały i żółty. W Watykanie papież sprawuje swą władzę. Ojciec Święty w 1994 roku 13 grdnia napisał "List do dzieci". Rodzaj duszpasterstwa jakim zajmował się Karol Wojtyła w paragii świętego Floriana to konferencje duszpasterskie dla studetów.
W 1967 roku 29 maja Karol Wojtyła został kardynałem. W 1979 roku Jan Paweł II odbył swoją pierwszą pielgrzymkę do Polski. Pierszy dzień młodzieży 1984 rok natomiast maisto w jakim papież po raz pierwszy brał w nim udział to Rzym. Siostra Karola Wojtyły zmarła w 1929 roku.
Uczelnie które nadały papieżowi doktorat Honoris Causa to: Katolicki Uniwersytet Lubelski, Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie oraz Uniwersytet Jagielloński. Zamachowiec Mahmet Ali Agca oddał 13 maja 1981 roku pięć strzałów w kierunku Ojca Świętego. Paież został wtedy zraniony w brzuch. Jan Paweł II napisał 13 encyklik. W 2000 roku 8 października papież powierzył świat opiece matki Bożej.
Jan Paweł II 27 grudnia 1983 roku odwiedził zamachowcę w więzieniu. Letnia rezydencja papieża znajduje sie w Castel Gandolfo. Jan Paweł II leczony był w klinice Gamelli. Tytuł pracy doktorskiej Jana Pawła II to "Doktryna według Świętego Jana od krzyża".
Najczęsciej urzywany przez Karola Wojtyłę pseudonim literacki to Andrzej Juwień. Karol Wojtyła miał 38 lat kiedy został biskupem.
Dzieciństwo i młodość[edytuj]
Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w WadowicachMatka chrzestna papieża, Maria Wiadrowska z dziećmi
Ks. Figlewicz z ministrantami
Tablica w wadowickiej bazylice z datami narodzin a także wyboru Karola Wojtyły na Biskupa i Papieża
Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 jako drugi syn Karola Wojtyły iEmilii z Kaczorowskich. Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca k. Kęt i Lipnika . Ród Kaczorowskich pochodzi z Michalowa k. Szczebrzeszyna[4].
Karol Wojtyła został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920 roku przez księdza Franciszka Żaka, kapelana wojskowego. Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk, szwagier Emilii Wojtyły, i jej siostra, Maria Wiadrowska[5].
Zachowały się relacje, że rodzice nadali przyszłemu papieżowi imię Karol na cześćKarola Habsburga. Drugie imię Józef, miało zostać nadane na cześć Franciszka Józefa. Papież spotkał się kiedyś z Zytą Burbon-Parmeńską, żoną ostatniego cesarza Austrii Karola I Habsburga, witając ją słowami „Miło mi powitać cesarzową mojego ojca”. W rodzinie Wojtyłów silna była więź sympatii z Austrią. Ostatnim błogosławionym, którego Jan Paweł II wyniósł na ołtarze, był właśnie ostatni cesarz Austrii bł. Karol I Habsburg[6][a].
Rodzina Wojtyłów żyła skromnie. Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca – wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika. Matka pracowała dorywczo jako szwaczka. Edmund, brat Karola, po ukończeniuwadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem. Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko – Olgę, która zmarła 16 godzin po urodzeniu 7 lipca 1916 r. w Białej[7]. Papież wspominał ją w opublikowanym po śmierci testamencie – na równi z rodzicami i bratem. Fakt urodzin i śmierci starszej siostry Papieża ujawnił francuski dziennikarz i filozof André Frossard, autor wydanej w 1982 roku książki Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II.
W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia – Lolek. Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego. Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach. Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze, a także spacery po okolicy Wadowic. W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec.
Jego matka zmarła 13 kwietnia 1929 roku, w wieku 45 lat. Trzy lata później, 5 grudnia 1932, w wieku 26 lat zmarł na szkarlatynę Edmund.
Od września 1930 roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Według jego katechetów, wyróżniała go wówczas ogromna wiara. W pierwszej klasie ks. Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego, którego stał się prezesem. Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły. Jednym z nauczycieli Karola Wojtyły i jego wychowawcą był Mirosław Moroz (1893–1940)[8], w 1940 roku zamordowany w Katyniu[9].
Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem – występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów: żeńskiego im. Michaliny Mościckiej i męskiego im. Marcina Wadowity (zobacz też: Dramaturgia, teatr).
Studia i dojrzewanie duchowe[edytuj]
14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych. Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Studia rozpoczął w październiku 1938 roku.
W pierwszym roku studiów Wojtyła przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul. Tynieckiej 10 w Krakowie. Pozostał wierny swej pasji – piłce nożnej, uczęszczał na mecze Cracovii. Od października 1938 do lutego 1941 roku Karol Wojtyła studiował, uczęszczał na spotkania grupy literackiej, a także tworzył poezję. W lutym 1940 poznał Jana Tyranowskiego który prowadził dla młodzieży męskiej koło wiedzy religijnej. Uczestniczący w nim Wojtyła poznał wówczas i po raz pierwszy czytał pismaśw. Jana od Krzyża.
18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola Wojtyły. W 1942 i 1943, jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej, udawał się do Częstochowy, by odnowić śluby jasnogórskie.
Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów, zaczął więc pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay. Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku, a potem w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim. W tym okresie Wojtyła związał się z Unią.
Jesienią roku 1941 Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny, który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941. Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942, gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnegoMetropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie 1 listopada 1946[10] otrzymał święcenia kapłańskie. W tym samym czasie rozpoczął w konspiracji studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu.
Był to też okres rozwoju literackiego Karola Wojtyły. Pierwszy zbiór wierszy Renesansowy psałterz, powstały 1939 roku (wydany w 1999), ma jeszcze charakter poetyckich pierwocin; jest też wyrazem hołdu dla wielkiej tradycji, w tym dla Jana Kochanowskiego. Podczas wojny powstał, między innymi, poemat Pieśń o Bogu ukrytym, o charakterze wizyjnym i mistycznym, nawiązujący twórczo do św. Jana od Krzyża. Tworzył poezję metafizyczną.
Kapłaństwo, praca naukowa i twórcza[edytuj]
Karol Wojtyła jako wikary w Niegowici
Karol Wojtyła na spływie kajakowym
13 października 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem, a tydzień później diakonem. 1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza. 2 listopada jakoneoprezbiter odprawił mszę św. prymicyjną w krypcie św. Leonarda w katedrze na Wawelu. 15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzezParyż wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum (obecnie Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu (Angelicum)) w Rzymie. Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim, gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA. W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude.
Pod kierunkiem wybitnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange’a napisał po łacinie rozprawę doktorską Zagadnienie wiary u świętego Jana od Krzyża (tytuł oryginału:Doctrina de fide apud S. Ioannem de Cruce[11]). Dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego, by czytać teksty renesansowego mistyka w oryginale. Z powodu braku funduszy na wydanie rozprawy drukiem nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w grudniu 1948 r. na podstawie tej samej dysertacji.
W lipcu 1948, na okres Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niegowici, gdzie spełniał zadania wikariusza i katechety. Wolny czas starał się spędzać z młodzieżą na łonie natury. W sierpniu 1949 roku Karol Wojtyła został przeniesiony do parafii św. Floriana w Krakowie[12]. Tam założył mieszany chorał gregoriański. Nadal wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą. Podczas wielu wycieczek ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję, dlatego zdejmował sutannę i powiedział, że mogą go nazywać „wujkiem”.
W 1951 po śmierci kardynała Sapiehy, Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończeniapracy habilitacyjnej. Dużo uwagi poświęcał także pracy publicystycznej, pisał eseje filozoficzne (np. Personalizm tomistyczny – oTomaszu z Akwinu, O humanizmie św. Jana od Krzyża) i szkice. Często publikował w krakowskich periodykach katolickich:miesięczniku „Znak” i „Tygodniku Powszechnym”. W związku z habilitacją podjął systematyczne studia nad myślą etycznąfenomenologa Maxa Schelera, którego pisma czytał w oryginale niemieckim. Pisał wiele m.in. na temat chrześcijańskiej etykiseksualizmu. Dnia 12 grudnia 1953 jego praca Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa Schelera [taka spolszczona wersja imienia w tytule] została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ, jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.
Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków. Wykładał m.in. w seminariach diecezji: krakowskiej, katowickiej iczęstochowskiej (mieściły się one wszystkie w Krakowie) oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską, ale ogarniały też szeroko pojętą historię filozofii. Były precyzyjne i trudne, Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający, lecz życzliwy, otwarty na rozmowę i sprawiedliwy.
Biskup, kardynał, papież[edytuj]
Wizytacja Kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Krakowie oo. Karmelitów na Piasku – początek czerwca 1967
Ulica Franciszkańska 3, „Okno papieskie” nad bramą wjazdową do Pałacu Biskupiego w Krakowie
Kardynał Karol Wojtyła i Jan Paweł I
Karol Wojtyła jako Jan Paweł II na Balkonie Bazyliki św. Piotra w dniu wyboru
4 lipca 1958 r. Karol Wojtyła został mianowanybiskupem tytularnym Ombrii, a także biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskupEugeniusz Baziak. Współkonsekratorami byli biskupiFranciszek Jop i Bolesław Kominek. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył[13]. Już w tym okresie bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych.
Jako biskup przyjął, zgodnie z obyczajem, hasło przewodnie swej posługi, które brzmiało: Totus Tuus(łac. Cały Twój). Kierował je do Matki Chrystusa. Inspiracją stał się barokowy pisarz ascetyczny, francuski św. Ludwik Maria Grignion de Montfort i jego książka Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny, z której Wojtyła przejął koncepcję „niewolnictwa duchowego”, rozumianą jako dobrowolne i ufne oddanie się w opiekę Matce Boskiej.
13 stycznia 1964, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim. Podczas konsystorza z 26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem. 28 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret, a jego kościołem tytularnym stał się kościół św. Cezarego Męczennika na Palatynie.
Jako biskup diecezji krakowskiej wizytował parafie, odwiedzał klasztory (w tym zgromadzenie albertynów, założone przez św. Adama Chmielowskiego, Brata Alberta). W 1965 otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej, z której Dzienniczkiemoraz orędziem Miłosierdzia Bożego zapoznał się wcześniej. Spotykał się z inteligencją krakowską, zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym. Ponadto jeździł naPodhale i w Tatry.
Ogłosił drukiem (pod pseudonimem Andrzej Jawień) dramaty: Przed sklepem jubilera i jak misterium ujęte Promieniowanie ojcostwa, także poematy. W 1969 wydał filozoficznąmonografię z zakresu antropologii Osoba i czyn, a w 1972 – książkę o II Soborze Watykańskim. Pomimo obowiązków duszpasterskich systematycznie prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu etyki. Według świadectwa Tadeusza Nowaka, kardynał Wojtyła w 1970 roku był przeciwny rozsyłaniu i czytaniu w diecezji krakowskiej listu pasterskiego, który Episkopat Polski przygotowywał na 50. rocznicę wojny polsko-bolszewickiej[14].
Zyskał dojrzałość jako myśliciel, sięgając do rozległej tradycji filozoficznej (grecka etyka klasyczna, św. Tomasz z Akwinu, fenomenologia), lecz też do Biblii i do mistyki (zawsze mu bliski święty Jan od Krzyża) i budując harmonijnie koncepcję zarówno z filozofii jak i teologii: człowieka jako integralnej osoby. Człowiek jest zadomowiony pośród świata jako byt cielesno-duchowy, otwarty na transcendencję, a godność i wolność dał mu Bóg. Tym sposobem Wojtyła stał się wybitnym przedstawicielem personalizmu. W filozofii reprezentował neotomizm fenomenologizujący. Swoje poglądy stosował też i przedstawiał w pracy duszpasterskiej.
Stał się znanym poza Polską autorytetem. Był obok prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego, najważniejszą postacią Episkopatu Polski. Z „prymasem Tysiąclecia” (bo tak nazywał kard. Wyszyńskiego) ściśle współpracował, okazując szacunek dla jego doświadczenia i mądrości. Jako kardynał odbywał podróże zagraniczne, zapraszany też przez środowiska uniwersyteckie. Wiosną 1976 papież Papież Paweł VI zaprosił go do Watykanu, by w dniach 7-13 marca głosił tam rekolekcje wielkopostne (wydane później w publikacji książkowej).
Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w roku 1978 Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. Wynik wyboru ogłoszono 16 października o godzinie 16:16. Formalna inauguracja pontyfikatu miała miejsce w trakcie mszy św. na placu Św. Piotra 22 października 1978[15].
licze na naj
Imie i nazwiska papieża Jana Pawła II to Karol Wojtyła. Urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku. Dokładna data chrztu Karola Wojtyły to 20 czerwiec 1920 roku. W czasie chrztu nadano mu imiona Karol oraz Józef. Jak każdy papież Jan Paweł II pełni funkcję apostoła Piotra.
Karol Wojtyła ukończył szkołę podstawową w 1929 roku. Jesienią 1942 roku Ojciec Święty wstąpił do Krakowskiego Seminarium Duchownego, natomiast pracę kapłańską ropoczął w parafii Niegowić koło Bochni w 1948 roku.
14 kwietnia 1929 roku Karolowi Wojtyle zmarła mama- Emilia sam miał wtedy 9 lat. Rodzina Wojtyłów mieszkała przy obecnej ulicy Kościelnej 7 mieszkanie 4.
Pierwszą mszę prymicyjną Karol Wojtyła odprawił w kaplicy Świętego Leonarda na Wawelu. W 1951 roku Ojciec Święty rozpoczął pracę wykładowcy Katolickiego na Uniwersytecie Lubelskim. Studiował także na Uniwersytecie w Rzymie nosił nazwę Uniwersytetu Angelicum.
W szkolnej drużynie piłkarskiej Karol Wojtyła grał w ataku. W czasie okupacji hitlerowskiej Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi grał w teatrze nosił on nazwę "Teatr żywego słowa". Ojciec Święty studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Brat Karola Wojtyły o imieniu Edmunt zmarł w 1932 roku zarażony w szpitalu szkarlatyną wwczas Karol miał 12 lat. Pierwszą w swoim życiu podróż zagraniczną Karol Wojtyła odbył do Rzymu, w celu dalszych studiów teologicznych na Uniwersytecie Angelicum itam otrzymał doktorat (po dwóch latach).
16 października 1978 Karol Wojtyła przyjął imię Jan Paweł II na cześć papieży Jana VI oraz Jana I. Ojciec Karola z zawodu był wojskowym natomiast pracował w Leitmant, z tego powodu Karol Wojtyła chrzczony był przez wojskowego kapelana.
Imieniny Ojca Świętego przypadają na 4 listopada. Szkolni koledzy oraz nauczyciele nazywali go "Lolek" Karol Wojtyła zaczął studia w 1942 roku. Ksiądz Karol zajmował się Duszpasterstwem Akademickim. Jan Paweł II brał udział w drugim soborze Watykańskim 11 października 1962 roku.
W gimnazjum Karol Wojtyła uczył się dwóch języków : niemieckiego a także hiszpańskiego. Dokładna data święceń kapłańskich papieża to 1 listopad 1946 roku. W czasie II wojny światowej Karol Wojtyła pracował w fabrce "Solvay". "Wy jesteście moją nadzieją- nadzieją Kościoła i świata!" - te słowa Jan Paweł II wypowiedział na placu świętego Piotra w Rzymie 22 października 1973 roku. Skierował ja do młodzieży.
Nauczycielką języka francuskiego Karola Wojtyły była- Jadwiga Rewaj. Kardynał krakowski który udzielił święceń Karolowi Wojtyle to Adam Sapiecha. "TOTUS TUUS"- to słowa znajdujące sie na herbie Jana Pawła II.
Karol Wojtyła święcenia kapłańskie przyjął na Wawelu. Tytuł jednej z licznych sztuk teatralnych autorstwa Karola Wojtyły to "Brat naszego Boga". Prymasem Polski w dniu wyboru Karola Wojtyły na papieża był kardynał Stefan Wyszyński.
Specjalne błogosławieństwo papieski z okazji świąt Bożego Narodzenia oraz Wielkanocy to " URBIEY ET ORBI" co oznacza "Miastu i światu". W 1978 roku papież napisał pierwszą encyklikę noszącą tytuł "Rechemper hommis". Flaga papieska ma kolory biały i żółty. W Watykanie papież sprawuje swą władzę. Ojciec Święty w 1994 roku 13 grdnia napisał "List do dzieci". Rodzaj duszpasterstwa jakim zajmował się Karol Wojtyła w paragii świętego Floriana to konferencje duszpasterskie dla studetów.
W 1967 roku 29 maja Karol Wojtyła został kardynałem. W 1979 roku Jan Paweł II odbył swoją pierwszą pielgrzymkę do Polski. Pierszy dzień młodzieży 1984 rok natomiast maisto w jakim papież po raz pierwszy brał w nim udział to Rzym. Siostra Karola Wojtyły zmarła w 1929 roku.
Uczelnie które nadały papieżowi doktorat Honoris Causa to: Katolicki Uniwersytet Lubelski, Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie oraz Uniwersytet Jagielloński. Zamachowiec Mahmet Ali Agca oddał 13 maja 1981 roku pięć strzałów w kierunku Ojca Świętego. Paież został wtedy zraniony w brzuch. Jan Paweł II napisał 13 encyklik. W 2000 roku 8 października papież powierzył świat opiece matki Bożej.
Jan Paweł II 27 grudnia 1983 roku odwiedził zamachowcę w więzieniu. Letnia rezydencja papieża znajduje sie w Castel Gandolfo. Jan Paweł II leczony był w klinice Gamelli. Tytuł pracy doktorskiej Jana Pawła II to "Doktryna według Świętego Jana od krzyża".
Najczęsciej urzywany przez Karola Wojtyłę pseudonim literacki to Andrzej Juwień. Karol Wojtyła miał 38 lat kiedy został biskupem.