Question

DAJE NAJ I WSZYSTKIE PKT!!!

Część I – rozumienie czytanego tekstu
Przeczytaj uważnie tekst, a następnie wykonaj zadania umieszczone pod nim. Odpowiadaj tylko na podstawie tekstu i tylko własnymi słowami – chyba że w zadaniu polecono inaczej. Udzielaj tylu odpowiedzi, o ile jesteś proszona/y. W zadaniu zamkniętym wybierz tylko jedną odpowiedź.

Hedonizm kontra hedonizm
1. Zaczyna się od potępiania hedonizmu, a kończy brakiem radości z życia. Może więc jeden raz obok ambitnych, poważnych postanowień wyznaczmy sobie też przyjemniejsze zadanie: będę smakować życie pełnymi garściami.
2. Hedonizm jest w dzisiejszych czasach na cenzurowanym. Wedle duchownych wszystkich religii świata, wedle wielu myślicieli – to grzech naczelny naszej epoki. Epoki, w której człowiek, kierując się egoistycznie rozumianą zasadą przyjemności, odwrócił się nie tylko od Boga, ale w ogóle od etyki. Zepchnął na daleki plan troskę o dobro innych ludzi, a wartości duchowe zastąpił świątyniami konsumpcji.
3. Rzeczywiście: jak żaden inny system filozoficzny, wymyślony przed 2,5 tys. lat, hedonizm stał
się elementem mowy potocznej zachodniej cywilizacji początków XXI wieku. Ludzie, którzy nigdy
nie słyszeli o Arystypie z Cyreny czy nawet o Epikurze, obracają to słowo wte i wewte, mając
na myśli modny klub czy nową linię kosmetyków. Hedonizm stał się słowem kluczem dla speców
od reklamy i marketingu. I formą duchowego alibi dla tych wszystkich, którzy spędzają życie
na wyszukiwaniu wciąż nowych rozrywek i dóbr materialnych. Bo przecież „hedonista” to brzmi
lepiej niż „konsument”. Ale czy rzeczywiście znaczy to samo? Czy naprawdę kierujemy się w życiu
zasadą przyjemności i zasługujemy na miano hedonistów, wraz z tymi wszystkimi złymi i dobrymi
skojarzeniami, jakie budzi to słowo?
4. A oto w ślad za nim coraz odważniej przebija się do języka potocznego inne słowo:
„anhedonia”. Anhedonia to defekt duchowy polegający na niemożności przeżywania przyjemności.
Nie ma satysfakcji seksualnej, jedzenie traci smak, a pejzaż za oknem żywe barwy. Anhedonia to
objaw chorobowy, towarzyszący np. schizofrenii czy ciężkim depresjom. To także wyraz stanu ducha
naszej cywilizacji: im bardziej stawiamy na piedestale przyjemność jako cel naszych dążeń, tym
trudniej przychodzi nam jej doznawać. Świat, dzięki nieustannemu postępowi technologicznemu,
zdaje się stwarzać nam nieograniczone możliwości; życie wydaje się coraz łatwiejsze.
Ale czy naprawdę potrafimy cieszyć się jego smakiem? Czy rzeczywiście jesteśmy spadkobiercami
Arystypa i Epikura?
5. Nie ma jednego hedonizmu. Przyjaciel Sokratesa, Arystyp z Cyreny, przez potomnych został
określony jako twórca hedonizmu skrajnego. W myśl jego założeń, skoro życie jest krótkie i kończy
się śmiercią, jedyny jego sens polega na uczynieniu każdej chwili maksymalnie przyjemną. Według
Arystypa nie ma przyjemności wyższego i niższego rzędu. Liczy się tylko ich intensywność, siła
oddziaływania na zmysły.
6. Epikur – uważany za hedonistę umiarkowanego – dostrzegł jednak, że człowiek nie jest tak
prosto skonstruowany. Konsekwencją braku umiaru w dążeniu do przyjemności może być czyjaś
krzywda lub nasza własna strata. Przyjemności nie są jednowartościowe: te duchowe mają większą
wartość niż oddziałujące jedynie na zmysły. Epikureizm pozbawiony jest pierwotnej niewinności
hedonizmu Arystypa. Bo kierując się jego wskazaniami, musimy wybierać. Przyjemności często
ze sobą konkurują i decydując się na tę pierwszą z brzegu, możemy stracić szansę na przeżycie innej,
jeszcze większej.
7. Przy wszystkich różnicach jedno jest wspólne: hedonizm nie jest możliwy bez akceptacji życia.
Takiego, jakie mamy dane. I paradoksalnie, właśnie z tą podstawową wskazówką, my – oskarżani
o hedonizm i lubiący się za hedonistów uważać – mamy najwięcej kłopotów.
8. Wiele powszechnie dostępnych przyjemności przestało w ostatnich dziesięcioleciach za takie
uchodzić. Kto dziś potrafi docenić smak bezczynnego wylegiwania się w słońcu? Leżenia na łące
i wpatrywania się w korony drzew? Nuda! Od kilku lat, gdy spadnie śnieg, zadziwia mnie cisza
za oknem. Jest tam park z małymi górkami. Gdy byliśmy dziećmi, spędzaliśmy tam całe dni,
zjeżdżając na nartach, sankach lub po prostu na tyłkach. Nasze dzieci tego wcale nie robią. I nie tylko dlatego, że wolą grać na komputerach. Także dlatego, że doświadczają nieprzystawalności imitacji
do wzoru. Zjeżdżanie na byle jakim sprzęcie z malutkiej, warszawskiej górki nijak się ma
do oglądania w telewizji zimowych atrakcji w alpejskich kurortach.
9. Przed ponad 30 laty poeta Adam Zagajewski opisywał schizofreniczność PRL-owskiej kultury
prowincjonalnej czasów gwałtownego rozwoju telewizji. Jej odbiorca dostawał od święta produkt
markowy: np. mecz piłkarski Brazylia – Włochy czy film z udziałem The Beatles. Na co dzień jednak
skazany był na kibicowanie lokalnej drużynie trzecioligowej i występy objeżdżającego kraj
estradowego chałturzysty. Którą z tych rzeczywistości miał uznać za swoje prawdziwe
doświadczenie?
10. Ten schizofreniczny dylemat został jednoznacznie rozstrzygnięty. Wraz z burzliwą ekspansją
mediów prawdziwe stało się to, co pokazują one, a nie to, czego doświadczamy bezpośrednio w naszej
codzienności. Jeśli te dwa światy się różnią, tym gorzej dla życia. Wyobraźnia nie ma szans
z bombardującymi nas obrazami. Miejska górka w niczym nie przypomina trasy narciarskiej
w Kitzbühel, a Kaśka z III b dramatycznie odbiega urodą od Angeliny Jolie. Nie potrafimy cieszyć się
górką i Kaśką; chcemy, żeby zamieniły się w alpejską trasę i gwiazdę filmową. Nie potrafimy
smakować życia, jakie jest, bo jego zwyczajność przegrywa z oglądaną codziennie obietnicą życia,
jakie mogłoby być.
11. Choć ideolodzy konsumpcjonizmu powołują się na hedonizm, w istocie oferują nam wizję
świata z nim sprzeczną. Hedoniści uświadamiali, że życie jest teraz, trzeba łapać smak każdej chwili,
bo szybko przeminie. A dla współczesnego konsumenta teraźniejszość tak naprawdę nie istnieje.
Podczas stymulowanych używkami zabawowych szaleństw jej smak jest przecież zagłuszany na rzecz
chemicznej iluzji emocjonalnej. A w naszych powszechnych wyobrażeniach o szczęściu
teraźniejszość zostaje zepchnięta w cień wobec obrazów życia, które dopiero nadejdzie.
12. To truizm: ewolucja człowieka polega m.in. na tym, że coraz większa część jego pragnień
zostaje sztucznie wykreowana. Konsumpcjonizm produkuje je taśmowo i łudzi obietnicą ich
spełnienia. Ale nigdy nie spełnia: tworząc obraz świata niczym nieograniczonych możliwości, zawsze
stawia część z nich poza naszym aktualnym zasięgiem i obiecuje, że „na pewno w przyszłości”.
13. Czy to jeszcze epikureizm, każący wybierać między przyjemnościami, czy już jego
zaprzeczenie? Na pewno oznaka tego, że filozofia hedonistyczna wysyła nam sygnały, które są
w dzisiejszym świecie nie do pogodzenia. Nie da się pogodzić Arystypa z Epikurem; dążenia
do natychmiastowego zaspokojenia pragnień z wartościowaniem przyjemności i wyborem między
nimi. Z jednej strony – konsumpcjonistyczne zachęty do korzystania z życia; z drugiej – sąsiadujące
z nimi przestrogi, które każą okupywać coraz więcej przyjemności poczuciem winy. Przestrogi, które
nie są wyrażane – jak w średniowieczu – w kategoriach moralnych, lecz w języku również
z hedonizmu wyrastającym.
14. Miejsce nieuchronnej śmierci, obnażającej nicość doczesnych przyjemności, zajęła cena, jaką
trzeba za nie płacić. Już nie tylko używki są podejrzane, choć one prowadzą zarówno do utraty
zdrowia (a to jedna z najważniejszych epikurejskich wartości), jak również statusu społecznego.
Trzeba uważać także na smaczne jedzenie, które nie tylko powoduje odkładanie się groźnego
cholesterolu w żyłach, ale też naraża na zmiany w sylwetce – sprzeczne z medialnymi wyobrażeniami
o szczęściu i pogarszające notowania na rynku pracy. A zdrowie i status są zbyt cennymi wartościami,
byśmy chcieli je położyć na szali. Dlatego nad filozofią smakowania życia zwycięża ideologia
napojów ziołowych, filtrów antysłonecznych, zdrowotnych diet i odchudzających kuracji.
15. Czy tak rozumiane życie ma w ogóle smak, czy można je polubić? Anhedonia, niezdolność
do przeżywania przyjemności, jest objawem schizofrenii. Ale także – schizofrenii kulturowej
w świecie, w którym jesteśmy jednocześnie nachalnie nagabywani do korzystania z życia
i przekonywani o szkodliwości tego, co robimy. I za którąkolwiek z tych wskazówek podążamy,
czujemy się sfrustrowani, że lekceważymy drugą.
16. Może więc lepiej dać teraźniejszości szansę i poddać się temu, co mówi nasza, instynktownie
domagająca się przyjemności natura? W końcu, jak śpiewał John Lennon: „Życie jest tym, co się nam
przydarza, gdy jesteśmy zajęci snuciem innych planów”. Posłuchajmy życia, odpuśćmy sobie trochę.
Piotr Bratkowski, Hedonizm kontra hedonizm, „Newsweek”, 8.01.2006

Zadanie 1.
Na podstawie tekstu wyjaśnij pojęcia:

hedonizm-

anhedonia-

konsumpcjonizm-

Zadanie 2.
Piotr Bratkowski stwierdził, że w dzisiejszych czasach "Zaczyna się od potępiania hedonizmu, a kończy brakiem radości z życia."

Podaj po dwie – wymienione przez Autora – przyczyny każdej z tych postaw. (akapity 2. i 15.)
przyczyny potępiania hedonizmu............
przyczyny braku radości z życia............

Zadanie 3.
Z akapitu 3. wypisz dwa związki wyrazowe zaczerpnięte z języka potocznego.

...........

Zadanie 4. (2 pkt)
Autor negatywnie ocenia współczesną cywilizację zachodnioeuropejską. Wymień dwie jej cechy, które taką ocenę spowodowały.

...........

Zadanie 5.
Zdanie: "...im bardziej stawiamy na piedestale przyjemność jako cel naszych dążeń, tym trudniej przychodzi nam jej doznawać" zawiera:
A. paradoks.
B. oksymoron.
C. hiperbolę.
D. porównanie.

Zadanie 6.
Jaki środek stylistyczny powtarza się w akapitach: 4., 8., 9., 15.?

Zadanie 7.
Na podstawie akapitu 6. wyjaśnij stwierdzenie: Epikureizm pozbawiony jest pierwotnej niewinności hedonizmu Arystypa.

Zadanie 8.
Jaką funkcję pełni akapit 7. w stosunku do akapitów 5. i 6.?

Zadanie 9.
Wyjaśnij, jaką funkcję pełnią w akapicie 8. formy:
a. liczba pojedyncza, np. ... zadziwia mnie cisza za oknem.

........

b. liczba mnoga, np. Nasze dzieci tego wcale nie robią.

........

Zadanie 10. (1 pkt)
Na podstawie akapitów 8. – 10. podaj cztery pary przykładów potwierdzających tezę o schizofrenicznym dylemacie naszej kultury.

realny świat | rzeczywistość medialna

1.

2.

3.

4.

Zadanie 11.
W jaki sposób media wpływają na współczesnych ludzi? (akapit 10.)

Zadanie 12.
W kontekście akapitów 12. i 13. napisz, który ze starożytnych filozofów, Epikur czy Arystyp z Cyreny, jest bliższy współczesnemu człowiekowi i dlaczego.

Zadanie 13.
W kontekście całego artykułu wyjaśnij znaczenie tytułu.

Answer 1

1.hedonizm - pogląd skłaniający do oddaniu się przyjemności i korzystania z chwili

  anhedonizm - stan w którym przebywając niemożnym jest odczuwanie przyjemności

  konsumcjonizm - postawa nastawiona na bycie biernym odbiorcą wytworzonych dóbr  

                            materialnych i usług

2. Przyczyną potępienia hedonizmu jest uznawanie go przez duchownych za grzech

   Przyczyną braku radości życia są sprzeczne sygnały jakie do nas docierają. Jedne namawiają nas na korzystanie z życia, drugie ostrzegają nas przed tego konsekwencjami   

3. "w te i we wte", "speców"

4. -Media działają destruktywnie na społeczeństwo kreując wyimaginowany obraz świata

- współczesna cywilizacja zachodu piętnuje przyjemności jakich może doświadczać człowiek, szczególnie te zmysłowe.

5. a - paradoks

6. Pytanie retoryczne

7. Epikureizm pozbawiony jest pierwotnej niewinności hedonizmu Arystypa ponieważ nawołuje do myślenia o konsekwencjach tego co robimy oraz mówi, że pewne przyjemności wykluczają się wzajemnie i musimy podjąć wybór między nimi.

8.Akapit siódmy jest ogniwem spajającym dwa poprzednie akapity. Między różnymi pojęciami hedonizmu zawartymi w akapicie piątym i szóstym wskazuje część wspólną, która je łączy.

9

a- skłania do zwrócenia uwagi czytelnika na dany problem

b - utożsamia się tym z odbiorcą tekstu

10.  

zabawa w śniegu na pobliskiej górce - profesjonalne skoki narciarskie

koncert drobnego objazdowego muzyka - koncert the Beatles

mecz okręgowej drużyny piłkarskiej - mecz reprezentacji Brazylii i Włoch

uroda Kaśki z trzeciej klasy - Angelina Jolie

11. Kreują wyimaginowany obraz świata niezgodny z rzeczywistością, powodują tym samym niezadowolenie z otaczającej ich rzeczywistśći, gdyż nijak ma się ona do obrazów z medii.

12.Bliższy współczesnemu człowiekowi jest Epikur, ponieważ jego hedonizm jest hedonizmem ograniczonym. Tak jak współczesna cywilizacja wskazywał na konsekwencje towarzyszące oddaniu się niektórym przyjemnością.

13. Tytuł artykułu traktuje o różnicach między hedonizmem Arystypa i Epikura