Żeby całość była 0 to albo mianownik i licznik muszą być oba dodadnie, albo oba ujemne.
Zaczynamy od ustalenia dziedziny. Mianownik nie może równać się 0. Więc
Kolejnym krokiem jest ustalenie kiedy licznik jest dodatni, a kiedy ujemny.
Korzystając ze wzoru na miejsca zerowe w funkcji kwadratowej wyznaczamy miejsca zerowe:
-Miejsca zerowe to -4 oraz -2. Ponieważ mamy znak dodatni przy , dlatego w przedziale (-4,-2) funkcja przyjmuje wartości ujemne. Zaś w reszcie wartości nieujemne. W punktach -4 oraz -2 przyjmuje ona zero, w tym przypadku znak nie ma znaczenia.
Dodatnia dla (-2,∞)
Ujemna dla (-4,-2)
Dodatnia dla (-∞,-4)
Następnie sprawdzamy znak mianownika. Po wymnożeniu nawiasów otrzymujemy.
Znamy już miejsca zerowe tej funkcji, a ponieważ przy jest znak dodatni, to wiemy że w nieskończoności osiągnie ona wynik dodatni. Dlatego jesteśmy w stanie określić w których przedziałach funckja jest dodatnia oraz ujemna.
Dodatnia dla (2,∞)
Ujemna dla (0,2)
Dodatnia dla (-2,0)
Ujemna dla (-∞,-2).
Teraz wybieramy przedziały w których mianownik i licznik mają ten sam znak, oraz uwzględniamy dziedzine.
Dla przediału (2,∞) oba dodatnie, działa
Punkt 2 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla przedziału (0,2) Jedno dodatnie, drugie ujemne, nie działa
Punkt 0 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla (-2,0) Oba dodatnie, działa
Punkt -2 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla (-4,-2) Oba ujemne, działa
Dla -4 licznik się zeruje, działa
Dla (- ∞,-4) jedno dodatnie drugie ujemne, nie działa
Następnie wybieramy wszystkie przedziały w których działą i otrzymujemy finalny wynik który jest sumą przedziałów
Odpowiedź:
Żeby całość była 0 to albo mianownik i licznik muszą być oba dodadnie, albo oba ujemne.
Zaczynamy od ustalenia dziedziny. Mianownik nie może równać się 0. Więc
Kolejnym krokiem jest ustalenie kiedy licznik jest dodatni, a kiedy ujemny.
Korzystając ze wzoru na miejsca zerowe w funkcji kwadratowej wyznaczamy miejsca zerowe:
-Miejsca zerowe to -4 oraz -2. Ponieważ mamy znak dodatni przy , dlatego w przedziale (-4,-2) funkcja przyjmuje wartości ujemne. Zaś w reszcie wartości nieujemne. W punktach -4 oraz -2 przyjmuje ona zero, w tym przypadku znak nie ma znaczenia.
Dodatnia dla (-2,∞)
Ujemna dla (-4,-2)
Dodatnia dla (-∞,-4)
Następnie sprawdzamy znak mianownika. Po wymnożeniu nawiasów otrzymujemy.
Znamy już miejsca zerowe tej funkcji, a ponieważ przy jest znak dodatni, to wiemy że w nieskończoności osiągnie ona wynik dodatni. Dlatego jesteśmy w stanie określić w których przedziałach funckja jest dodatnia oraz ujemna.
Dodatnia dla (2,∞)
Ujemna dla (0,2)
Dodatnia dla (-2,0)
Ujemna dla (-∞,-2).
Teraz wybieramy przedziały w których mianownik i licznik mają ten sam znak, oraz uwzględniamy dziedzine.
Dla przediału (2,∞) oba dodatnie, działa
Punkt 2 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla przedziału (0,2) Jedno dodatnie, drugie ujemne, nie działa
Punkt 0 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla (-2,0) Oba dodatnie, działa
Punkt -2 nie jest w dziedzinie funkcji, nie działa
Dla (-4,-2) Oba ujemne, działa
Dla -4 licznik się zeruje, działa
Dla (- ∞,-4) jedno dodatnie drugie ujemne, nie działa
Następnie wybieramy wszystkie przedziały w których działą i otrzymujemy finalny wynik który jest sumą przedziałów
<-4,-2) oraz (-2,0) oraz (2,∞)