Dział Zastosowanie rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej do wyznaczania ekstremów lokalnych.
W poniższych przykładach mamy do czynienia z funkcją wielomianową której dziedziną jest zbiór .
Jest ona różniczkowalna, zaś pochodna funkcji wielomianowej wyraża się wzorem:
Co więcej pochodna ma pewne użyteczne własności:
gdzie jest stałą, zaś funkcjami różniczkowalnymi.
W celu zbadania, czy dana funkcja ma ekstremum, należy obliczyć jej pochodną. Następnie wyliczyć punkty stacjonarne, tj. takie, w których pochodna funkcji się zeruje. Będą to jedyne punkty, w których funkcja może osiągać ekstremum. Kolejnym etapem jest sprawdzenie, czy a jeżeli tak to w którym z tych punktów stacjonarnych charakter monotoniczności funkcji zmienia się. Precyzyjniej rzecz ujmując:
Niech wówczas:
jeżeli funkcja jest malejąca "na lewo" od zaś rosnąca "na prawo" od to funkcja osiąga minimum lokalne w
jeżeli funkcja jest rosnąca "na lewo" od zaś malejąca "na prawo" od to funkcja osiąga maksimum lokalne w
Po krótkim wstępie przechodzimy do analizy przykładów z zadania.
Zgodnie z powyższą analizą wnosimy, że funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również maksimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również minimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że jedynym punktem, w którym rozważana funkcja zmienia charakter monotoniczności jest W takim razie stwierdzamy, że funkcja osiąga tylko minimum lokalne równe dla argumentu
W tym zadaniu przyda nam się wzór na pochodną ilorazu, tj.
przy założeniu, że
Z powyższego wnioskujemy, że funkcja osiąga minimum równe dla argumentu a także osiąga maksimum równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że funkcja osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że rozważana funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu a także osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że rozważana funkcja osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Funkcję zdefiniowaną jak w zadaniu przeanalizujemy jako dwie "osobne" funkcje, każdą określonej dziedzinie.
Z powyższego wnioskujemy, że funkcja ta osiąga maksimum równe dla argumentu a także osiąga minimum równe dla argumentu
Rozważmy teraz funkcję dana wzorem:
Z powyższego wnosimy, że funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu
2 votes Thanks 3
metalvirgin
W załącznikach...ale wszystkiego się nie dało..
Szkoła średnia
Dział Zastosowanie rachunku różniczkowego funkcji jednej zmiennej do wyznaczania ekstremów lokalnych.
W poniższych przykładach mamy do czynienia z funkcją wielomianową której dziedziną jest zbiór .
Jest ona różniczkowalna, zaś pochodna funkcji wielomianowej wyraża się wzorem:
Co więcej pochodna ma pewne użyteczne własności:
gdzie jest stałą, zaś funkcjami różniczkowalnymi.
W celu zbadania, czy dana funkcja ma ekstremum, należy obliczyć jej pochodną. Następnie wyliczyć punkty stacjonarne, tj. takie, w których pochodna funkcji się zeruje. Będą to jedyne punkty, w których funkcja może osiągać ekstremum. Kolejnym etapem jest sprawdzenie, czy a jeżeli tak to w którym z tych punktów stacjonarnych charakter monotoniczności funkcji zmienia się. Precyzyjniej rzecz ujmując:
Niech wówczas:
jeżeli funkcja jest malejąca "na lewo" od zaś rosnąca "na prawo" od to funkcja osiąga minimum lokalne w
jeżeli funkcja jest rosnąca "na lewo" od zaś malejąca "na prawo" od to funkcja osiąga maksimum lokalne w
Po krótkim wstępie przechodzimy do analizy przykładów z zadania.
Zgodnie z powyższą analizą wnosimy, że funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również maksimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również minimum lokalne równe dla argumentu
Funkcja osiąga również minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że jedynym punktem, w którym rozważana funkcja zmienia charakter monotoniczności jest W takim razie stwierdzamy, że funkcja osiąga tylko minimum lokalne równe dla argumentu
W tym zadaniu przyda nam się wzór na pochodną ilorazu, tj.
przy założeniu, że
Z powyższego wnioskujemy, że funkcja osiąga minimum równe dla argumentu a także osiąga maksimum równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że funkcja osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że rozważana funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu a także osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Z powyższego wnosimy, że rozważana funkcja osiąga minimum lokalne równe dla argumentu
Funkcję zdefiniowaną jak w zadaniu przeanalizujemy jako dwie "osobne" funkcje, każdą określonej dziedzinie.
Z powyższego wnioskujemy, że funkcja ta osiąga maksimum równe dla argumentu a także osiąga minimum równe dla argumentu
Rozważmy teraz funkcję dana wzorem:
Z powyższego wnosimy, że funkcja osiąga maksimum lokalne równe dla argumentu