Question

Wytłumacz: a)lokacja na prawie polskim b)lokacja na prawie niemieckim będzie naj, z góry dziękuje ;ppp błagam żeby było krótko :)

Answer 1

A) Lokacje na prawie polskim i prawie niemieckim

We wczesnofeudalnym średniowiecznym społeczeństwie główną formą osadnictwa był gród obronny będący siedzibą pana danego obszaru - władcy feudalnego. Wokół grodu jako miejsca bezpiecznego gromadzili się rzemieślnicy i kupcy, ale także chłopi, których praca na roli zapewniała wyżywienie dla grodu. Rozwój systemu feudalnego i rozwój systemu przywilejów nadawanych konkretnym osobom i różnym grupom społecznym stworzył potrzebę nadania ram dla osadnictwa wokół grodu. Praca rzemieślników i kupców mogła też być źródłem podatkowego dochodu dla władcy. Dlatego też ustanawiano przywileje lokacyjne - prawa dla przygrodowych placów targowych, określające obowiązki rzemieślników, kupców i chłopów. W ten sposób, wokół żywiołowo powstających miejsc handlu i wymiany towarowej, powstałyśredniowieczne miasta i wsie. Lokacja nadawana danej miejscowości przyciągała nowych mieszkańców i przyczyniała się do zwiększania majątku władcy, gwarantowała bezpieczeństwo i dochody osadnikom. Na ziemiach polskich przywileje lokacyjne opierały się na zwyczajowym prawie miejscowym - prawie polskim, następnie na częściowo skodyfikowanym prawie saskim - prawie niemieckim.

Prawo polskie

Pierwsze lokacje na ziemiach polskich organizowane były na zasadach tak zwanego prawa polskiego, który w zasadzie nie był niczym innym jak zbiorem miejscowych ustnych praw i zasad. Prawo polskie nie posiadało wspólnych cech i zasad, nie przewidywało też rozbudowanych instytucji dla osady. Wszelkie uprawnienia zachowywał pan feudalny. Nadawał prawo do osadzenia i ustalał należny czynsz. Samodzielnie odpowiadał także za sprawy sądownictwa i sprawiedliwości. Chłopom nadawano prawo dziedzicznego uprawiania ziemi na wyznaczonej działce. Lokacja określała tez prawo wychodu, czyli warunków opuszczenia osady i zerwania więzi z panem feudalnym. Lokacje na prawie polskim nie przewidywały instytucji wójta czy sołtysa, który byłby przedstawicielem władcy, pan feudalny musiał samodzielnie egzekwować ustanowione przez niego prawo. Kolejną wadą prawa polskiego była przewaga czynszu płaconego w towarach i pracy, a nie, jak w prawie niemieckim, w pieniądzu. Po popularyzacji prawa niemieckiego praktycznie zaprzestano lokacji na prawie polskim, wiele osad utworzonych na prawie polskim przeszło na prawo niemieckie. Ostatnie lokacje na prawie polskim miały miejsce w XIV wieku, lokacje na prawie niemieckim były stosowane do XVIII wieku.

B)W okresie rozbicia dzielnicowego książęta zaczęli sprowadzać osadników w celu zagospo-darowania pustych terenów. W największych miastach Polski już w XI i XII wieku istniały małe grupki cudzoziemców: Niemców, Żydów, Walonów z dalekich Niderlandów. Nazywano ich gośćmi i pozwalano, aby rządzili się własnym prawem. W XIII w. znacznie wzrosła ich liczba. 
W tym czasie w całej Europie Zachodniej obserwowano ogromny rozwój miast. Mieszcza-nie walczyli o prawa i dostawali przywileje od królów, książąt, biskupów. Wynikiem tego także mieszkańcy miast polskich, zwłaszcza przybysze z Niemiec, dążyli do uzyskania po-dobnych praw. 
Pierwsze lokalizacje miejskie dokonały się na Śląsku w pierwszym czterdziestoleciu XIII wieku. Lokacją nazywamy organizowanie wsi i miast na podstawie określonego prawa.
Nowe miasta budowano na wzór niemieckiego Magdeburga lub Lubeki lub tez na wzór pol-ski. Dlatego tez często mówimy o zakładaniu miast na prawie niemieckim, polskim czy też lokowaniu ich na prawie magdeburskim lub lubeckim Pierwsze lokacje na ziemiach polskich miały miejsce w Środzie Śląskiej oraz w Chełmnie i stały się wzorem dla kolejnych osad miejskich.

ETAPY LOKALIZACJI MIASTA NA PRAWIE NIEMIECKIM

Olbrzymia większość lokacji miast na prawie niemieckim odbywała się na obszarze lub 
w pobliżu już istniejących miast wczesnośredniowiecznych. Lokalizacja była, więc nie tyle założeniem nowego miasta, co nowym etapem w życiu miasta, które już dawno istniało.
I- wyznaczenie miejsca na lokowanie wsi albo określanie terenu, na którym wieś ma zostać lokowana.
II- przybycie zasadźcy na określone tereny w imieniu ludności, lustrowanie terenu
III- podpisanie umowy miedzy panem feudalnym, a zasadźcą.
IV- przybycie osadników
V- organizacja wsi  CEKAM NA NAJ