Question

Wytłumacz: a)lokacja na prawie polskim b)lokacja na prawie niemieckim będzie naj, z góry dziękuje ;))

Answer 1

Lokacje na prawie polskim i prawie  niemieckim
        We wczesnofeudalnym średniowiecznym społeczeństwie główną formą osadnictwa był gród obronny będący siedzibą pana  danego obszaru - władcy feudalnego. Wokół grodu jako miejsca bezpiecznego  gromadzili się rzemieślnicy i kupcy, ale także chłopi, których praca na roli  zapewniała wyżywienie dla grodu. Rozwój systemu feudalnego i rozwój  systemu przywilejów nadawanych konkretnym osobom i różnym grupom  społecznym stworzył potrzebę nadania ram dla osadnictwa wokół grodu. Praca  rzemieślników i kupców mogła też być źródłem podatkowego dochodu dla władcy.  Dlatego też ustanawiano przywileje lokacyjne - prawa dla przygrodowych  placów targowych, określające obowiązki rzemieślników, kupców i chłopów. W ten  sposób, wokół żywiołowo powstających miejsc handlu i wymiany towarowej, powstały  średniowieczne miasta i wsie. Lokacja nadawana danej miejscowości  przyciągała nowych mieszkańców i przyczyniała się do zwiększania majątku władcy,  gwarantowała bezpieczeństwo i dochody osadnikom. Na ziemiach polskich  przywileje lokacyjne opierały się na zwyczajowym prawie miejscowym -  prawie polskim, następnie na częściowo skodyfikowanym prawie saskim -  prawie niemieckim.
Prawo  polskie
        Pierwsze lokacje na ziemiach polskich organizowane były na zasadach tak zwanego prawa polskiego, który w  zasadzie nie był niczym innym jak zbiorem miejscowych ustnych praw i zasad.  Prawo polskie nie posiadało wspólnych cech i zasad, nie przewidywało też  rozbudowanych instytucji dla osady. Wszelkie uprawnienia zachowywał pan  feudalny. Nadawał prawo do osadzenia i ustalał należny czynsz.  Samodzielnie odpowiadał także za sprawy sądownictwa i sprawiedliwości. Chłopom  nadawano prawo dziedzicznego uprawiania ziemi na wyznaczonej działce. Lokacja  określała tez prawo wychodu, czyli warunków opuszczenia osady i zerwania więzi z  panem feudalnym. Lokacje na prawie polskim nie przewidywały instytucji  wójta czy sołtysa, który byłby przedstawicielem władcy, pan feudalny musiał samodzielnie egzekwować ustanowione przez niego prawo. Kolejną wadą  prawa polskiego była przewaga czynszu płaconego w towarach i pracy, a  nie, jak w prawie niemieckim, w pieniądzu. Po popularyzacji prawa  niemieckiego praktycznie zaprzestano lokacji na prawie polskim, wiele  osad utworzonych na prawie polskim przeszło na prawo niemieckie.  Ostatnie lokacje na prawie polskim miały miejsce w XIV wieku, lokacje na  prawie niemieckim były stosowane do XVIII wieku.
        Miejscowości lokowane na prawie polskim nie posiadały ściśle narzuconej  struktury, skupione były jednak wokół placu targowego. Wsie na prawie  polskim były rozproszone, chłop posiadał jedną, duża działkę, co sprawiało,  że zabudowania nie były zwarte. Lokacja na prawie polskim sprzyjała  bardziej prymitywnym formom upraw.
Cały tekst: http://www.edulandia.pl/edukacja/1,124764,6972113,Lokacje_na_prawie_polskim_i_prawie_niemieckim.html#ixzz2PgJfbtU1