domi14
Wojna Dwóch Róż, wojna Białej i Czerwonej Róży, Wars of the Roses, walki o tron angielski (1455-1485) pomiędzy dwoma młodszymi liniami Plantagenetów: Lancasterów (czerwona róża w herbie) i Yorkami (biała róża).
Kryzys gospodarczy i polityczny spowodowany wojną stuletnią wywołał niezadowolenie możnowładców z rządów upośledzonego umysłowo Henryka VI Lancastera. Na czele opozycji stanął Ryszard, książę Yorku, który 1455 pobił stronników królowej Małgorzaty (żony Henryka VI) pod Saint Albans. Jego syn, Edward, przy poparciu Ryszarda księcia Warwick, wypędził w 1461 Henryka VI i ogłosił się królem jako Edward IV. 1470-1471 odparł próbę powrotu na tron Henryka VI, którego uwięził i kazał zgładzić. 1483 tron zagarnął brat Edwarda, Ryszard III, który kazał zamordować małoletnich bratanków. Despotyczne rządy Ryszarda III doprowadziły do pojednania Lancasterów i Yorków.
Wznowienie konfliktu nastąpiło w 1485, gdy w Anglii wylądował z posiłkami francuskimi Henryk hrabia Richmond, spadkobierca po kądzieli praw Lancasterów, przebywający dotychczas w Bretanii. 1485 pokonał pod Bosworth Ryszarda III i ogłosił się królem jako Henryk VII Tudor. 1486 poślubił Elżbietę, córkę Edwarda IV, kładąc kres waśniom obu rodów.
Wojna Dwóch Róż złamała potęgę możnowładców angielskich (wielu zginęło z rąk morderców lub poległo), umożliwiając awans społeczny młodej szlachcie i mieszczanom. Absolutyzm Tudorów zapoczątkował okres wewnętrznej stabilizacji.
2.Kapłani
3.Urzędnicy
4.Kupcy,rzemieślnicy
5.Chłopi
6.Niewolnicy
Kryzys gospodarczy i polityczny spowodowany wojną stuletnią wywołał niezadowolenie możnowładców z rządów upośledzonego umysłowo Henryka VI Lancastera. Na czele opozycji stanął Ryszard, książę Yorku, który 1455 pobił stronników królowej Małgorzaty (żony Henryka VI) pod Saint Albans. Jego syn, Edward, przy poparciu Ryszarda księcia Warwick, wypędził w 1461 Henryka VI i ogłosił się królem jako Edward IV. 1470-1471 odparł próbę powrotu na tron Henryka VI, którego uwięził i kazał zgładzić. 1483 tron zagarnął brat Edwarda, Ryszard III, który kazał zamordować małoletnich bratanków. Despotyczne rządy Ryszarda III doprowadziły do pojednania Lancasterów i Yorków.
Wznowienie konfliktu nastąpiło w 1485, gdy w Anglii wylądował z posiłkami francuskimi Henryk hrabia Richmond, spadkobierca po kądzieli praw Lancasterów, przebywający dotychczas w Bretanii. 1485 pokonał pod Bosworth Ryszarda III i ogłosił się królem jako Henryk VII Tudor. 1486 poślubił Elżbietę, córkę Edwarda IV, kładąc kres waśniom obu rodów.
Wojna Dwóch Róż złamała potęgę możnowładców angielskich (wielu zginęło z rąk morderców lub poległo), umożliwiając awans społeczny młodej szlachcie i mieszczanom. Absolutyzm Tudorów zapoczątkował okres wewnętrznej stabilizacji.