Question

Wypracowanie
Polityka Wincentego Witosa

Answer 1

Wincenty Witos (1874-1945) – przywódca ruchu ludowego, polityk, publicysta, rolnik. Od 1895 roku działał w Polskim Stronnictwie Ludowym w Galicji. W roku 1914 został wiceprezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego Piast, a po 4 latach prezesem ugrupowania. Był posłem do Galicyjskiego Sejmu Krajowego w latach 1908-1914, a także posłem do austriackiej Rady Państwa. Współtworzył i przewodził Polskiej Komisji Likwidacyjnej. W latach 1919-1933 był posłem na sejm. Zajmował stanowisko premiera w latach 1920-21, 1923 oraz 1926. Należał do antysanacyjnej opozycji. Był współzałożycielem oraz prezesem Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego (1931). W 1930 był więziony w Brześciu, potem został skazany w procesie brzeskim, co skłoniło go do emigracji. W 1945 roku został powołany na wiceprezydenta Krajowej Rady Narodowej, jednak nie podjął obowiązków. Od sierpnia 1945 był prezesem Polskiego Stronnictwa Ludowego. Opublikował m.in.: Wybór pism i artykułów (1939), Moje wspomnienia (tom 1-3, Paryż 1964-1965), Moja tułaczka (1967).

Answer 2

W wieku 19 lat wysłał swój pierwszy artykuł do lwowskiego czasopisma Przyjaciel Ludu. Został on opublikowany pod pseudonimem Maciej Rydz. W 1895 wstąpił do galicyjskiego Stronnictwa Ludowego. 27 lutego 1903 został wybrany do Rady Naczelnej ugrupowania. W lutym 1908 został został posłem do galicyjskiego Sejmu Krajowego we Lwowie, mandat ten sprawował do 1914.

W kwietniu 1909 został wybrany na wójta Wierzchosławic. Pełnił tę funkcję aż do 1931. Podczas sprawowania tego urzędu udało mu się wybudować we wsi młyn, dom ludowy, poprawić stan jej dróg, przeprowadzić prace melioracyjne, rozbudować tamtejszą szkołę, założyć kółko rolnicze i rozwinąć ruch spółdzielczy. W swej działalności wykazywał się niezwykłą konsekwencją.
Dzięki swym cechom osobowościowym, stopniowo umacniał swą pozycję w ruchu ludowym.

W grudniu 1913 miał miejsce rozłam w Stronnictwie Ludowym. W jego wyniku w lutym 1914 Wincenty Witos został wybrany na wiceprezesa nowo powstałej partii politycznej Polskie Stronnictwo Ludowe "Piast". W 1911 został posłem do austriackiej Rady Państwa w Wiedniu. Formalnie był członkiem tego organu aż do 1918. Po wybuchu I wojny światowej w 1914, zintensyfikował działalność swojej partii. Ugrupowanie weszło w skład galicyjskiego Naczelnego Komitetu Narodowego, a Wincenty Witos został 16 sierpnia 1914 jego wiceprezesem. Później jednak, gdy znaczenie NKN znacznie zmalało, zrezygnował ze współpracy z Komitetem. W tym czasie Witos utrzymywał kontakt z różnymi działaczami niepodległościowymi, m.in. z Ignacym Paderewskim i Jędrzejem Moraczewskim. Poparł także działania Józefa Piłsudskiego, którego upatrywał na wodza przyszłego polskiego wojska. Wsparcie dla niego nasiliło się na łamach partyjnego tygodnika Piast zwłaszcza po kryzysie przysięgowym i internowaniu Piłsudskiego w Magdeburgu. Stopniowo jednak ludowcy skłaniali się do koncepcji odzyskania niepodległości przez Polskę poprzez współpracę z krajami zachodnimi, co zbliżało ich do postulatów narodowej demokracji. W 1917 Wincenty Witos wstąpił do Ligi Narodowej.

W 1916 został wybrany na prezesa Klubu Poselskiego PSL "Piast". 28 maja 1917 galicyjski Sejm Krajowy ogłosił deklarację o dążeniu do utworzenia niepodległej Polski, której jednym z głównych autorów był Witos.

28 października 1918 został przewodniczącym Polskiej Komisji Likwidacyjnej, określającej się jako władza wykonawcza na terenie Zachodniej Galicji, niezależna od monarchii austro-węgierskiej. Wkrótce otrzymał propozycję wejścia do rządu Ignacego Daszyńskiego, a później także i gabinetu Moraczewskiego. W obu przypadkach odmówił, wskazując na fakt zbytniej ich lewicowości, co nie odzwierciedlało jego zdaniem ówczesnych podziałów społecznych. Na jego decyzję wpływ miało także to, że we wspomnianych rządach nie zasiadali przedstawiciele byłego zaboru pruskiego.

W 1919 wszedł w skład Sejmu Ustawodawczego. Miał bardzo poważne szanse na objęcie stanowiska marszałka izby, ale nie chciał nim zostać jako kandydat lewicy. Jednocześnie był dość popularny w kręgach centrowych i umiarkowanie prawicowych. Po rozpoczęciu prac Sejmu, został przewodniczącym komisji rolnej i wszedł w skład komisji spraw zagranicznych. Był bardzo aktywny we wszelkich zakulisowych rozgrywkach partyjnych, wykorzystując przy tym swój talent polityczny. Bernard Singer nazwał Witosa nawet włodarzem Sejmu. W tym celu wykorzystywał siłę własnego ugrupowania parlamentarnego, jak również tworzył doraźne sojusze z innymi partiami politycznymi reprezentowanymi w Sejmie. Przyczynił się np. do utworzenia rządu Leopolda Skulskiego. Po jego ustąpieniu 9 czerwca 1920 i niepowodzeniu utworzenia nowego gabinetu przez Skulskiego, Jana Brejskiego, Ignacy Daszyński zaproponował stworzenie koalicji centrolewicowej, na czele której stanąłby Witos. Ten zgodził się stworzyć nowy rząd, ale jego misja zakończyła się fiaskiem po dwóch dniach negocjacji. Wobec tego powstał gabinet Władysława Grabskiego.

Mozesz skorzytać z tego i czekam na najlepszą :)