ANOREKSJA- anoreksja to choroba , na którą najczęściej zapadają dziewczyny. Wydaje się im wtedy, że są grube , więc odchudzają się, a to może doprowadzić aż do śmierci.
BULIMIA- bulimia to odwrotność anoreksji. Wydaje się wtedy , że jest się chudym (nawet jeśli tak nie jest) i ta osoba je, je i ciągle je. To inaczej żarłoczność psychiczna.
Sa to choroby o podlozy psychicznym, a jasniej sa to zaburzenia zywienia. Sa to bardzo powazne choroby z ktorymi naprawde bardzo ciezko sobie poradzic kiedy sie juz w nie wpadnie. Nie ma jednej jedynej przyczyny anoreksji. Jest ona związana z wieloma czynnikami –rodzinnymi, psychologicznymi, biologicznymi, społecznymi. Zwraca się uwagę na cechy osobowości pacjentów, wydarzenia życiowe, sytuację rodzinną, powodzenia w szkole, oczekiwania społeczne. Chore na bulimię, podobnie jak anorektyczki traktują ciało, jako obszar pozwalający rozładować popędy. Bulimia często łączona jest z depresją oraz podobnie jak w anoreksji przyczyny znajdujemy w zaburzeniach osobowości, deficytach poznawczych i emocjonalnych, w zaburzonym obrazie własnego ciała oraz niska samoocena, perfekcjonizm. Leczac anoreksje zazwyczaj stosuje się terapię psychologiczną, która ma za zadanie przede wszystkim zwrócenie choremu uwagi na jego problemy i nauczenie go radzenia sobie z nimi. Najtrudniejszym procesem w drodze do wyzdrowienia jest otworzenie się na pomoc, a ze strony terapeuty jest to dotarcie do świadomości chorego. W przypadku utraty wagi poniżej 30 konieczna jest hospitalizacja, przy zastosowaniu kroplówki. Bardzo ważne jest odpowiednie odżywienie całego organizmu pokarmem wysokoodżywczym, doskonale zbilansowanym do potrzeb. Natomiast celem leczenia bulimii jest: wypracowanie korzystnych, zdrowych sposobów odżywiania się i rozładowywania napięcia psycho – fizycznego, regulacja i stabilizacja w zakresie spożywania posiłków i utrzymywania wagi, budowanie poczucia bezpieczeństwa psychicznego i poczucia własnej wartości, kształtowanie umiejętności nawiązywania bliskich, satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi, zmniejszenie zaaferowania wyglądem zewnętrznym jedzeniem, dietą. Osoba chora na bulimię może doprowadzić się do stanu takiego wyniszczenia jak przy anoreksji. Charakterystyczne są zaburzenia wodno-elektrolitowe spowodowane ciągłymi wymiotami i przeczyszczaniem, ciężkie odwodnienie, anemia, poważne choroby (np. infekcje), ponieważ organizmowi brak niezbędnych składników pokarmowych, uszkodzenia lub niedomoga różnych narządów, np. niewydolność nerek. W anoreksi konsekwencje sa roznie przerazajace. Wyniszczony organizm zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Chora przestaje miesiączkować, zanikają piersi. Pojawiają się zaburzenia pracy układu pokarmowego, nerwowego, hormonalnego, rozrodczego. Wypadają włosy, wiotczeje skóra. psują się zęby, boli głowa, brak energii w dzień i bezsenność w nocy, omdlenia, osteoporoza. Pojawia się anemia, poważne osłabienie serca, które może doprowadzić do zawału, bądź ustaniem jego pracy. Choroba kończy się śmiercią z wycieńczenia, zdarza się, że samobójstwem. Unikajmy stereotypow, ktore glosza, ze na te dwie choroby choruja tylko iwylacznie kobiety. Mezczyzn tez ona dostka lecz w o wiele mniejszym stopniu. Zastanowmy sie czy warto wpadac w 'modna' pulapke odchudzania sie z kosci na osci?
ANOREKSJA- anoreksja to choroba , na którą najczęściej zapadają dziewczyny. Wydaje się im wtedy, że są grube , więc odchudzają się, a to może doprowadzić aż do śmierci.
BULIMIA- bulimia to odwrotność anoreksji. Wydaje się wtedy , że jest się chudym (nawet jeśli tak nie jest) i ta osoba je, je i ciągle je. To inaczej żarłoczność psychiczna.
Sa to choroby o podlozy psychicznym, a jasniej sa to zaburzenia zywienia. Sa to bardzo powazne choroby z ktorymi naprawde bardzo ciezko sobie poradzic kiedy sie juz w nie wpadnie. Nie ma jednej jedynej przyczyny anoreksji. Jest ona związana z wieloma czynnikami –rodzinnymi, psychologicznymi, biologicznymi, społecznymi. Zwraca się uwagę na cechy osobowości pacjentów, wydarzenia życiowe, sytuację rodzinną, powodzenia w szkole, oczekiwania społeczne. Chore na bulimię, podobnie jak anorektyczki traktują ciało, jako obszar pozwalający rozładować popędy. Bulimia często łączona jest z depresją oraz podobnie jak w anoreksji przyczyny znajdujemy w zaburzeniach osobowości, deficytach poznawczych i emocjonalnych, w zaburzonym obrazie własnego ciała oraz niska samoocena, perfekcjonizm.
Leczac anoreksje zazwyczaj stosuje się terapię psychologiczną, która ma za zadanie przede wszystkim zwrócenie choremu uwagi na jego problemy i nauczenie go radzenia sobie z nimi. Najtrudniejszym procesem w drodze do wyzdrowienia jest otworzenie się na pomoc, a ze strony terapeuty jest to dotarcie do świadomości chorego. W przypadku utraty wagi poniżej 30 konieczna jest hospitalizacja, przy zastosowaniu kroplówki. Bardzo ważne jest odpowiednie odżywienie całego organizmu pokarmem wysokoodżywczym, doskonale zbilansowanym do potrzeb. Natomiast celem leczenia bulimii jest: wypracowanie korzystnych, zdrowych sposobów odżywiania się i rozładowywania napięcia psycho – fizycznego, regulacja i stabilizacja w zakresie spożywania posiłków i utrzymywania wagi, budowanie poczucia bezpieczeństwa psychicznego i poczucia własnej wartości, kształtowanie umiejętności nawiązywania bliskich, satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi, zmniejszenie zaaferowania wyglądem zewnętrznym jedzeniem, dietą.
Osoba chora na bulimię może doprowadzić się do stanu takiego wyniszczenia jak przy anoreksji. Charakterystyczne są zaburzenia wodno-elektrolitowe spowodowane ciągłymi wymiotami i przeczyszczaniem, ciężkie odwodnienie, anemia, poważne choroby (np. infekcje), ponieważ organizmowi brak niezbędnych składników pokarmowych, uszkodzenia lub niedomoga różnych narządów, np. niewydolność nerek. W anoreksi konsekwencje sa roznie przerazajace. Wyniszczony organizm zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Chora przestaje miesiączkować, zanikają piersi. Pojawiają się zaburzenia pracy układu pokarmowego, nerwowego, hormonalnego, rozrodczego. Wypadają włosy, wiotczeje skóra. psują się zęby, boli głowa, brak energii w dzień i bezsenność w nocy, omdlenia, osteoporoza. Pojawia się anemia, poważne osłabienie serca, które może doprowadzić do zawału, bądź ustaniem jego pracy. Choroba kończy się śmiercią z wycieńczenia, zdarza się, że samobójstwem.
Unikajmy stereotypow, ktore glosza, ze na te dwie choroby choruja tylko iwylacznie kobiety. Mezczyzn tez ona dostka lecz w o wiele mniejszym stopniu. Zastanowmy sie czy warto wpadac w 'modna' pulapke odchudzania sie z kosci na osci?