Anoreksja i bulimia należa do chorób XX i XXI wieku. Występuja częściej u kobiet i dziewcząt.
Test diagnostyczy dotyczący anoreksji i bulimii
Odpowiadaj tylko Tak lub Nie
1.Czy mało i niechętnie jesz?
2.Czy rezygnujesz ze śniadań lub regularnie opuszczasz obiady?
3.Czy wyrzucasz jedzenie w ukryciu przed rodzicami, znajomymi?
4.Czy niepokoisz się na myśl, że zaraz będziesz musiała coś zjeść?
5.Czy opuźniasz posiłki do czasu aż wszyscy opuszczą kuchnię?
6.Czy Twoje życie kręci się jedynie wokół jednego tematu, a mianowicie kalorii?
7.Czy wszystko, co zjesz, przeliczasz na kalorie?
8.Czy odczuwasz wyrzuty sumienia na myśl o nadprogramowych kaloriach?
9.Czy uważasz, że pokarm Ciebie zanieczyszcza?
10.Czy przygotowujesz domownikom wymyślne potrawy, których potem nawet nie próbujesz?
11.Czy masz duże wahania nastrojów?
12.Czy nie nachodzą Cię czasem myśli samobójcze?
13.Czy czujesz obrzydzenie?
14.Czy nie tracisz wyraźnie na wadze?
15.Czy używasz dużo środków przeczyszczajacych?
16.Czy czasem objadasz się ogromną ilością pokarmu?
17.Czy potem nie zmuszasz się do wymiotów?
18.Czy nie boisz sie panicznie tego, że możesz przytyć?
19.Czy wciąż wydaje Ci się, że jesteś gruba?
20.Czy czujesz się osamotniona, nikomu niepotrzebna?
Jeśli na większosć tych pytań odpowiedziałaś TAK, powinnaś skontaktować się z lekarzem, powiedzieć o tym komuś ze znajomych, gdyż Twoje podejście do spraw związanych z jedzeniem jest niewłaściwe.
Osobom chorym na bulimię lub anoreksję potrzebna jest pomoc psychologów
i psychiatrów, a także medyczna. Niezbędne jest wsparcie życzliwych osób.
W dużym stopniu pomocne mogą być leki przeciwdepresyjne, oczywiście na receptę od lekarza, które obecnie łączy się z opracowanymi wcześniej terapiami psychologicznymi.
Anoreksja i bulimia należa do chorób XX i XXI wieku. Występuja częściej u kobiet i dziewcząt.
Test diagnostyczy dotyczący anoreksji i bulimii
Odpowiadaj tylko Tak lub Nie
1.Czy mało i niechętnie jesz?
2.Czy rezygnujesz ze śniadań lub regularnie opuszczasz obiady?
3.Czy wyrzucasz jedzenie w ukryciu przed rodzicami, znajomymi?
4.Czy niepokoisz się na myśl, że zaraz będziesz musiała coś zjeść?
5.Czy opuźniasz posiłki do czasu aż wszyscy opuszczą kuchnię?
6.Czy Twoje życie kręci się jedynie wokół jednego tematu, a mianowicie kalorii?
7.Czy wszystko, co zjesz, przeliczasz na kalorie?
8.Czy odczuwasz wyrzuty sumienia na myśl o nadprogramowych kaloriach?
9.Czy uważasz, że pokarm Ciebie zanieczyszcza?
10.Czy przygotowujesz domownikom wymyślne potrawy, których potem nawet nie próbujesz?
11.Czy masz duże wahania nastrojów?
12.Czy nie nachodzą Cię czasem myśli samobójcze?
13.Czy czujesz obrzydzenie?
14.Czy nie tracisz wyraźnie na wadze?
15.Czy używasz dużo środków przeczyszczajacych?
16.Czy czasem objadasz się ogromną ilością pokarmu?
17.Czy potem nie zmuszasz się do wymiotów?
18.Czy nie boisz sie panicznie tego, że możesz przytyć?
19.Czy wciąż wydaje Ci się, że jesteś gruba?
20.Czy czujesz się osamotniona, nikomu niepotrzebna?
Jeśli na większosć tych pytań odpowiedziałaś TAK, powinnaś skontaktować się z lekarzem, powiedzieć o tym komuś ze znajomych, gdyż Twoje podejście do spraw związanych z jedzeniem jest niewłaściwe.
Osobom chorym na bulimię lub anoreksję potrzebna jest pomoc psychologów
i psychiatrów, a także medyczna. Niezbędne jest wsparcie życzliwych osób.
W dużym stopniu pomocne mogą być leki przeciwdepresyjne, oczywiście na receptę od lekarza, które obecnie łączy się z opracowanymi wcześniej terapiami psychologicznymi.