Question

Wypisz środki poetyckie i opisz je krótko:
-uosobienie
-dźwiękonaśladownictwo
-porównanie
-epitet
-<nie wiem>

Answer 1

Apostrofa - retoryczny zwrot do osoby, uosobionych pojęć lub rzeczy; apostrofa nadaje, np. Czego chcesz od nas, Panie...

Powtórzenia - zabieg stylistyczny polegający na dwukrotnym lub wielokrotnym użyciu tego samego elementu językowego:

Anafora- polegająca na powtarzaniu jakiegoś słowa na początku kolejnych wersów, zdań itp. Np. „Nie ma myśli – są tylko instynkta,/Nie ma pragnień – są tylko apetyty,”


Porównania - zwrócenie uwagi na cechy i właściwości opisywanego zjawiska za pomocą porównywania go do innego zjawiska, co służy również interpretowaniu tego pierwszego. Np. „zimny jak lód”.

Epitety - wyraz określający w tekście literackim, a także mówionym, rzeczownik, najczęściej w postaci przymiotnika, który wskazuje właściwości w sposób bezpośredni bądź metaforyczny, np. czerwona róża, "gorzkie gwiazdy" .

Metafory - zespół wyrazów zyskujący specjalne, odmienne znaczenie od tego, które wynika z poszczególnych jego składników, np. „morze gwiazd”.

Oksymoron (epitet sprzeczny) – najprostsza forma paradoksu, będąca zespoleniem dwóch wyrazów o znaczeniach przeciwstawnych i wzajemnie się wykluczających, którym zostaje nadane znaczenie przenośne np. „śpiesz się powoli”, „blask ciemnieje”.

Kontrast – przedstawienie zjawiska, zdarzenia, postaci za pomocą drugiego, zupełnie innego, przeciwstawnego (zjawiska). Dzięki zastosowaniu kontrastu prezentowany element świata przedstawionego jest bardziej wyraźny, uwydatniają się jego cechy charakterystyczne.

Personifikacja (uosobienie, animizacja, ożywienie) – przedstawienie pojęć abstrakcyjnych, a także zjawisk przyrody, zwierząt, roślin, przedmiotów jako działających postaci ludzkich. Wiąże się z alegoria i apostrofą. Jako podstawa metafory tworzy zwykle rozwinięty obraz poetycki.

Onomatopeja (dźwiękonaśladownictwo) – rodzaj instrumentacji głoskowej polegający na naśladowaniu za pomocą dźwięków różnych pozajęzykowych zjawisk akustycznych, np. głosów występujących w przyrodzie. Najprostszą forma onomatopei są wyrazy dźwiękonaśladownicze, których brzmienie przypomina nazwane za ich pomocą dźwięki naturalne, np. kukać, miauczeć, świst, zgrzyt. Posługiwanie się takimi wyrazami pozwala autorom tekstów artystycznych osiągnąć większą wyrazistość opisu np. ryk ludzkich głosów, trzask włóczni, szczękanie kos.
Pytanie retoryczne – zdanie ujęte w formie pytania na które nie oczekuje się odpowiedzi, stosowane w celu zwrócenia uwagi słuchacza na treść wypowiadaną przez autora lub dla nadania jej silniejszego zabarwienia uczuciowego.


Przerzutnia – zakończenie zdania w następnym wersie (niezgodność intonacji zdaniowej z intonacją wersową).

Paradoks- zaskakujące sformułowanie, w sposób efektowny prezentujące myśl lub ideę przeciwstawiającą się stereotypowym mniemaniom. Paradoks łączy sprzeczności, formułując tym sposobem nowe prawdy. Zdaje się prowadzić do logicznej sprzeczności, lub sytuacji przeczącej zdrowemu rozsądkowi.

Porównanie homeryckie - jest to porównanie, którego drugi człon jest rozbudowany tak, że stanowią odrębną epizodyczną scenkę. Niezwykła plastyczność opisów osiągnięta przez bogactwo epitetów np.: "żołnierze padali jak liście z drzew".

Neologizmy-to nowe elementy języka (wyrazy, ich znaczenia, wyrażenia i zwroty), które powstają w wyniku jego nieustannego rozwoju. Mogą one być potrzebne i udane albo zbędne i niepoprawne. Najczęstszymi przyczynami ich powstawania są bieżące potrzeby nazewnicze, związane z nowymi przedmiotami, czynnościami, instytucjami, oraz chęć odświeżenia słownictwa. Przeciwieństwo archaizmów.