1. Faza inicjacji To faza, w której czynnik rakotwórczy działając na zdrową komórkę powoduje zmianę w jej materiale genetycznym, czyli mutację. Jeżeli zaatakowana komórka ma zdolność do podziałów, to wywołana mutacja utrwala się i jest przekazywana następnym pokoleniom. Taka komórka nosi nazwę zainicjowanej.
2. Faza promocji Na etapie promocji, zainicjowana komórka przechodzi wiele mutacji i staje się typową komórką nowotworową. Jedną z ważniejszych cech odróżniających ją od komórki zdrowej, jest to, że komórka nowotworowa charakteryzuje się zaburzonymi zdolnościami przylegania do otaczających ją komórek. Te właściwości we wczesnym okresie rozwoju nowotworu umożliwiają komórkom nowotworowym przekraczanie naturalnych barier pomiędzy tkankami, a mogą także umożliwić późniejsze powstawanie przerzutów. W tej fazie (promocji) zatrzymanie procesu powstawania nowotworu jest jeszcze możliwe. I tak się dzieje w większości przypadków.
3, Faza progresji To trzecia faza rozwoju nowotworu, w której wzrost komórek zmutowanych przebiega niepowstrzymanie i jest nieodwracalny. Zasadnicze znaczenie ma w tej fazie sprawność systemu odporności organizmu – jeśli jest słaby, komórki nowotworowe szybko się namnażają.
Mejoza obejmuje dwa kolejne, bezpośrednio po sobie następujące podziały jąder, które, podobnie jak w przypadku mitozy, podzielić można na cztery główne fazy:
1) profaza I - chromosomy ulegają silnemu skróceniu wskutek spiralizacji nici chromatynowych, przy czym chromosomy homologiczne pochodzące od organizmu ojcowskiego i matecznego łączą się wzdłuż parami, tworząc tzw. biwalenty, każdy złożony z 4 chromatyd (koniugacja), w trakcie tego połączenia między chromatydami zachodzić może wymiana odcinków, zwana crossing-over, czyli wymiana materiału genetycznego, pod koniec profazy I zanika błona jądrowa i jąderka,
2) metafaza I - wytwarza się wrzeciono podziałowe, a biwalenty układają się w płaszczyźnie równikowej,
3) anafaza I - następuje całkowity zanik połączeń między chromosomami w biwalentach, chromosomy rozchodzą się do przeciwległych biegunów, przy czym podział ten jest losowy, niezależny od ich pierwotnej przynależności do genomu ojcowskiego lub matecznego, a w każdym jądrze potomnym znajduje się tylko jeden chromosom z danej pary,
4) telofaza I - dookoła dwóch jąder potomnych o zredukowanej liczbie chromosomów odtwarza się błona jądrowa.
Po krótkiej fazie przejściowej (interfaza) następuje drugi podział mejotyczny o przebiegu identycznym jak w mitozie:
1) w metafazie II połączone dotąd centromerami chromatydy poszczególnych chromosomów rozdzielają się,
2) w anafazie II rozchodzą do przeciwległych biegunów,
3) w telofazie II odtwarzana jest błona jądrowa i jąderka.
1. Faza inicjacji
To faza, w której czynnik rakotwórczy działając na zdrową
komórkę powoduje zmianę w jej materiale genetycznym, czyli mutację. Jeżeli zaatakowana komórka ma zdolność do podziałów, to wywołana mutacja utrwala się i jest przekazywana
następnym pokoleniom. Taka komórka nosi nazwę zainicjowanej.
2. Faza promocji
Na etapie promocji, zainicjowana komórka przechodzi wiele mutacji i staje się typową komórką nowotworową. Jedną z ważniejszych cech odróżniających ją od komórki zdrowej, jest to, że komórka nowotworowa charakteryzuje się zaburzonymi
zdolnościami przylegania do otaczających ją komórek. Te właściwości we wczesnym okresie rozwoju nowotworu umożliwiają komórkom nowotworowym przekraczanie naturalnych
barier pomiędzy tkankami, a mogą także umożliwić późniejsze powstawanie przerzutów. W tej fazie (promocji) zatrzymanie procesu powstawania nowotworu jest jeszcze możliwe. I tak się dzieje w większości przypadków.
3, Faza progresji
To trzecia faza rozwoju nowotworu, w której wzrost komórek
zmutowanych przebiega niepowstrzymanie i jest nieodwracalny.
Zasadnicze znaczenie ma w tej fazie sprawność systemu odporności organizmu – jeśli jest słaby, komórki nowotworowe szybko się namnażają.
Mejoza obejmuje dwa kolejne, bezpośrednio po sobie następujące podziały jąder, które, podobnie jak w przypadku mitozy, podzielić można na cztery główne fazy:
1) profaza I - chromosomy ulegają silnemu skróceniu wskutek spiralizacji nici chromatynowych, przy czym chromosomy homologiczne pochodzące od organizmu ojcowskiego i matecznego łączą się wzdłuż parami, tworząc tzw. biwalenty, każdy złożony z 4 chromatyd (koniugacja), w trakcie tego połączenia między chromatydami zachodzić może wymiana odcinków, zwana crossing-over, czyli wymiana materiału genetycznego, pod koniec profazy I zanika błona jądrowa i jąderka,
2) metafaza I - wytwarza się wrzeciono podziałowe, a biwalenty układają się w płaszczyźnie równikowej,
3) anafaza I - następuje całkowity zanik połączeń między chromosomami w biwalentach, chromosomy rozchodzą się do przeciwległych biegunów, przy czym podział ten jest losowy, niezależny od ich pierwotnej przynależności do genomu ojcowskiego lub matecznego, a w każdym jądrze potomnym znajduje się tylko jeden chromosom z danej pary,
4) telofaza I - dookoła dwóch jąder potomnych o zredukowanej liczbie chromosomów odtwarza się błona jądrowa.
Po krótkiej fazie przejściowej (interfaza) następuje drugi podział mejotyczny o przebiegu identycznym jak w mitozie:
1) w metafazie II połączone dotąd centromerami chromatydy poszczególnych chromosomów rozdzielają się,
2) w anafazie II rozchodzą do przeciwległych biegunów,
3) w telofazie II odtwarzana jest błona jądrowa i jąderka.