Taki człowiek Musi być przede wszystkim osobą życzliwą, dobrą i łagodną. Tolerująca otoczenie, w którym żyje. Inną jego cechą jest zacność i szlachetność. Musi posiadać nieskazitelny charakter. To także człowiek uczciwy, na którym można polegać i na którego można liczyć. Charakteryzuje go skłonność do pomagania innym ludziom. Nigdy o nich nie zapomina. Utrzymuje bliskie i serdeczne stosunki z sąsiadami i znajomymi. Jest przyjaźnie uosobiony w stosunku do ludzi. Żywi wielkie uczucie do rodziny. Darzy ją wielką miłością i ceni ją ponad wszystko. Jest szczery i sprawiedliwy. Nie potrafi kłamać. Zawsze dotrzymuje obietnicy. Nigdy nie zawiedzie. Jest stały w uczuciach. Nie posiada prawie żadnych wad, ani zastrzeżeń. Umie prawidłowo zachować się w różnych okolicznościach. Zawsze odnosi się do ludzi życzliwie, nawet w sytuacjach, które wywołują w nim zdenerwowanie.
Niedawno, na lekcji języka polskiego omawialiśmy utwory polskie pochodzące z epoki renesansu. Najbardziej zainteresował mnie „Żywot człowieka poczciwego”. Autorem tego utworu jest Mikołaj Rej. Opisane są w nim cechy charakteru, jakie powinien posiadać poczciwy człowiek, szlachcic żyjący na wsi. Już w trakcie czytania tego utworu przyszło mi na myśl pytanie : „Kim tak naprawdę jest obecnie człowiek poczciwy?” Według Reja, jest to osoba, która posiada bogactwo cnót. Nie powinna i nie może kierować się pychą. Musi poszerzać wiedzę i nie może marnować czasu. Jednak w okresie, w którym żyjemy „ człowiek poczciwy” powinien odznaczać się innymi pozytywnymi cechami. Musi być przede wszystkim osobą życzliwą, dobrą i łagodną. Tolerująca otoczenie, w którym żyje. Inną jego cechą jest zacność i szlachetność. Musi posiadać nieskazitelny charakter. To także człowiek uczciwy, na którym można polegać i na którego można liczyć. Charakteryzuje go skłonność do pomagania innym ludziom. Nigdy o nich nie zapomina. Utrzymuje bliskie i serdeczne stosunki z sąsiadami i znajomymi. Jest przyjaźnie uosobiony w stosunku do ludzi. Żywi wielkie uczucie do rodziny. Darzy ją wielką miłością i ceni ją ponad wszystko. Jest szczery i sprawiedliwy. Nie potrafi kłamać. Zawsze dotrzymuje obietnicy. Nigdy nie zawiedzie. Jest stały w uczuciach. Nie posiada prawie żadnych wad, ani zastrzeżeń. Umie prawidłowo zachować się w różnych okolicznościach. Zawsze odnosi się do ludzi życzliwie, nawet w sytuacjach, które wywołują w nim zdenerwowanie. Jest również człowiekiem dobrodusznym. Nie potrafi nikogo skrzywdzić. Woli przyjąć winę na siebie, niż kogoś oskarżać. Każda prace wykonuje pilnie, starannie i do końca. Troskliwy, skłonny do pomocy, darzy opieką bliźnich. Jest osobą prawą, niezdolną do niegodnego uczynku. Potrafi panować nad emocjami i uczuciami. Do końca zachowuje zimną krew. Powinien być wszechstronnie wykształcony, dążyć do prawdy. Musi być patriotą. Dbać o swój kraj. Walczyć o ojczyznę. Być gotowym oddać za nią życie. To także wierny, oddany Bogu katolik, pogłębiający swoją wiarę. Takimi właśnie cechami powinien odznaczać się idealny „ człowiek poczciwy”. Takich ludzi jest dziś mało ale jednak są. Dlaczego więc my nie możemy się nimi stać?
Taki człowiek Musi być przede wszystkim osobą życzliwą, dobrą i łagodną. Tolerująca otoczenie, w którym żyje. Inną jego cechą jest zacność i szlachetność. Musi posiadać nieskazitelny charakter. To także człowiek uczciwy, na którym można polegać i na którego można liczyć. Charakteryzuje go skłonność do pomagania innym ludziom. Nigdy o nich nie zapomina. Utrzymuje bliskie i serdeczne stosunki z sąsiadami i znajomymi. Jest przyjaźnie uosobiony w stosunku do ludzi. Żywi wielkie uczucie do rodziny. Darzy ją wielką miłością i ceni ją ponad wszystko.
Jest szczery i sprawiedliwy. Nie potrafi kłamać. Zawsze dotrzymuje obietnicy. Nigdy nie zawiedzie. Jest stały w uczuciach. Nie posiada prawie żadnych wad, ani zastrzeżeń. Umie prawidłowo zachować się w różnych okolicznościach. Zawsze odnosi się do ludzi życzliwie, nawet w sytuacjach, które wywołują w nim zdenerwowanie.
Liczę na Naja
Niedawno, na lekcji języka polskiego omawialiśmy utwory polskie pochodzące z epoki renesansu. Najbardziej zainteresował mnie „Żywot człowieka poczciwego”. Autorem tego utworu jest Mikołaj Rej. Opisane są w nim cechy charakteru, jakie powinien posiadać poczciwy człowiek, szlachcic żyjący na wsi. Już w trakcie czytania tego utworu przyszło mi na myśl pytanie : „Kim tak naprawdę jest obecnie człowiek poczciwy?”
Według Reja, jest to osoba, która posiada bogactwo cnót. Nie powinna i nie może kierować się pychą. Musi poszerzać wiedzę i nie może marnować czasu.
Jednak w okresie, w którym żyjemy „ człowiek poczciwy” powinien odznaczać się innymi pozytywnymi cechami.
Musi być przede wszystkim osobą życzliwą, dobrą i łagodną. Tolerująca otoczenie, w którym żyje. Inną jego cechą jest zacność i szlachetność. Musi posiadać nieskazitelny charakter. To także człowiek uczciwy, na którym można polegać i na którego można liczyć. Charakteryzuje go skłonność do pomagania innym ludziom. Nigdy o nich nie zapomina. Utrzymuje bliskie i serdeczne stosunki z sąsiadami i znajomymi. Jest przyjaźnie uosobiony w stosunku do ludzi. Żywi wielkie uczucie do rodziny. Darzy ją wielką miłością i ceni ją ponad wszystko.
Jest szczery i sprawiedliwy. Nie potrafi kłamać. Zawsze dotrzymuje obietnicy. Nigdy nie zawiedzie. Jest stały w uczuciach. Nie posiada prawie żadnych wad, ani zastrzeżeń. Umie prawidłowo zachować się w różnych okolicznościach. Zawsze odnosi się do ludzi życzliwie, nawet w sytuacjach, które wywołują w nim zdenerwowanie.
Jest również człowiekiem dobrodusznym. Nie potrafi nikogo skrzywdzić. Woli przyjąć winę na siebie, niż kogoś oskarżać. Każda prace wykonuje pilnie, starannie i do końca. Troskliwy, skłonny do pomocy, darzy opieką bliźnich. Jest osobą prawą, niezdolną do niegodnego uczynku. Potrafi panować nad emocjami i uczuciami. Do końca zachowuje zimną krew. Powinien być wszechstronnie wykształcony, dążyć do prawdy. Musi być patriotą. Dbać o swój kraj. Walczyć o ojczyznę. Być gotowym oddać za nią życie. To także wierny, oddany Bogu katolik, pogłębiający swoją wiarę.
Takimi właśnie cechami powinien odznaczać się idealny „ człowiek poczciwy”. Takich ludzi jest dziś mało ale jednak są. Dlaczego więc my nie możemy się nimi stać?