Wypisz 25 wniosków z III części "Dziadów" ze sceny VI!!!!PILNE
Laupina
1. zwrócenie uwagi na kontekst historyczny genezy III cz. Dziadów (rozbiory, sytuacja w zaborach, klęska powstania listopadowego) 2. definicja mesjanizmu (Stary Testament, judaizm, Mesjasz; Nowy Testament, chrześcijaństwo, Chrystus) 3. omówienie specyfiki polskiego mesjanizmu (Polacy jako naród wybrany, motyw cierpienia – martyrologia narodu polskiego) interpretacja fragmentu 4. ks. Piotr jako pełen pokory bernardyn, na którego Bóg zsyła widzenie 5. męczeństwo polskiej młodzieży (zsyłka na Syberię przyrównana do drogi krzyżowej) 6. losy zesłanej w głąb Rosji polskiej młodzieży jako nawiązanie do biblijnej rzezi niewiniątek 7. pierwsza zapowiedź wskrzesiciela narodu, ukrytego pod tajemniczym imieniem „czterdzieści i cztery” 8. analogia: Polska w czasie zaborów – Chrystus wydany w ręce Heroda 9. analogia: sąd Europy nad Polską – Chrystus postawiony przed Piłatem (Galem, czyli Francuzem) 10. analogia: narody domagające się upadku niepodległej Polski – królowie domagający się ukrzyżowania Chrystusa („<>”) 11. analogia: męczeństwo Polski – nałożenie cierniowej korony 12. analogia: rozbiory Polski – przybicie do krzyża (3 zaborców – 3 rodzaje drewna, z jakiego wykonano krzyż) 13. analogia: martyrologia Polaków – cierpienia konającego Chrystusa („Rakus octem, Borus żółcią poi”, „żołdak Moskal z kopiją przyskoczył / I krew niewinną mego narodu utoczył”) 14. zwrócenie uwagi na fakt, że scena z rosyjskim żołnierzem (zapowiedź, że Bóg mu przebaczy – analogicznie jak w Biblii) to wyraz nadziei Mickiewicza na zerwanie się narodu rosyjskiego do walki przeciwko carskiej tyranii 15. analogia: ostateczne pokonanie Polaków – śmierć Chrystusa 16. przywołanie motywu zmartwychwstania Chrystusa jako zapowiedź odzyskania przez Polskę niepodległości 17. druga zapowiedź nadejścia wskrzesiciela narodu; rozszyfrowanie, że pod liczbą „czterdzieści i cztery” (symboliczne imię: Adam) ukryty jest Konrad, którego przyszłe losy poznaje ks. Piotr w swoim widzeniu odwołanie do całości lektury – mesjanizm w III cz. Dziadów 18. przedmowa: prześladowania młodzieży przyrównane do prześladowanego przez Heroda Chrystusa oraz do biblijnej rzezi niewiniątek 19. dedykacja dramatu (Janowi Sobolewskiemu, Cyprianowi Daszkiewiczowi, Feliksowi Kółakowskiemu) – „NARODOWEJ SPRAWY MĘCZENNIKOM” 20. umiejscowienie akcji Prologu i pierwszych trzech scen dramatu w więzieniu, gdzie przebywają filomaci i filareci, pozbawieni wolności przez carską tajną policję 21. scena I- opowieść Tomasza (Zana) o okrucieństwie Nowosilcowa i cierpieniu uwięzionych rodaków („Ja jestem na waszego towarzystwa czele, / Mam obowiązek cierpieć za was, przyjaciele”) 22. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o dziesięcioletnim chłopcu, który miał na nogach zbyt ciężkie kajdany 23. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o patriotyzmie i bohaterstwie Janczewskiego 24. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o ciężko pobitym w śledztwie Wasilewskim (analogia do zdjętego z krzyża Chrystusa) 25. scena I- Sobolewski przyrównuje odjeżdżające na zesłanie kibitki z polską młodzieżą do równie niewinnej ofiary Chrystusa 26. scena I- opowieść Adolfa (Januszkiewicza) o samobójstwie Ksawerego, filarety, który zastrzelił się w obawie przed aresztowaniem 27. scena III (również scena VIII)- Konrad o Rollisonie, skatowanym w śledztwie, myślącym o samobójstwie 28. scena IV- modlitwa Ewy za wileńską młodzież(„Zły car kazał ich wszystkich do ciemnicy wsadzić / I jak Herod chce całe pokolenie zgładzić”) 29. scena VII- Adolf (Januszkiewicz) w salonie warszawskim opowiada o sytuacji na Litwie (cierpienia młodzieży „od pałki i bata”) 30. scena VII- opowieść Adolfa o Cichowskim, porwanym i torturowanym przez carską tajną policję 31. scena VIII- analogia: pani Rollison przyrównana do Matki Boskiej, rozpaczającej po stracie Syna (motyw Mater Dolorosa) 32. losy zesłańców w Rosji (USTĘP – droga na zesłanie, przedmieścia Petersburga, opis stolicy Rosji...) podsumowanie 33. podkreślenie szczególnej roli Mickiewiczowskiego mesjanizmu jako historiozofii niosącej pocieszenie i pokrzepienie pognębionemu narodowi; Polska jako naród wybrany (Polska – Chrystusem narodów); wytłumaczenie Polakom sensu cierpienia; interpretacja klęski powstania listopadowego
2. definicja mesjanizmu (Stary Testament, judaizm, Mesjasz; Nowy Testament, chrześcijaństwo, Chrystus)
3. omówienie specyfiki polskiego mesjanizmu (Polacy jako naród wybrany, motyw cierpienia – martyrologia narodu polskiego)
interpretacja fragmentu
4. ks. Piotr jako pełen pokory bernardyn, na którego Bóg zsyła widzenie
5. męczeństwo polskiej młodzieży (zsyłka na Syberię przyrównana do drogi krzyżowej)
6. losy zesłanej w głąb Rosji polskiej młodzieży jako nawiązanie do biblijnej rzezi niewiniątek
7. pierwsza zapowiedź wskrzesiciela narodu, ukrytego pod tajemniczym imieniem „czterdzieści i cztery”
8. analogia: Polska w czasie zaborów – Chrystus wydany w ręce Heroda
9. analogia: sąd Europy nad Polską – Chrystus postawiony przed Piłatem (Galem, czyli Francuzem)
10. analogia: narody domagające się upadku niepodległej Polski – królowie domagający się ukrzyżowania Chrystusa („<>”)
11. analogia: męczeństwo Polski – nałożenie cierniowej korony
12. analogia: rozbiory Polski – przybicie do krzyża (3 zaborców – 3 rodzaje drewna, z jakiego wykonano krzyż)
13. analogia: martyrologia Polaków – cierpienia konającego Chrystusa („Rakus octem, Borus żółcią poi”, „żołdak Moskal z kopiją przyskoczył / I krew niewinną mego narodu utoczył”)
14. zwrócenie uwagi na fakt, że scena z rosyjskim żołnierzem (zapowiedź, że Bóg mu przebaczy – analogicznie jak w Biblii) to wyraz nadziei Mickiewicza na zerwanie się narodu rosyjskiego do walki przeciwko carskiej tyranii
15. analogia: ostateczne pokonanie Polaków – śmierć Chrystusa
16. przywołanie motywu zmartwychwstania Chrystusa jako zapowiedź odzyskania przez Polskę niepodległości
17. druga zapowiedź nadejścia wskrzesiciela narodu; rozszyfrowanie, że pod liczbą „czterdzieści i cztery” (symboliczne imię: Adam) ukryty jest Konrad, którego przyszłe losy poznaje ks. Piotr w swoim widzeniu
odwołanie do całości lektury – mesjanizm w III cz. Dziadów
18. przedmowa: prześladowania młodzieży przyrównane do prześladowanego przez Heroda Chrystusa oraz do biblijnej rzezi niewiniątek
19. dedykacja dramatu (Janowi Sobolewskiemu, Cyprianowi Daszkiewiczowi, Feliksowi Kółakowskiemu) – „NARODOWEJ SPRAWY MĘCZENNIKOM”
20. umiejscowienie akcji Prologu i pierwszych trzech scen dramatu w więzieniu, gdzie przebywają filomaci i filareci, pozbawieni wolności przez carską tajną policję
21. scena I- opowieść Tomasza (Zana) o okrucieństwie Nowosilcowa i cierpieniu uwięzionych rodaków („Ja jestem na waszego towarzystwa czele, / Mam obowiązek cierpieć za was, przyjaciele”)
22. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o dziesięcioletnim chłopcu, który miał na nogach zbyt ciężkie kajdany
23. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o patriotyzmie i bohaterstwie Janczewskiego
24. scena I- opowieść Jana Sobolewskiego o ciężko pobitym w śledztwie Wasilewskim (analogia do zdjętego z krzyża Chrystusa)
25. scena I- Sobolewski przyrównuje odjeżdżające na zesłanie kibitki z polską młodzieżą do równie niewinnej ofiary Chrystusa
26. scena I- opowieść Adolfa (Januszkiewicza) o samobójstwie Ksawerego, filarety, który zastrzelił się w obawie przed aresztowaniem
27. scena III (również scena VIII)- Konrad o Rollisonie, skatowanym w śledztwie, myślącym o samobójstwie
28. scena IV- modlitwa Ewy za wileńską młodzież(„Zły car kazał ich wszystkich do ciemnicy wsadzić / I jak Herod chce całe pokolenie zgładzić”)
29. scena VII- Adolf (Januszkiewicz) w salonie warszawskim opowiada o sytuacji na Litwie (cierpienia młodzieży „od pałki i bata”)
30. scena VII- opowieść Adolfa o Cichowskim, porwanym i torturowanym przez carską tajną policję
31. scena VIII- analogia: pani Rollison przyrównana do Matki Boskiej, rozpaczającej po stracie Syna (motyw Mater Dolorosa)
32. losy zesłańców w Rosji (USTĘP – droga na zesłanie, przedmieścia Petersburga, opis stolicy Rosji...)
podsumowanie
33. podkreślenie szczególnej roli Mickiewiczowskiego mesjanizmu jako historiozofii niosącej pocieszenie i pokrzepienie pognębionemu narodowi; Polska jako naród wybrany (Polska – Chrystusem narodów); wytłumaczenie Polakom sensu cierpienia; interpretacja klęski powstania listopadowego